Γιατί δεν τολμώ;

Στο ταξίδι που λέγεται ζωή κάνουμε διάφορες στάσεις, όπως ακριβώς κάνουν τα τρένα στους σταθμούς. Άτομα αποβιβάζονται και καινούργια άτομα επιβιβάζονται, κάποια και δίχως εισιτήριο. Δεν μας ρωτούν για το αν θα κάτσουν δίπλα μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να συγχρωτιστούμε μαζί τους είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν είμαστε τυχεροί κάποιο από όλα αυτά τα άτομα μπορεί να μας δώσει αληθινή αγάπη. 

Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε τη σωστή ώρα στο σωστό σημείο, μα πιο σημαντικό είναι να θέλουμε και να είμαστε ανοικτοί στο να ερωτευθούμε, στο να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. 

Όταν είμαστε νέοι, ο χρόνος έχει άλλη αξία και άλλη σημασία για εμάς. Δεν είμαστε σε θέση να τον εκτιμήσουμε και έτσι αφήνουμε τον καιρό να περνά έχοντας σαν προσωπικό μας μότο τη φράση: «έχω μια ζωή μπροστά μου». Κι έτσι, αφήνουμε τις ευκαιρίες για να ερωτευθούμε να περνούν και να χάνονται. Όμως, πώς είμαστε σίγουροι ότι πάντα θα μας δίνονται απλόχερα ευκαιρίες; 

Από την άλλη, συνήθως στα χρόνια της νεότητας είμαστε πιο επιπόλαιοι μέσα σε μια σχέση, χωρίζουμε ευκολότερα και για όχι και τόσο σημαντικούς λόγους, επειδή δεν έχουμε την πείρα να εκτιμήσουμε τον άνθρωπο που έχουμε πλάι μας. 

Άλλοι νέοι άνθρωποι πάλι, για τον ίδιο λόγο, δηλαδή εξαιτίας έλλειψης πείρας, στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις βαλτώνουν σε έναν ερωτικό δεσμό που δεν τους προσφέρει τίποτα παραπάνω από ένα ατέλειωτο πλήγωμα, αλλεπάλληλες ματαιώσεις, απογοητεύσεις και ατέρμονες ψυχικές ή και σωματικές κακοποιήσεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν γνωρίσει την αληθινή αγάπη και αρνούνται να δώσουν μια ευκαιρία στον εαυτό τους ώστε να την γνωρίσουν. Δεν τους λείπει μονάχα η πείρα, αλλά και το θάρρος να ζήσουν. Να ζήσουν αυτό που τους αξίζει, μια αληθινή και άνευ όρων αγάπη, μια αγάπη που θα στηρίζεται στην ανιδιοτέλεια, στη συντροφικότητα, στον αλληλοσεβασμό, και όχι στον πόνο και τη θλίψη.

Μέχρι εδώ περιγράφηκαν τρεις διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων που δεν τολμούν. 

Στην πρώτη περίπτωση, οι άνθρωποι είναι αναβλητικοί και προτιμούν να παγώνουν τον χρόνο και να περιμένουν χωρίς να ζουν στο τώρα, χωρίς να ζουν το τώρα. Στη δεύτερη περίπτωση, οι άνθρωποι δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες μιας σχέσης και αντί να δώσουν τη μάχη παραιτούνται και τρέπονται σε φυγή. Τέλος, στην τρίτη περίπτωση, οι άνθρωποι δεν τολμούν να γυρίσουν σελίδα και να βγουν από τη μιζέρια και τη δυστυχία στην οποία έχουν περιέλθει. 

Ας έχουμε υπόψη ότι σε ένα τρένο μπορούμε και να επιλέξουμε τον προορισμό, και δίπλα σε ποιον θα καθίσουμε, καθώς επίσης και να αλλάξουμε βαγόνι αν χρειαστεί ή να παραμείνουμε για λίγο σε μια στάση περιμένοντας το επόμενο τρένο. Πάντα έχουμε τη δυνατότητα επιλογής. Αυτό που χρειάζεται είναι να ψάξουμε βαθειά μέσα μας και να βρούμε το θάρρος και την τόλμη να ζήσουμε το όνειρό μας.