Ακούμε συχνά ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, όπως ακριβώς είναι, ότι θα πρέπει να φροντίσουμε και να κανακέψουμε λίγο τον εαυτό μας, ότι δεν θα πρέπει να αυτομαστιγώνουμε τον εαυτό μας… και απορούμε γιατί… και πώς μπορούμε εμείς οι ίδιοι να είμαστε καλοί με εμάς… και μήπως αν γίνουμε καλοί με τον εαυτό μας και τον αποδεχτούμε τότε θα καθησυχαστούμε και δεν θα προχωρήσουμε ποτέ… δεν θα ωριμάσουμε… δεν θα γίνουμε καλύτεροι; Αυτός είναι ένας βασικός φόβος που σχεδόν αντανακλαστικά έρχεται στο μυαλό μας όταν ακούμε κάποιον να μας λέει αποδέξου τον εαυτό σου, όπως είναι, μην είσαι τόσο επικριτικός μαζί του…
Είναι τόσο σημαντικό; Και δεν υπάρχει άλλος δρόμος; Μήπως ασκώντας σκληρή κριτική στον εαυτό μου με κάνω καλύτερο;
Ας μείνω στην αυτοαποδοχή… αποδέχομαι τον εαυτό μου σημαίνει ότι αρχίζω πραγματικά να τον συμπαθώ, να αναγνωρίζω και να γνωρίζω και τα θετικά και τα αρνητικά που έχει… χωρίς έντονη αυτοπεποίθηση, χωρίς κομπασμό και έπαρση, απλά με αποδοχή και αγάπη. Αρχίζω να συμπαθώ τον εαυτό μου σημαίνει ότι αρχίζω να αναπτύσσω μια ήρεμη ευχαρίστηση να μπορώ να συνυπάρξω με τον εαυτό μου, να είμαστε καλά μαζί… να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να μην χρειάζεται να παριστάνω ότι είμαι κάποιος άλλος, να μην κρύβομαι και να μην ντρέπομαι για μένα.
Αποδέχομαι τον εαυτό μου, του δείχνω το ενδιαφέρον και την προσοχή που του αρμόζει, αποδέχομαι τα συναισθήματα που βιώνει, τον νοιάζομαι, είμαι εδώ για αυτόν… Αποδέχομαι και νοιάζομαι για τον εαυτό μου και ταυτόχρονα αυτό με κάνει να νιώθω καλά και αρχίζω να αποδέχομαι και να νοιάζομαι και για τους άλλους. Είμαι καλύτερα με εμένα κι αυτό με κάνει να νιώθω καλύτερα και με τους άλλους. Νιώθω ότι αγαπώ τον εαυτό μου και ότι αξίζουν να με αγαπούν. Μπορώ να δεχτώ στοργή και αγάπη. Αφού αποδεχτώ τον εαυτό μου, νιώθω ότι μπορώ να αποδεχτώ αυτή την αγάπη. Αξίζω να με αγαπούν, αξίζω να αγαπώ, αξίζω για αυτό που είμαι και είμαι σε αρμονία με εμένα και με τους άλλους…
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου