Όταν βιώνουμε μια δυσάρεστη ή
αρκετά πονετική κατάσταση πιστεύουμε πως ποτέ δεν πρόκειται να νιώσουμε καλά,
ποτέ δεν πρόκειται να ξαναχαμογελάσουμε, να ηρεμήσουμε, να χαρούμε και να
κάνουμε όνειρα… Ανατρέχοντας στο παρελθόν μπορούμε να σκεφτούμε κάποιες
καταστάσεις, όπως έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μας, που θα θέλαμε να διαγράψουμε
για πάντα και να απαλλαγούμε από αυτές…
Μπορεί ακόμη και τώρα να μας
επηρεάζουν, να μας κάνουν να πονάμε, να νιώθουμε μια βαθιά θλίψη και να
σκεφτόμαστε ότι πάντα έτσι θα είμαστε… Όμως, αν συγκρίνουμε πώς ήμασταν τότε
που το βιώσαμε και πως είμαστε τώρα, μπορούμε να δούμε τα βήματα που έχουμε
κάνει.
Επομένως, την επόμενη φορά που θα
σκεφτούμε ότι ποτέ δεν πρόκειται να το ξεπεράσουμε αυτό… θα πρέπει να σκεφτούμε
και τις άλλες φορές που ζήσαμε κάτι ανάλογο. Όσο και να μην μπορούμε να
ξεπεράσουμε κάποια πράγματα, με το πέρασμα του χρόνου και την επεξεργασία των
σκέψεων και των συναισθημάτων μας, μπορούμε να νιώσουμε σταδιακά καλύτερα, να
απαλλαγούμε λίγο από το έντονο αρνητικό συγκινησιακό φορτίο, να μειώσουμε τον
ψυχικό μας πόνο και να μπορέσουμε να δούμε και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία…
Αφήνοντας λίγο στην άκρη την
απογοητευτική σκέψη «ποτέ δεν πρόκειται να το ξεπεράσω αυτό…», ας εστιάσουμε
στο παρόν και ας δούμε πώς νιώθουμε. Όταν βιώνουμε κάτι αρνητικό, όταν μας
συμβεί κάτι δυσάρεστο είναι λογικό να νιώθουμε άδειοι, αποσυνδεδεμένοι από το
παρόν και από τη ζωή, ανίκανοι να εμπιστευτούμε οποιονδήποτε και οτιδήποτε γύρω
μας… Όταν συμβεί κάτι αρνητικό, μπορεί να νιώσουμε πόνο και ανασφάλεια, που
θεωρούμε ότι ποτέ δεν θα ξεπεράσουμε, όμως, από εμάς εξαρτάται να γίνουμε και
πάλι καλά.
Όταν κάτι μας συμβεί είναι λογικό
να νιώσουμε απροετοίμαστοι, ανέτοιμοι, αδύναμοι και ανίκανοι να το
αντιμετωπίσουμε. Νιώθουμε μια τάση για παραίτηση, νιώθουμε χαμένοι μέσα στον
πόνο και η απόγνωση μας κατακλύζει. Γενικεύουμε αυτό που μας συνέβη και
σκεφτόμαστε ότι πάντα μόνο αρνητικά γεγονότα μας τυχαίνουν. Κι αυτό μας κάνει
να πονάμε ακόμη περισσότερο…
Η σκέψη «ποτέ δεν πρόκειται να το
ξεπεράσω αυτό…» θα πρέπει σταδιακά να μετατραπεί σε μια πιο θετική και
λειτουργική σκέψη: «ας κρατήσω αυτά που έμαθα από αυτό που έζησα και ας γίνω
πιο δυνατός στη ζωή». Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να δούμε με μια πιο
λογική ματιά τα συναισθήματα που μας προκάλεσε η δυσάρεστη κατάσταση που έχουμε
βιώσει… Ας μην ξεχνάμε ότι όλα μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα μάθημα που μας
βοηθάει να προχωρήσουμε, να δούμε άγνωστες πτυχές του εαυτού μας, να μάθουμε να
διαχειριζόμαστε καλύτερα τα συναισθήματά μας και να καταφέρουμε να είμαστε πιο προετοιμασμένοι
για τις νέες προκλήσεις της ζωής. Ίσως, ποτέ δεν θα είμαστε επαρκώς
προετοιμασμένοι, όμως, μπορούμε να ωριμάσουμε μέσα από όλα όσα δύσκολα
μπορέσαμε να ξεπεράσουμε ή από όλα ακόμη και τώρα προσπαθούμε να ξεπεράσουμε
και συχνά απογοητευόμαστε και ψιθυριστά λέμε στον εαυτό μας «ποτέ δεν πρόκειται
να το ξεπεράσω αυτό…».
Παπαδοπούλου
Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου