«Ποιος τρέχει να με βοηθήσει όταν
πέφτω; Ποιος θα μου πει μια ευχάριστη ιστορία για να ξεχάσω; Ποιος θα φιλήσει
το μέρος που πόνεσα για να γειάνει;...
Η ΜΗΤΕΡΑ...»
Η ΜΗΤΕΡΑ...»
Πόσο δίκιο έχει ο Taylor μέσα σε αυτές τις λίγες
γραμμές; Πράγματι, έχουμε αναλογιστεί ποτέ γιατί ρωτούμε να μας πει κάποιος
ξένος ποια είναι η μητρική του γλώσσα, ενώ η φράση «πατρική» γλώσσα ούτε καν υπάρχει; Πολύ απλά επειδή στην πλειονότητα των πολιτισμών, η μητέρα έχει
αναλάβει τον πολύ σπουδαίο γονεϊκό ρόλο της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης
των παιδιών. Ίσως αυτό ακούγεται σαν κάτι απλό, όμως στην πραγματικότητα είναι ένας
πολύ δύσκολος και απαιτητικός ρόλος, όπου εξαρτάται ολόκληρο το μέλλον του
παιδιού και η μετέπειτα πορεία του ως ενήλικας.
Θα λέγαμε ότι η διαπαιδαγώγηση ή
αλλιώς η αγωγή που παίρνει το παιδί από τη μητέρα στο σπίτι είναι πιο σημαντική
από εκείνη που θα λάβει στο σχολείο, διότι η διαμόρφωση του χαρακτήρα λαμβάνει
χώρα κατά κόρον στην πρώιμη προσχολική ηλικία.
Για να χτιστεί, λοιπόν, μια
ολοκληρωμένη και συγκροτημένη προσωπικότητα στην ενήλικη ζωή είναι αναγκαίο τα
θεμέλια όχι μόνο να μπουν ήδη από τη βρεφική ηλικία, αλλά ταυτόχρονα να είναι
γερά. Και για να είναι γερά τα θεμέλια χρειάζεται πολλή αγάπη, στοργή, αλλά και
γνώση. Ως η πρώτη παιδαγωγός, η μητέρα θα μάθει στο παιδί πώς να μαθαίνει, πώς
να ξεκλειδώνει τις κλίσεις και τα ταλέντα του, θα του μεταδώσει τα εφόδια για
να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, θα του διδάξει τις αρετές, το ήθος, τη
συνέπεια, την αξιοπρέπεια, την ευγένεια, την υπομονή και την επιμονή. Κι όλα
αυτά θα τα διδάξει, για να σμιλέψει δυνατούς χαρακτήρες, ανεξάρτητους και
ανυπότακτους.
Συνεπώς, αξιέπαινος αλλά και
βαρυσήμαντος ο ρόλος της μητέρας, επιφορτισμένος στις μέρες μας από την ανάγκη
και το δικαίωμα στην εργασία. Κι όμως, πόσοι πατεράδες αναγνωρίζουν τον μόχθο
και τον κόπο της εργαζομένης μητέρας; Πόσες φορές η αγνωμοσύνη των παιδιών με
λόγια άστοχα ή με θυμό και οργή πικραίνουν τη μητέρα;
Να τη θυμόμαστε κάθε μέρα… μια
μονάχα λέξη είναι ικανή να γλυκάνει την ψυχή της, να της λέμε συχνά «Σ’
ευχαριστώ» κι αυτή θα ξέρει το γιατί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου