Βλέποντας την ταινία… «5000 σκεπάσματα»

“5000 Blankets”

"Μερικές φορές πνίγεσαι τόσο στα δικά σου προβλήματα, που ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που περνούν πολύ χειρότερα..."

 Μια ταινία γεμάτη από μηνύματα και νοήματα, μια ταινία γεμάτη ευαισθησίες, που εμπνεύστηκε από πραγματική ιστορία. Η ταινία περιγράφει ένα κίνημα, το οποίο ξεκίνησε από μια οικογένεια, στην προσπάθειά της να βοηθήσει τους άστεγους της χώρας, βοηθώντας έτσι και τον δικό της άνθρωπο, που εξαιτίας μιας ψυχικής ασθένειας εξαφανίστηκε από το σπίτι. Ο μικρός γιος της οικογένειας μαζί με τη μητέρα του ήρθαν αντιμέτωποι με την εξαφάνιση του πατέρα από το σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να έχουν κανένα σημάδι από αυτόν. Προσπαθώντας να τον βρουν αρχίζουν να ψάχνουν στους άστεγους του Τέξας και τότε συνειδητοποιούν ότι λίγο πριν την έναρξη του χειμώνα στην πόλη υπάρχουν πάρα πολλοί άστεγοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν τρόπο να ζεσταθούν. 

 

Περνώντας μια δύσκολη κατάσταση και βιώνοντας ορισμένα αρνητικά πράγματα, όλοι χρειαζόμαστε κάτι για να κρατηθούμε, για να μπορέσουμε να πιστέψουμε ότι αξίζει η ζωή και ότι θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε… Έχοντας ως αφετηρία αυτό, μητέρα και γιος αναπτύσσουν ένα όραμα, που τους γεμίζει με ελπίδα και δύναμη. Βγαίνουν στον δρόμο και έρχονται σε επαφή με τους άστεγους της πόλης, αναπτύσσοντας αισθήματα συμπόνιας και νοιαξίματος για αυτούς και προσπαθούν να τους βοηθήσουν, τουλάχιστον να τους εξασφαλίσουν ένα σκέπασμα για τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Μέσα από αυτή τη δράση μαζεύουν αρκετές κουβέρτες, που μπορούν να προσφέρουν στους άστεγους. Είναι δύσκολο να τους προσεγγίσουν και ορισμένους να τους πείσουν ότι είναι μια καλοπροαίρετη κίνηση όλο αυτό, γιατί αυτοί βοηθώντας τους άστεγους ευελπιστούν ότι θα βοηθήσουν και τον δικό τους άνθρωπο, που βρίσκεται αβοήθητος κάπου εκεί έξω… Ένας τρόπος να σταθούν στα πόδια τους, να ελπίσουν και να μπορέσουν να αντλήσουν δύναμη. Με αφορμή ένα οικογενειακό θέμα που αφορούσε μια ψυχική διαταραχή, αναπτύχθηκε ένα ολόκληρο κίνημα, ευαισθητοποίησης προς τους ανθρώπους που βρίσκονται στον δρόμο χωρίς σπίτι, αλλά και προς άτομα που είναι πονεμένα και ταλαιπωρημένα στη ζωή.

Η ταινία εκτός από το κίνημα θέτει προβληματισμούς και αποτυπώνει με ικανοποιητικό τρόπο τις δυσκολίες που βιώνει η οικογένεια του ατόμου με ψυχική διαταραχή, αλλά και πόσο επώδυνο και ψυχοφθόρο είναι και για το ίδιο το άτομο να προσπαθεί να ξεφύγει από τον ίδιο τον εαυτό. Η οικογένεια βιώνει αρκετές αλλαγές εξαιτίας της ψυχικής διαταραχής του συζύγου. Η σύζυγος μετά την εξαφάνισή του ανακαλύπτει ότι ο σύζυγός της είχε πολλά χρέη και η ίδια έπρεπε να πουλήσει το σπίτι της και να βρει δουλειά, ενώ στη συνέχεια έπρεπε να συνηθίσουν να μένουν σε ένα πολύ μικρότερο σπίτι μαζί με τη μητέρα της. Παρόλα αυτά, αντί να μείνουν στο κακό που τους βρήκε προσπαθούν να προσφέρουν γύρω τους σε πολλούς ανθρώπους που πονάνε, που είναι άστεγοι.

Η ταινία θίγει ταυτόχρονα πολλά κοινωνικά ζητήματα: την ψυχική διαταραχή και την ντροπή να μιλάμε για αυτή, την τάση να κρύβουμε τις ψυχικές ασθένειες ή να μειώνουμε τη σημαντικότητά τους, τον εκφοβισμό ή τη βία που δέχονται τα ίδια τα άτομα με ψυχικές ασθένειες ή το οικογενειακό τους περιβάλλον λόγω του στιγματισμού (πάντα περιθωριοποιούνταν ο «τρελός» και η «οικογένεια του τρελού»), οι δυσκολίες των ανθρώπων που παλεύουν με την έλλειψη στέγης και τα τραύματα που φέρουν από τα χτυπήματα της ζωής, τα οικογενειακά δράματα που κρύβει ο κάθε άστεγος, που για εμάς είναι ένας ακόμη άστεγος, που ζητιανεύει στον δρόμο. Αρκετά περιγραφικά και με παραστατικό τρόπο παρουσιάζεται η ασθένεια που βιώνει ο πατέρας: ακούει φωνές, έχει παραισθήσεις και προσπαθεί να δραπετεύσει από αυτές, προσπαθεί να ξεφύγει και σκέφτεται και την αυτοκτονία.

Η ταινία περιγράφει το κίνημα που αναπτύχθηκε στο Τέξας πριν από περισσότερο από 15 χρόνια, όταν η Cyndi Bunch και ο γιος της Phillip άρχισαν να κάνουν φιλανθρωπίες μαζεύοντας σκεπάσματα, καθώς ανησυχούσαν για τον σύζυγο και πατέρα τους που εξαφανίστηκε λόγω της σχιζοφρένειας που είχε. Επειδή δεν μπορούσαν να τον βρουν και υπέθεταν ότι βρίσκεται ανάμεσα στους 5.000 άστεγους της πόλης, άρχισαν να συγκεντρώνουν κουβέρτες ώστε να τις μοιράσουν στους άστεγους λίγο πριν τα Χριστούγεννα κι ενώ το κρύο αναμενόταν να είναι έντονο. Η φιλανθρωπία αυτή ονομάστηκε “η Ευχή του Phillip” και συνεχίζει να κάνει δράσεις μέχρι και σήμερα, επεκτείνοντας τη συλλογή αντικειμένων και σε άλλα είδη.

 

 

Πηγή:

https://www.cbsnews.com/texas/news/5000-blankets-new-movie-keller-family/?ftag=CNM-00-10aag7e.

 

Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.