Ένας «διαφορετικός» γλάρος

Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, ένα πουλί που ήταν αποφασισμένο να μην είναι συνηθισμένο. 

«Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης –δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω…. Για αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως γα τούτον εδώ το γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά του να πετάει».

«Το πέταγμα στην πραγματικότητα είναι μια μεταφορά… είναι ένα παραμύθι για την αναζήτηση υψηλού νοήματος στη ζωή, ακόμη κι αν σμήνος σου, η φυλή σου ή η γειτονιά σου βρίσκει τη φιλοδοξία σου απειλητική» (Από οπισθόφυλλο βιβλίου).

«Ο Ιωνάθαν ο Γλάρος πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του μόνος, αλλά πέταξε πολύ μακριά, πέρα κι από τους Μακρινούς Βράχους. Η μεγάλη του θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο στο ότι οι άλλοι γλάροι δεν θέλησαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Είχαν αρνηθεί να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν» (σελ. 38).

«Θα αρχίσεις να πλησιάζεις τον παράδεισο, Ιωνάθαν, τη στιγμή που θα αγγίξεις την τέλεια ταχύτητα. Και τέλεια ταχύτητα δεν είναι να πετάς με χίλια μίλια την ώρα ή με ένα εκατομμύριο ή με την ταχύτητα του φωτός. Κι αυτό γιατί κάθε αριθμός είναι από μόνος του ένα όριο, ενώ η τελειότητα δεν έχει όρια. Τέλεια ταχύτητα, γιε μου, σημαίνει το να είσαι εκεί» (σελ. 57).

«Όλα γίνονται όταν ξέρεις τι κάνεις» (σελ. 61).

«Μακρύτερα, βλέπει ο γλάρος που πετάει ψηλότερα» (σελ. 63).

«Ο μόνος αληθινός νόμος είναι εκείνος που οδηγεί στην ελευθερία. Δεν υπάρχει άλλος» (σελ. 83).

«Είναι κι αυτοί διαφορετικοί και προικισμένοι με θεϊκά προσόντα; Δεν έχουν τίποτε περισσότερο από εσάς ή από μένα. Η μόνη διαφορά, και δεν υπάρχει άλλη, είναι πως άρχισαν να καταλαβαίνουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα και στη συνέχεια να το εκφράζουν» (σελ. 83).

«Για μένα, πάντως, το νόημα του Ιωνάθαν εξακολουθεί να βρίσκεται σε εκείνο το ψιθύρισμα του ανέμου που άκουσα τόσα χρόνια πριν στις φτερούγες ενός γλάρου: Πέτα. Όσο πιο προσεχτικά το ακούω, τόσο περισσότερο πιστεύω ότι το πρότυπο των περιπετειών του Ιωνάθαν αποτελεί το προσχέδιο κάθε πετυχημένης ζωής. Πιστεύω ότι ο δρόμος όσων τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι είναι ο δικός τους δρόμος: το να βρούμε, δηλαδή, αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από καθετί άλλο στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, επιμονή και ακλόνητη αποφασιστικότητα» (σελ. 134).

«Σαν αντάλλαγμα για αυτή την προσπάθεια, το προσχέδιο μας υπόσχεται ότι θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους φίλοι και συγγενείς μας. Αν επιμείνουμε, όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούργιους φίλους, καινούργιους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε ποτέ να ονειρευτούμε» (σελ. 134).

«Πέτα για μένα, σημαίνει αφέσου, δείξε εμπιστοσύνη στη δύναμη του αόρατου. Σημαίνει πως πρέπει να αφήσουμε τον ουρανό να μας υψώσει κοντά του, να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις και τις δοκιμασίες της αγάπης και της γνώσης μας. Κι όταν φτάσουμε επιτέλους στον προορισμό μας, ακούω τον Ιωνάθαν να ψιθυρίζει πως θα ανακαλύψουμε ότι βρισκόμασταν εκεί συνέχεια» (σελ. 134).   

«Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι η μορφή που παίρνουμε, αλλά με πόση ομορφιά και αγάπη θα αποφασίσουμε να τη στολίσουμε» (σελ. 135).

Αποσπάσματα από το βιβλίο:

Bach, Richard. (2015). Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον. Αθήνα: Εκδόσεις Διόπτρα.