Του Κώστα Γκοτζαμάνη
Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Αυτό το βιβλίο είναι μια γεύση από τη δουλειά του Κώστα Γκοτζαμάνη με την οικογένεια, από την απόφασή του να σταθεί δίπλα στους γονείς που θέλουν να μεγαλώσουν οι ίδιοι, δίνοντας έναν αγώνα να μεγαλώσουν ελεύθερα παιδιά.
Η αφοσίωσή του σ’ αυτό τον στόχο και οι αφηγηματικές του αρετές τον βοήθησαν να γράψει ένα βιβλίο εύληπτο, χωρίς θεωρητική ορολογία, που θα το έκανε απρόσιτο και δύσχρηστο. Το βιβλίο του καταλήγει να είναι ένας σύγχρονος οδηγός επιβίωσης για οικογένειες και άτομα. Χωρίς να το δηλώνει, οδηγεί τον αναγνώστη να κάνει τη διάκριση μεταξύ ευτυχίας και επιτυχίας, μεταξύ ρόλου και προσώπου-εαυτού, διευρύνει τη ζωή για τον καθένα. Ο αναγνώστης, ακόμα κι αν βρίσκεται σε αδιέξοδο, επανατοποθετείται και ανακαλύπτει μόνος του ότι αυτό που του φαινόταν ως αδιέξοδο μπορεί να είναι μια ευκαιρία. Το βιβλίο δεν αφήνει ερωτηματικά, με οξυδέρκεια ανατέμνει τις οικογενειακές σχέσεις χωρίς να κατηγορεί κανέναν, αφήνει να διαφανούν οι λύσεις και οι ατομικές ευθύνες, αποφεύγει τον διδακτισμό, έχει ύφος χαλαρό, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στη διεισδυτικότητα και την αντικειμενικότητα. Και επιπλέον, οι σελίδες του είναι εμποτισμένες με αστείρευτο χιούμορ και άκρως μεταδοτικό κέφι για ζωή!».
Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα του βιβλίου περιγράφει τον εαυτό αναφέροντας:
«Για να καταλάβουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα στον κόσμο και στον Εαυτό μας, χρειαζόμαστε να έχουμε τη γνώση για ότι μας οδήγησε ως εδώ, χρειαζόμαστε δηλαδή την ιστορία. Έχουμε μάθει να θεωρούμε την ιστορία μια επιστήμη που ασχολείται με το παρελθόν, με όσα έχουν ήδη συμβεί. Ίσως αυτή είναι η δουλειά του ιστορικού, να ερευνά το παρελθόν, να συλλέγει πληροφορίες που πολλές φορές είναι σκόρπιες και αποσπασματικές και να επιχειρεί να δημιουργήσει και να μας προσφέρει μια εικόνα όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη, ξεκάθαρη και έγκυρη, για αυτό που έχει συμβεί, για αυτό που έχει προηγηθεί και μας έχει οδηγήσει στο παρόν.
Από την άλλη πλευρά, ο καθένας από εμάς είμαστε το αποτέλεσμα της συνάντησης πολλών διαφορετικών ιστοριών, στην πραγματικότητα είμαστε ο καθρέφτης αυτής της συνάντησης. Ποιες είναι αυτές οι ιστορίες;
Αν αρχίσουμε από τα αυτονόητα, σίγουρα είναι η ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας, της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής στην οποία γεννήθηκα ή ζω, του έθνους μου, των φυλών από όπου προέρχονται οι πρόγονοί μου, καθώς; Και των κοινοτήτων στις οποίες έζησαν οι πρόγονοί μου.
Πέρα από αυτές, υπάρχουν και οι προσωπικές και οι οικογενειακές ιστορίες των δικών μου ανθρώπων που έζησαν πριν από εμένα, με άλλα λόγια οι ζωές που έζησαν οι πρόγονοί μου, από τους παλιούς μέχρι και τους γονείς μου.
Τέλος, υπάρχουν οι δικές μου ιστορίες, οι δικές μου εμπειρίες από την πρώτη ημέρα της ζωής μου μέχρι σήμερα, εμπειρίες που είναι καταχωρημένες με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και έχουν να κάνουν με όλες τις πτυχές του σημερινού μου Εαυτού, ανεξάρτητα από το αν έχω τη δυνατότητα να τις ανακαλέσω ή όχι με έναν άμεσο τρόπο.
Ο Εαυτός μου, λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα της συνάντησης όλων αυτών των ιστοριών, και, αν θέλω να γίνω ο πρωταγωνιστής της ζωής μου, μου είναι εξαιρετικά χρήσιμο να έχω μια συνομιλία, έναν διαρκή και γόνιμο διάλογο με όλες αυτές τις ιστορίες με όλες αυτές τις πτυχές του Εαυτού μου» (σελ. 209-210).
Πηγή:
Κ. Γκοτζαμάνης, 2025. Μεγαλώνοντας [με] το παιδί μου. Εκδόσεις Πατάκη.
Νίκος Κουραβάνας & Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγοι, MSc, MA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου