Διαβάζοντας: Η δύναμη της αγάπης

της Κατερίνας Δαρζέντα

Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο παραμύθι το οποίο όπως καταλαβαίνει κανείς από τον τίτλο μιλάει για τι άλλο; Για την αγάπη, και μάλιστα για τη δύναμη της αγάπης! Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόση δύναμη έχει η αγάπη; Μιλάμε για την αγάπη στα παιδιά; Αν ναι, πόσο τακτικά; Κι αν τους μιλάμε, τι τους λέμε για την αγάπη; Τους λέμε όμορφα πράγματα; Τους λέμε την αλήθεια; Τα προετοιμάζουμε για τον πραγματικό κόσμο ή τα αφήνουμε να ζουν στο ροζ συννεφάκι, όπου η αγάπη δεν διώκεται κι όλα είναι ωραία κι όλα είναι εντάξει;

Η πλοκή του παραμυθιού εκτυλίσσεται μέσα σε ένα δάσος. Το δάσος στις μεγαλουπόλεις – τσιμεντουπόλεις είναι κάτι σπάνιο για τα παιδιά, κάτι που δεν το βρίσκει κανείς εύκολα. Πρέπει τα παιδιά να φύγουν από την πόλη για να συναντήσουν δάσος, πρέπει να τα πάρουμε και να τα πάμε μια εκδρομή για να μπορέσουν να θαυμάσουν ένα δάσος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το δάσος από μόνο του να προκαλεί ερωτηματικά στα παιδιά, να είναι κάτι το μαγικό, αλλά και κάτι ξένο. Γι’ αυτούς τους λόγους κάποια παιδιά μυθοποιούν το δάσος, ενώ άλλα παιδιά το φοβούνται, καθώς το άγνωστο προκαλεί φόβο. Ανέκαθεν, το δάσος χρησιμοποιούνταν από τους παραμυθάδες για να τρομάξει ή τουλάχιστον να προκαλέσει ένα κάποιο φόβο, ένα κάποιο δέος. Ας θυμηθούμε λόγου χάρη το παραμύθι με την κοκκινοσκουφίτσα, όπου έπρεπε να περνάει μέσα από το δάσος, αλλά κάθε φορά αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να την πιάσει και να την φάει ο κακός λύκος. Ας θυμηθούμε τον Χάνσελ και την Γκρέτελ, όπου για να μην χαθούνε μέσα στο δάσος και να γυρίσουν πίσω στο σπίτι έπρεπε να αφήσουν κάποια σημάδια, όπως πετραδάκια ή ψιχουλάκια κτλ. Ας θυμηθούμε τη Χιονάτη, η οποία μέσα στο δάσος συναντά την καλύβα με τους επτά μυστηριώδεις νάνους και που αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και τον πολιτισμό, έρχεται η κακιά μάγισσα και την παραπλανά δίνοντάς της το δηλητηριασμένο μήλο. Το συμπέρασμα είναι ότι το δάσος κρύβει κινδύνους. Ασφαλώς, ο κατάλογος των παραμυθιών με παρόμοια θεματική δεν τελειώνει εδώ. 

Όταν η ηρωίδα του παραμυθιού, δηλαδή η νεραϊδοπριγκίπισσα, δεν προσέχει όπως θα έπρεπε το πανέμορφο δάσος, τότε θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες και να σταλεί σε ένα τόπο απαίσιο, όπου θα φυλακιστεί στο σκοτεινό αυτό βασίλειο των ξωτικών και των πνευμάτων. Μιλώντας για ξωτικά, ας μην λησμονούμε ότι τα δάση είναι γεμάτα από τέτοια, όπως κι από καλές ή κακές νεράιδες, από στοιχειά κοκ. Αυτή η παρατήρηση εντελώς τυχαία μας έφερε στο νου τη σκέψη και το ερώτημα, μήπως μέσα από τα παραμύθια όλους αυτούς τους αιώνες καλλιεργείται ο φόβος των ανθρώπων για τα δάση. Ίσως, αυτό να μπορούσε να δώσει μια απάντηση στο γιατί οι άνθρωποι στις μέρες μας δεν αγαπούν τα δάση και τα καίνε; Μάλλον υπερβολική σκέψη, το γιατί όμως οι άνθρωποι δεν αγαπάνε τα δάση θα στοιχειώνει την σκέψη μας.

Εν πάση περιπτώσει, ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Η ηρωίδα λοιπόν, ζει θλιμμένη και υποφέρει, αλλά μέσα από τα δεινά που βιώνει αντιλαμβάνεται ότι τρέφει αισθήματα αγάπης για κάποιον νέο. Τελικά θα μπορέσει αυτός ο νέος να βρει την νεραϊδοπριγκίπισσα και να την ελευθερώσει; Η Κατερίνα Δαρζέντα στην τελευταία σελίδα αναφέρει ότι ελπίζει οι αναγνώστες αυτού του παραμυθιού να καταλάβουν το νόημα που θέλει να περάσει για την αγάπη μέσα από το κείμενο. Σίγουρα, καταφέρνει να περάσει το μήνυμα που θέλει και της είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. 

Τέλος, να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι το βιβλίο έχει μια υπέροχη εικονογράφηση με πολύ όμορφες ζωγραφιές της Χάρις Τσεκούρα που συμβάλλουν ταξιδεύοντας τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους αναγνώστες στον χώρο, κάνοντας πιο ζωντανή την ιστορία αυτού του παραμυθιού. Σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση!   

 

Πηγή:

Δαρζέντα, Κ. (2008). Η δύναμη της αγάπης. Αθήνα: Άγκυρα.

 

Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.