Θετικά συναισθήματα και τοκετός

«Η μετάβαση στη μητρότητα απαιτεί από τη γυναίκα ψυχολογικούς πόρους που θα τη στηρίξουν για να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της λοχείας και της νέας της ιδιότητας ως μητέρας. Οι ψυχολογικοί πόροι μπορούν να προέλθουν από την ανάπτυξη των θετικών συναισθημάτων, της ψυχολογικής ροής και της ψυχολογικής ανθεκτικότητας, παράγοντες οι οποίοι θωρακίζουν τη λεχωίδα έναντι της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας που συνήθως εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της λοχείας» (σελ. 401).

«Η εγκυμοσύνη ως στάδιο προετοιμασίας για τη μητρότητα, είναι ένα βιολογικό φαινόμενο που αφορά σε ολόκληρο τον οργανισμό της γυναίκας, χαρακτηρίζεται δε από θεμελιώδεις διαδικασίες οργανικών και ψυχολογικών μεταβολών, με σκοπό, αφ’ ενός, την ανάπτυξη του εμβρύου, και, αφ’ ετέρου, την παροχή στη μέλλουσα μητέρα της δυνατότητας να προετοιμαστεί τόσο για τις δυσκολίες του τοκετού όσο και για την προσαρμογή στη λοχεία, τον θηλασμό και τη μητρότητα. 

Ο τοκετός, η γέννηση ενός παιδιού, τόσο από οργανική όσο και από συναισθηματική άποψη, είναι μια έντονη εμπειρία που θέτει τη γυναίκα σε μια νέα κατάσταση, αυτή της μητρότητας. Η κάθε επίτοκος την ώρα του τοκετού είναι μοναδική, όπως και ο τοκετός για κάθε γυναίκα είναι μοναδικός. Μετά από τη μακρά περίοδο της εννεάμηνης αναμονής, μετά από τις ωδίνες της διαστολής, μέσα από τη διαδικασία της εξώθησης, μέσα από ένα μοναδικό λεπτό που μοιάζει με χρόνο, η γυναίκα αποκτά νέο ρόλο που θα την ακολουθεί σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Αναμφίβολα, ο τοκετός είναι ένα ιδιαίτερο γεγονός στη ζωή της γυναίκας η οποία σε ‘’μηδενικό’’ χρονικό και μέσα σε μια έκρηξη συναισθημάτων πολλών και διαφορετικών, μπερδεμένων και αλληλοσυγκρουόμενων, αλλά κυρίως θετικών, μετατρέπεται σε μητέρα» (σελ. 401-402).

«Η ψυχολογική ροή είναι η ψυχική κατάσταση μιας δραστηριότητας κατά την οποία το άτομο βυθίζεται πλήρως σε αυτό που κάνει, και η οποία χαρακτηρίζεται από την αίσθηση της ενεργοποιημένης εστίασης στην πλήρη συμμετοχή για την επιτυχία του εγχειρήματος. Η ροή είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι απορροφώνται τελείως από αυτό που κάνουν, δίνοντας την αμέριστη προσοχή τους στο έργο που έχουν να επιτελέσουν, ενώ η αντίληψη γίνεται ένα με τις πράξεις τους. Η προσοχή εστιάζεται τόσο πολύ που η αντίληψη συνδέεται άμεσα με τον στόχο και χάνεται η αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Τα συναισθήματα είναι θετικά, ενεργοποιημένα και ευθυγραμμισμένα στο συγκεκριμένο καθήκον. Η βίωση κατά την απόδοση του μέγιστου ή κατά την υπέρβαση των ορίων παρουσιάζεται μόνο στα ανώτερα όρια των ικανοτήτων, όπου οι δεξιότητες αι τα νευρικά κυκλώματα αποδίδουν στο μέγιστο. Το άτομο αισθάνεται κύριος των πράξεων και της μοίρας του και βιώνει ιδιαίτερη χαρά και ευχαρίστηση, που μένει στη μνήμη του ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς θέλει να είναι η ζωή του» (σελ. 403-404).

Μωραΐτου, Μάρθα. (2011). Θετικά συναισθήματα και μητρότητα. Στο βιβλίο των Α. Σταλίκα και Π. Μυτσκίδου (Επιμ.), σελ. 401-428. Αθήνα: Τόπος.