«Οι άνθρωποι με προδιάθεση για καρκίνο έχουν την τάση να μην εκφράζουν συναισθήματα κι αυτό δημιουργεί προβλήματα στη διαμόρφωση συνηθειών αντιμετώπισης της ζωής. Καθημερινά στρες και ταραχές γίνονται υπερβολικά μεγάλα και αναστατώνουν υπερβολικά. Το άτομο που έχει καταστεί συναισθηματικά ανάπηρο λόγω του ότι δεν μπορεί να εκφράσει ταραχή και την αίσθηση αδυναμίας και ανημποριάς, είναι αναγκασμένο να ζει με ένα συνεχώς κυμαινόμενο επίπεδο εσωτερικής σωματικής αναστάτωσης. Όλα αυτά δημιουργούν τόσο διαπροσωπικά προβλήματα όσο και ενδοψυχικές δυσκολίες, που δεν βοηθιούνται από τα χαρακτηριστικά και καλά τεκμηριωμένα πρότυπα αντιμετώπισης προβλημάτων του επιρρεπούς στον καρκίνο ατόμου- ένα είδος προσποίησης ότι όλα είναι καλά η χρήση ψυχαναγκαστικών συνηθειών και η κόπωση, η ληθαργικότητα και η έλλειψη ενέργειας που δημιουργείται από αισθήματα ανημποριάς» (σελ. 66).
Το βασικό στοιχείο σ’ αυτήν την εικόνα είναι γεγονός ότι μέσω της ανατροφής τους με αυτό το μάλλον στείρο συναισθηματικά τρόπο, οι άνθρωποι αυτοί φέρονται συχνά στα σώματά τους με λιγότερη προσοχή και φροντίδα από ότι άλλοι άνθρωποι. Συγκεκριμένα, είναι πιο πιθανό να αγνοούν πρώιμα σημάδια σωματικού στρες ή ενόχλησης, είναι πιο πιθανό να συσσωρεύουν πράγματα μέσα τους και να χρησιμοποιούν ‘παθητικά’ μέσα αντιμετώπισης της αναστάτωσης (όπως το φαγητό ή το κάπνισμα) και τέλος, είναι πιο πιθανό να διατηρούν την ανοσοποιητική ικανότητά του σώματός τους σε χαμηλό επίπεδο. Όλα αυτά γίνονται καλά εδραιωμένες συνήθειες που τελικά μεταβάλλουν το πρότυπο δραστηριότητας των υποστηρικτικών συστημάτων του σώματος, του κεντρικού νευρικού, του ορμονικού και του ανοσοποιητικού συστήματος» (σελ. 67).
Πηγή:
Peter Lambley. Η Ψυχολογία του Καρκίνου. Αθήνα: Μακρή.
Κουραβάνας Νικόλαος, Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου