«Στις ισότιμες σχέσεις
συνεργασίας, το κουμάντο μπορεί να αλλάζει χέρια. Οι αποφάσεις παίρνονται
ανάλογα με τις γνώσεις του καθένα στο εκάστοτε ζήτημα, τις ικανότητές του, τη
διάθεση ή τη διαθεσιμότητά του. Δεν είναι υποτίμηση ή δουλοπρέπεια να αφήνουμε
στον σύντροφο την πρωτοβουλία και το κουμάντο, όταν πρόκειται για κάτι που
γνωρίζει και καταφέρνει καλύτερα. Δεν είναι προσβολή ή μειονεξία τα να
παραδεχτεί τις περισσότερες γνώσεις και ικανότητές μας σε κάτι άλλο.
Υποχωρήσεις, εναλλακτικές λύσεις,
ανταλλαγές πειραγμάτων, καλαμπούρια, χαριτολογήματα και πλακίτσες μπορούν να εναλλάσσονται
με επιχειρήματα, έντονες συζητήσεις, μικροκαβγαδάκια και συμφιλίωση. Χρειάζεται
και η σύγκρουση, όταν υπάρχει έντονη διαφωνία, χρειάζεται και η υποχώρηση και ο
συμβιβασμός. Το θέμα είναι κάτι από αυτά να μην αποτελεί μόνιμο και μοναδικό
τρόπο με τον οποίο ένα ζευγάρι λειτουργεί, παγιδεύοντας έτσι τα συναισθήματα
είτε σε άσκοπη ένταση είτε σε ευγενική σιωπή και ύποπτη ηρεμία».
Φιλιππίδου Κική. (2004). Ησαΐα
χόρευε κι ύστερα… τι; Αθήνα: Εμπειρία Εκδοτική, σελ. 51-66.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου