Κάποτε, υπήρχε ένα μέρος που οι κάτοικοί του δεν ήξεραν τι είναι… η αγκαλιά!
Ναι, εκεί οι άνθρωποι έδειχναν την αγάπη τους με άλλο τρόπο, όχι πάντως με αγκαλιές.
Ώσπου, δύο ξεχωριστά παιδιά, ο Τίτσο και η Λίτσα, γνωρίστηκαν κι άρχισαν να κάνουν παρέα…
Πώς νιώθει ένα παιδί που μεγαλώνοντας δεν έχει την προσοχή και τη φροντίδα των γονέων του;
Όλα τα παιδιά είχαν από έναν μαγικό χιτώνα, ο οποίος μεγάλωνε, με βάση την αγάπη που δέχονταν.
«Όσο πιο ευτυχισμένα ήταν τόσο πιο εντυπωσιακός γινόταν κι αυτός. Όσο πιο πολύ τ’ αγαπούσαν και τα καμάρωναν τόσο πλούτιζε και μάκραινε το ρούχο τους».
Πώς μπορεί να νιώθει το παιδί που δεν έχει μεγαλώσει ο χιτώνας του όπως και των άλλων παιδιών; Και η αγάπη που δεν κατάφερε να έχει μέσα στην οικογένειά του, θα μπορέσει να την καλύψει από κάποια άλλη πηγή;
Ελένη Δαμιανού. 2003. Αγκαλίτσα; Εκδόσεις Κάστωρ.
Νίκος Κουραβάνας & Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγοι, MSc, MA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου