Ένα θεατρικό έργο του Furio Bordon, που σκιαγραφεί τις δυσκολίες που βιώνει ένα άτομο στην τρίτη ηλικία, όταν χρειάζεται να απομακρυνθεί από το σπίτι του γιου του. Πρόκειται για ένα ογδοντάχρονο καθηγητή, που είναι πατέρας και παππούς και έχει πεθάνει η σύζυγός του. Ο ίδιος συνομιλεί με το φάντασμα της γυναίκας του και μέσα από τον διάλογο προσπαθεί να επεξεργαστεί και να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση που επικρατεί στη ζωή του, καθώς θα πρέπει να μετακομίσει σε έναν οίκο ευγηρίας. Τον διάλογο αυτό διακόπτει ο γιος του, ο οποίος τον βοηθάει ώστε να μαζέψει τα αντικείμενα που θα πάρει μαζί του: μια βαλίτσα με τα βασικά του αντικείμενα και ένα άλμπουμ με φωτογραφίες, γεμάτο αναμνήσεις.
Ο ηλικιωμένος περιγράφει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του, σε αυτή τη φάση της ζωής, όπου νιώθει ότι πλέον αποτελεί βάρος και βιώνει την απόρριψη από την οικογένειά του. Θα πρέπει να μεταφερθεί στον οίκο ευγηρίας γιατί πλέον δεν χωράει στο σπίτι. Ένα έργο γεμάτο συναισθήματα και προβληματισμούς… πώς νιώθει από την απόφαση του παιδιού του; Πώς βιώνει αυτή την απόρριψη; Πόσο μόνος νιώθει; Πόσο διαφορετικά είχε ζήσει μέχρι τώρα; Πώς αντιμετωπίζει το πόσο αδύναμος είναι πλέον;
Πλέον δεν μπορεί να μοιραστεί με κανέναν όσα νιώθει… Ποιος θα μπορούσε να τον καταλάβει; Αναπολεί αναμνήσεις, όσα έγιναν, λόγια που ειπώθηκαν ή έπρεπε να ειπωθούν… Αξιολόγηση ολόκληρης της ζωής του ακούγοντας τον Bach, που είναι ο αγαπημένος του συνθέτης.
Όταν ήταν μικρός είχε επισκεφθεί τον παππού του σε έναν οίκο ευγηρίας που τον είχε πάει ο πατέρας του. Στη συνέχεια περιγράφει όλη του τη ζωή, τον γάμο με τη σύζυγό του, την απόκτηση του γιου του, τις σπουδές και την καριέρα του, τη σχέση με τους άλλους γύρω του. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο ίδιος κλείστηκε στον εαυτό του και απέφυγε επαφές με φίλους και γενικά κάθε μορφή κοινωνικής ζωής.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο έργο έχει η έννοια του θανάτου. Ένα άτομο που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ζωής του και φοβάται πολύ τον θάνατο. Βιώνει τον φόβο του θανάτου λόγω της εγκατάλειψης που έχει βιώσει εξαιτίας της συναισθηματικά απούσας μητέρας και του πραγματικά απόντος πατέρα. Η εγκατάλειψη είναι ένα από τα τραύματα του παρελθόντος που τον ακολουθούν σε όλη του τη ζωή και ακόμη και σε αυτό το τελευταίο στάδιο της ζωής του καλείται να αντιμετωπίσει μια ακόμη εγκατάλειψη, που φαίνεται σαν μια απόρριψη από σημαντικά για αυτόν πρόσωπα.
Το κεντρικό πρόσωπο στο έργο είναι ο ηλικιωμένος άνθρωπος και τα συναισθήματα που βιώνει κατά την απομάκρυνσή του από το σπίτι του γιου του. Όμως, το ενδιαφέρον θα πρέπει να επικεντρωθεί και στον γιο, ο οποίος αναγκάζεται να πάρει αυτή την απόφαση: ο ίδιος πώς μεγάλωσε, πόσο κοντά ένιωθε τους γονείς του και τι ρόλο έπαιξε η δική τους σχέση…
Πηγή:
Bordon Furio. 2011. Τα τελευταία φεγγάρια. Εκδόσεις Αιώρα.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου