* Από Παπαδόπουλο Βαγγέλη, Κοινωνικό Λειτουργό
«Σε θαυμάζω… τόσο
πολύ… μέχρι να μου δείξεις θαυμασμό. Μόλις αρχίζεις να με θαυμάζεις, ο στόχος
έχει επιτευχθεί. Χάνω το ενδιαφέρον μου… Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, γιατί δεν
έχω μάθει να επενδύω συναισθηματικά, δεν έχω μάθει να δίνω, δεν έχω μάθει να
αγαπώ».
Μήπως έχεις συναντήσει
ανθρώπους που σου δίνουν ψίχουλα θαυμασμού αναζητώντας από σένα μια διαρκή παροχή
υπερβολικού θαυμασμού προς αυτούς;
Ναρκισσισμός: μια
ύπουλη συναισθηματική «αρρώστια» που καταστρέφει τον άνθρωπο και τον
απομακρύνει από κάθε είδους συναισθηματική και φιλική σύνδεση με τον συνάνθρωπό
του. Φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο στις μέρες που διανύουμε γιατί λόγω των μέσων
κοινωνικής δικτύωσης όλα οδηγούν στην εξωτερική εικόνα με καταστροφικές
συνέπειες στον ψυχισμό του καθενός μας.
Ο ναρκισσισμός είναι
περισσότερο διαβρωτικός στις στενές διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ο θαυμασμός και
η ανάγκη για επιβεβαίωση δεν επαρκεί για την ανάπτυξη μιας συναισθηματικής
επαφής και για τη δόμηση βαθύτερων σχέσεων. Το άτομο με ναρκισσιστικά στοιχεία
δεν έχει καθόλου αναπτυγμένη την ενσυναίσθηση και δεν μπορεί να συναισθανθεί
τον άλλο μέσα σε μια σχέση. Ο καθένας βιώνει τη δική του πραγματικότητα για τη
σχέση, το θέμα είναι πόσο το άτομο αγνοεί την πραγματικότητα του άλλου. Στην
περίπτωση του ναρκισσισμού, το άτομο θεωρεί τελείως λανθασμένη την οπτική του
άλλου και ασκεί έντονη κριτική στον άλλο, προσπαθώντας να διατηρήσει ή να εξυψώσει
τη δική του εικόνα.
Προσδοκώντας το
ενδιαφέρον και την αγάπη του άλλου, πιανόμαστε από τα ψίχουλα που μας δίνει και
πιστεύουμε ότι με το πέρασμα του χρόνου θα ανταποκριθεί σε μια βαθιά
συναισθηματική σχέση. Μήπως όμως μπερδεύουμε τον θαυμασμό με την αγάπη και
περιμένουμε από κάποιον άνθρωπο που το μόνο που έχει ανάγκη είναι ο θαυμασμός
των άλλων και η επιβεβαίωση της ύπαρξής του να μας αγαπήσει; Κι αν εμείς τον
αγαπήσουμε πόσο πιθανό είναι από κάποιον που έχει ναρκισσιστικά στοιχεία να
νιώσει την ύπαρξη αυτής της αγάπης. Μία από τις δυσκολίες που βιώνουν τα άτομα
με έντονο ναρκισσισμό είναι να μην εμπιστεύονται τα συναισθήματα των άλλων
ανθρώπων. Θεωρούν πως όσο ρευστή είναι η εικόνα που έχουν αυτοί για τον εαυτό τους
τόσο ρευστά είναι και τα συναισθήματα των άλλων για αυτούς. Επομένως, δεν
πιστεύουν ότι θα τους αγαπήσει κάποιος και ζώντας διαρκώς με την αμφιβολία για
αγάπη νιώθουν ότι ποτέ δεν πρόκειται να αγαπηθούν…
Η ανάγκη για θαυμασμό
είναι πιο έντονη από την ανάγκη για αγάπη στα άτομα με ναρκισσισμό. Ο θαυμασμός
τρέφει την εικόνα του εαυτού τους, τους κάνει να νιώθουν σημαντικοί και
ιδιαίτεροι κι εφόσον νιώθουν ξεχωριστοί θεωρούν ότι μπορούν να είναι
καθοδηγητικοί και παρεμβατικοί απέναντι στους άλλους. Έχουν ανάγκη από μια
διαρκή παροχή θαυμασμού για να μπορούν να διατηρούν την αίσθηση της μοναδικότητας,
της δύναμης και της ανωτερότητας για τον εαυτό τους. Ο θαυμασμός επικυρώνει την
ύπαρξή τους και τη σημαντικότητα του εαυτού τους. Νιώθουν πιο άβολα όταν
δέχονται αγάπη και νιώθουν πιο ασφαλή όταν δέχονται θαυμασμό. Τον θαυμασμό
νιώθουν ότι μπορούν να τον ελέγξουν και να τον διαχειριστούν, ενώ ταυτόχρονα
είναι απαραίτητος για τη συνέχιση της ύπαρξής τους…
Παπαδόπουλος Βαγγέλης, Κοινωνικός Λειτουργός
papevag90@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου