Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις εμπειρίες μας,
όσο σκληρές ή επώδυνες κι αν είναι; Πόσα χρόνια από τη ζωή μας χάσαμε στην
προσπάθεια να τις αρνηθούμε ή να προσποιηθούμε ότι δεν είναι δικές μας;
Τραύματα,
συγκρούσεις, αρνητικές εμπειρίες και βιώματα, αρνητικές σκέψεις και
συναισθήματα, εμπειρίες που προκάλεσαν φόβο, τρόμο και έντονο πόνο… Εμπειρίες
που είναι πιο εύκολο να παριστάνεις ότι δεν τις έζησες ποτέ, παρά να φανταστείς
τον εαυτό σου μέσα σε αυτές… Κι όμως, είναι δικές σου, σου ανήκουν, είναι
καταγεγραμμένες, δεν μπορείς να γλιτώσεις από αυτές. Όσο και να κρυφτείς, όσο
και να τις αρνηθείς, όσο και να τις αγνοήσεις, θα είναι εδώ και θα σου υπενθυμίζουν
την ύπαρξή τους…
Αναγνώρισέ
τες, καν’ τες δικές σου, βίωσέ τες. Κάθε εμπειρία όσο πόνο κι αν προκαλεί, όσο
τραυματική κι αν είναι, εφόσον την έχεις ζήσει θα σου ανήκει για πάντα. Είναι
δική σου υπόθεση πως θα την τακτοποιήσεις με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο ώστε
να μην σε πονά πολύ.
Μόνο η
παρατήρηση δεν μας βοηθάει, θα πρέπει να βιώσουμε οι ίδιοι την εμπειρία μας και
να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι δική μας. Μας προσδιορίζει, μας καθορίζει, μας
έχει διαμορφώσει… Αυτή η εμπειρία, κάθε εμπειρία, είναι κάτι σημαντικό και
μοναδικό, για αυτό θα πρέπει να τη φέρουμε κοντά μας, να την κάνουμε δική μας,
να βιώσουμε όλα τα συναισθήματα που μας προκαλεί. Μπορεί να πέρασαν χρόνια από
τότε που βιώσαμε μια σημαντική εμπειρία, που ήταν για εμάς αρνητική ή και
τραυματική, όμως, φτάνει κάποια στιγμή που είμαστε πιο έτοιμοι να αναμετρηθούμε
με αυτή την εμπειρία, να τη φέρουμε στην επιφάνεια, να μπορέσουμε να την
επεξεργαστούμε, να την κάνουμε όσο το δυνατόν πιο κοντινή μας, πιο δικιά μας.
Είμαστε οι εμπειρίες μας, οι θετικές και αρνητικές στιγμές μας, οι ευχάριστες
και δυσάρεστες ή τραυματικές εμπειρίες μας. Κάποιες από τις εμπειρίες θα θέλαμε
να τις διαγράψουμε για πάντα από το μυαλό μας, να τις ξεχάσουμε και να τις αποποιηθούμε.
Περνώντας, όμως, τα χρόνια θα καταλάβουμε ότι όλες αυτές οι εμπειρίες μας ακολουθούν,
σιωπηλά ή φωναχτά…
Μήπως
έχουμε πολλές τέτοιες απωθημένες ή «ξεχασμένες» εμπειρίες; Και τελικά, πόσο
ξεχασμένες είναι;
Όλα όσα
ζήσαμε μας ακολουθούν… επομένως, από το να παριστάνουμε ότι δεν τα έχουμε ζήσει
ποτέ, πείθοντας τον εαυτό μας ότι δεν τον επηρεάζουν, ας τα δεχτούμε, ας τα
δούμε, ας τα αναγνωρίσουμε, ας τα συζητήσουμε, ας ασχοληθούμε, με όποιο τρόπο μας
φαίνεται πιο βολικός, πιο οικείος, πιο άνετος… Όλες οι εμπειρίες, που «ξεχάσαμε»
κάποια στιγμή στη ζωή μας μπορεί να είναι ακόμη εδώ και μπορεί με ποικίλους
τρόπους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Και η τωρινή στιγμή μπορεί να είναι
πιο κατάλληλη, γιατί ωριμάσαμε, γιατί είμαστε δυνατοί, γιατί είμαστε πιο
έμπειροι ώστε να ασχοληθούμε με αυτές τις «ξεχασμένες» εμπειρίες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου