«Ξεκίνησε όπως πολλές από εμάς
ερωτευμένη με έναν άντρα, για να θελήσει να τον μετατρέψει σε κάτι διαφορετικό.
Κάποιες φορές, η επιθυμία να αλλάξουμε τον σύντροφό μας αφορά σε συγκεκριμένα θέματα,
άλλες πάλι είναι πιο συνολική.
Όταν θέλω και προσπαθώ αυθαίρετα
να αλλάξω τον σύντροφό μου, τότε είναι πολύ πιθανό να βιώσω συναισθήματα πίκρας
και ματαίωσης.
Είναι δύσκολο να αλλάξει κάποιος
χωρίς να το θέλει. Και δεν μπορεί να το θέλει όταν νιώθει απόρριψη.
Όταν έχουμε φτιάξει την εικόνα του
ιδανικού συντρόφου και προσδοκούμε να τη ζήσουμε μέσα στο γάμο ερήμην του
συντρόφου μας, τότε πολύ πιθανά θα εισπράξουμε απογοήτευση και μοναξιά. Άσε που
σιγά σιγά πείθουμε τον εαυτό μας ότι η ζωή μας θα γινόταν ασύγκριτα καλύτερη
μόνο με την επιθυμητή αλλαγή και μόνο τότε θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένες».
«Το να εξαρτάμε την προσωπική μας
ευχαρίστηση αποκλειστικά και μόνο από τον σύντροφο, οδηγεί γρήγορα σε
συναισθηματικό αδιέξοδο. Ο σύντροφος δεν μπορεί να αντικαθιστά και τη φίλη μας και
τα προσωπικά ενδιαφέροντα. Ας γεμίσουμε πρώτα εμείς τα κενά της ζωής μας με
προσωπική δουλειά και ας αφήσουμε τον σύντροφο να γεμίσει το κομμάτι της κοινής
μας ζωής που του αντιστοιχεί. Όταν περιμένω από τον άλλο να αλλάξει για να
μπορώ να είμαι ευχαριστημένη και ικανοποιημένη, τότε πάντα θα εξαρτώμαι από
κάποιον έξω από μένα και θα εισπράττω όσα μου δίνει με αχόρταγη διάθεση,
ζητώντας κι άλλο κι άλλο κι άλλο…».
«Να θυμόμαστε πάντα τι μας έκανε
να τον ερωτευτούμε και όχι τι φανταστήκαμε για να μας αρέσει».
«Όσο ο σύντροφός μου με δέχεται όπως
είμαι τόσο αποκτώ διάθεση να αλλάξω κάποια πράγματα που θα του δώσουν χαρά. Όσο
εγώ τον αποδέχομαι όπως είναι τόσο εκείνος είναι ανοιχτός και διαθέσιμος για να
βελτιώσει και να αλλάξει ότι με δυσαρεστεί».
«Η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται σε
ότι έχω, σε ότι αγαπώ και όχι σε κάτι που λείπει, σε κάτι που χρειάζεται να
αλλάξει, σε κάτι μακρινό και άπιαστο».
Φιλιππίδου Κική. (2004). Ησαΐα
χόρευε κι ύστερα… τι; Αθήνα: Εμπειρία Εκδοτική, σελ. 30-35.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου