Μια ιστορία που θα σας εμπνεύσει…
Κάποτε σε ένα δάσος κάποιοι βάτραχοι αποφάσισαν να ψάξουν μια μεγαλύτερη λίμνη για να μην είναι τόσο στριμωχτά εκεί στην όχθη… Κατά τη διαδρομή δύο απ’ αυτούς έπεσαν μέσα σε έναν βαθύ λάκκο και δεν μπορούσαν να βγουν από εκεί… Κάποιοι βάτραχοι τους θεώρησαν ήδη χαμένους και τους εγκατέλειψαν στην τύχη τους. Κάποιοι άλλοι όμως έμειναν πίσω αν και ήταν πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει ελπίς. Οι δυο βάτραχοι προσπαθούσαν να πηδήξουν έξω από το λάκκο, αλλά οι σύντροφοί τους καθώς η ώρα περνούσε, τους φώναζαν ότι δεν αξίζει να προσπαθούν άλλο κι ότι ήταν σοφό να τα παρατήσουν, καθώς δε θα κατάφερναν ποτέ να ελευθερωθούν…
Ο ένας από τους δυο, έδωσε μεγάλη σημασία σε αυτές τις φωνές των άλλων και παραιτήθηκε τελείως με αποτέλεσμα να θαφτεί κάτω από τη λάσπη κι εκεί να αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο άλλος βάτραχος συνέχισε να πηδά και μάλιστα ακόμη πιο δυνατά από πριν. Οι σύντροφοί του, του φώναζαν να σταματήσει γιατί απλώς παράτεινε τον βασανισμό του… κι ότι έπρεπε να θαφτεί κι αυτός κάτω από την λάσπη κι έτσι απλά να πεθάνει για να σταματήσει αυτό το μαρτύριο κι αυτόν τον πόνο.
Ο βάτραχος όμως τους αγνόησε, έβαλε όλη του την δύναμη και τελικά τα κατάφερε. Όταν τα άλλα βατράχια τον ρώτησαν: μα καλά δεν μας άκουγες που σου φωνάζαμε; Εκείνος έγραψε στο χώμα: σας ευχαριστώ που με ενθαρρύνατε να βγω από έναν τόσο βαθύ λάκκο, αν και δεν σας άκουγα, γιατί είμαι κουφός.
Πηγή: https://thoughtcatalog.com/january-nelson/2018/09/motivational-stories/
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου