Ένα παραμύθι με ένα απίστευτα ελπιδοφόρο μήνυμα!
Το υπέροχο παραμύθι της Χιονάτης και των επτά νάνων έχει κάτι πολύ σημαντικό να μας πει… Ότι καταρχήν, οι άνθρωποι αισθάνονται ζήλια και ότι μαζί με τη ζήλια έρχεται και ο φθόνος. Η μοχθηρή βασίλισσα ζήλεψε τη Χιονάτη, γιατί είχε κάτι παραπάνω από αυτήν. Ενώ η κακιά βασίλισσα είχε πλούτη, είχε δόξα, είχε τιμές, η Χιονάτη είχε μονάχα ένα πράγμα στο οποίο υπερτερούσε, ήταν περισσότερο όμορφη απ’ αυτήν. Οπότε, το γεγονός αυτό πυροδότησε μία αντίδραση, όλα εκείνα τα συναισθήματα ζήλιας και φθόνου που έτρεφε η βασίλισσα και παρόλο που δεν ήξερε τη Χιονάτη, δηλαδή της ήταν μια παντελώς άγνωστη κοπέλα, θεώρησε ότι κανείς άλλος δεν θα έπρεπε να έχει κάτι παραπάνω από αυτήν. Έτσι, ξεκίνησε ένας αγώνας με σκοπό να βλάψει και να εξουδετερώσει την «αντίπαλό» της, την οποία δεν μπορούσε να δει διαφορετικά παρά μόνο ανταγωνιστικά. Οπότε υπήρξαν πολλές προσεγγίσεις και πολλές μηχανορραφίες μέχρι να καταφέρει να φέρει εις πέρας αυτόν τον κακό της σκοπό. Βλέπουμε διάφορες προσπάθειες, όπως με τα δηλητηριασμένα αντικείμενα που δώριζε η μεταμφιεσμένη βασίλισσα στη Χιονάτη, την κορδέλα, το χτένι, το μήλο κτλ. Οι μεταμφιέσεις υπογραμμίζουν το ψέμα, τη διπροσωπία, την πονηριά.
Τελικά, το παραμύθι αυτό έχει ένα αίσιο τέλος και η Χιονάτη δικαιώνεται. Η δικαίωση είναι ένα πάρα πολύ αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα, γιατί δείχνει ότι στη μειονεκτική και αδύναμη θέση της Χιονάτης θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς κι ότι όσο και να προσπαθούν οι άλλοι να μας βάλουν εμπόδια, το σωστό και το δίκαιο θα πρυτανεύσει, δηλαδή, το καλό θα νικήσει το κακό, γιατί το καλό σχετίζεται με την πίστη ότι τίποτα δε συμβαίνει τυχαία. Στην πραγματικότητα αν δεν υπήρχε το κακό θα μας ήταν αδύνατο να αξιολογήσουμε και να εκτιμήσουμε το καλό. Από την άλλη, ίσως το κακό να μας βοηθά μέσα από τα εμπόδια και τις κακουχίες να σμιλεύσουμε έναν ισχυρότερο χαρακτήρα και να γίνουμε ακόμη καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα. Ασφαλώς, υπάρχει μια μακρόχρονη παράδοση για το δίπολο καλό – κακό και της αιώνιας πάλης μεταξύ τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως υφίσταται και κάποιου είδους ανάγκη στο να θέλουμε να πιστεύουμε ότι το καλό θα υπερτερήσει κι ότι θα κυριαρχήσει.
Αυτό το αισιόδοξο μήνυμα μπορούν να το κρατήσουν τα παιδιά σαν πηγή για να αντλούν ψυχική δύναμη και ψυχική ανθεκτικότητα, καθώς στη ζωή τους θα συναντήσουν δυσκολίες και οπωσδήποτε θα συναντήσουν άτομα φθονερά ή και μοχθηρά, τα οποία θα τους βάλουν εμπόδια, θα τα ζηλέψουν και θα τα φθονήσουν. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν τα παραμύθια όπως αυτό της Χιονάτης προετοιμάζει τα παιδιά για έναν δύσκολο και κυνικό κόσμο; Αν όχι, σκεφτείτε το λίγο.
Σκεφτείτε επίσης, ότι τελικά, αυτός που είναι ζημιωμένος είναι αυτός που ζηλεύει και φθονεί. Μπορεί να πάρει μια προσωρινή ικανοποίηση ότι εμπόδισε τον άλλον, ότι τον καθυστέρησε, ότι του δημιούργησε πρόβλημα, ότι τον στενοχώρησε κοκ. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα κίνητρα έχουν να κάνουν περισσότερο με το ίδιο το άτομο που φθονεί και το πώς βλέπει τον ίδιο του τον εαυτό. Εμείς υποθέτουμε ότι η ζήλια κι ο φθόνος σχετίζονται με το πώς βλέπει το άτομο που έχει αυτά τα συναισθήματα τον άλλον με τον οποίο συγκρίνεται. Στην ουσία το άτομο που φθονεί δεν αντέχει να βλέπει τον άλλον να προοδεύει, να είναι χαρούμενος, να έχει αληθινές σχέσεις οι οποίες να βασίζονται στην ειλικρίνεια κοκ., γιατί το φθονερό άτομο δεν τα έχει καταφέρει όλα αυτά κι έτσι αντί να εργαστεί στο να αλλάξει τη ζωή του και να μοιάσει στον άλλον με τον οποίο συγκρίνεται, έχει την ψευδαίσθηση ότι θα κάνει τον άλλον σαν τον ίδιο του τον εαυτό, δηλαδή έναν μίζερο άνθρωπο, δίχως σκοπό και στόχους, καταθλιπτικό, μνησίκακο, μισαλλόδοξο, κομπλεξικό, νευρωτικό και δυστυχισμένο. Όλοι οι άλλοι γίνονται καθρέφτες για το άτομο που φθονεί και προβάλλει τη θλίψη, τη μιζέρια, την τοξικότητά του στους άλλους. Όταν αποκαλεί τους άλλους μίζερους, εφαρμόζει αυτό που ο θυμόσοφος λαός γνωρίζει καλά και που περικλείεται στη φράση: «κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια» ή όπως ο Φρόυντ θα επαναλάμβανε ονομάζοντας αυτή την συμπεριφορά: «προβολή». Το ζητούμενο δεν είναι απλά να το αναλύσεις για να καταλάβεις και να ερμηνεύσεις τη συμπεριφορά των ζηλόφθονων ανθρώπων. Θα πρέπει να κοιτάξεις πώς να προστατευθείς και πώς να απεμπλακείς συναισθηματικά από τέτοια άτομα, ώστε να βγεις σώος και αβλαβής και να πορευτείς προς πιο υγιείς σχέσεις που θα σε βοηθήσουν να αναπτυχθείς.
Στο παραμύθι της Χιονάτης και των επτά νάνων η βασίλισσα έδωσε αξία σε ένα αγαθό, την ομορφιά, για την οποία η Χιονάτη ούτε καν δεν ενδιαφερόταν. Αυτό μας υπενθυμίζει αφενός πως ίσως εκτιμάμε κάτι ή κάποιον μονάχα όταν τον χάσουμε κι αφετέρου ότι μπορούμε να χαιρόμαστε κάτι ή κάποιον για όσο τον έχουμε δίνοντας αξία και σημασία και σε άλλα πράγματα τα οποία ίσως και να έχουν βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα, δηλαδή σε πράγματα τα οποία δεν είναι ούτε τόσο φθαρτά και εφήμερα όπως η εξωτερική ομορφιά, ούτε τόσο επιφανειακά. Πολλά τα μηνύματα, λοιπόν, σε αυτό το παραμύθι και οπωσδήποτε ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ή και να βρει ακόμη περισσότερα. Σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση!
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου