Βίντεο από Youtube: Απόσπασμα από το βιβλίο του Φρομ "Ο άνθρωπος για τον εαυτό του"
«Η αγάπη για την ανθρωπότητα θεωρείται σαν ένα επίτευγμα που, στην καλύτερη περίπτωση, είναι επακόλουθο της αγάπης προς ένα άτομο, ή μια αφηρημένη έννοια, που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο μέλλον. Η αγάπη, όμως, για τον άνθρωπο δεν μπορεί να διαχωριστεί από την αγάπη για ένα άτομο. Το να αγαπάς ένα άτομο παραγωγικά, σημαίνει ότι συνδέεσαι με τον ανθρώπινο πυρήνα του, με το άτομο αυτό σαν εκπρόσωπο της ανθρωπότητας. Η αγάπη για ένα άτομο, εφόσον είναι διαχωρισμένη από την αγάπη για τον άνθρωπο, μπορεί να αναφέρεται μόνο στο επιφανειακό και στο τυχαίο. Έτσι, αναγκαστικά, δεν μπορεί να αποκτήσει βάθος. Ενώ μπορεί να λεχθεί ότι η αγάπη για τον άνθρωπο διαφέρει από τη μητρική αγάπη, από το γεγονός ότι το παιδί δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τον εαυτό του, ενώ δε συμβαίνει το ίδιο με τους συνανθρώπους μας, μπορεί επίσης να λεχθεί ότι, ακόμη κι αυτή η διαφορά είναι μόνο σχετική. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη βοήθειας και εξαρτιόνται ο ένας από τον άλλο. Η ανθρώπινη αλληλεγγύη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη του κάθε ατόμου.
Η φροντίδα και η ευθύνη αποτελούν συστατικά στοιχεία της αγάπης, χωρίς όμως σεβασμό προς το αγαπημένο πρόσωπο και γνώση για αυτό, η αγάπη εξελίσσεται σε κυριαρχία και κατοχή. Ο σεβασμός δεν είναι φόβος και τρόμος. Δηλώνει, σύμφωνα με τη λατινική ρίζα της λέξης την ικανότητα να βλέπεις ένα πρόσωπο όπως είναι, να αντιλαμβάνεσαι την ατομικότητα και μοναδικότητά του. Ο σεβασμός προς ένα πρόσωπο δεν είναι δυνατός χωρίς να το γνωρίζεις. Η φροντίδα και η ευθύνη θα είναι τυφλές, αν δεν κατευθύνονται από τη γνώση της ατομικότητας του ατόμου» (σελ. 148-149).
Φρόμ, Ε. (1974). Ο άνθρωπος για τον εαυτό του. Αθήνα: Μπουκουμάνη, σελ. 145-153.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου