«Ενώ τα δεσμευμένα παιδιά αγωνίζονται να μην είναι υπερβολικά κλεισμένα στον εσωτερικό κύκλο της οικογένειας και τα παιδιά που τα απορρίπτουν πρέπει να στρέφονται σε άλλους έξω από την οικογένεια για υποστήριξη, μια άλλη ομάδα παιδιών ζουν σε διφορούμενο περιθώριο όπου τους παρέχεται επιδοκιμασία μόνο αν έχουν μια ορισμένη επίδοση. Συχνά, για να κερδίσουν αυτά τα παιδιά την προσοχή, που έχουν ανάγκη, πρέπει να διακριθούν σε κάτι στον έξω από την οικογένεια κόσμο» (σελ. 272).
«Η τακτική επίκριση ή η φραστική επίθεση είναι ένα από τα πιο κοινά και πιο τραυματικά βιώματα της παιδικής ηλικίας. Ίσως ο μόνος δεσμός που έχουν μερικά παιδιά με τον γονιό τους να υφίσταται μέσα από την επίκριση. Αυτά τα παιδιά κρατούν μέσα τους την επίκριση του γονιού και αυτή γίνεται αναπόσπαστο μέρος της εικόνας που έχουν για τον εαυτό τους. Μαθαίνουν να είναι επικριτικοί προς τον εαυτό τους, κι έχουν την τάση να αναζητούν συζύγους που αναπαράγουν αυτό το πρότυπο» (σελ. 268).
Απόσπασμα από το βιβλίο του Napier, 1995. Το ζευγάρι. ο εύθραυστος δεσμός. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, σελ. 264-286.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου