«Είναι πάρα πολύ φυσιολογικό οι έφηβοι να είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή που τους εξασφαλίζει η σημερινή οικογένεια: το παιδί και αργότερα ο έφηβος έχουν επίλεκτη θέση στους κόλπους της οικογένειας και η ζωή τους, από υλική άποψη, έχει βελτιωθεί σημαντικά: δυνατότητα εξόδου, χαρτζιλίκι, ρούχα…».
Ο αποχωρισμός των εφήβων από τους γονείς είναι μια μακροχρόνια και δύσκολη δοκιμασία που αναβάλλεται ολοένα για αργότερα.
Ακόμη και όταν ο έφηβος έχει δυσκολίες με τους γονείς του, μόνο κατ’ εξαίρεση θα κατηγορήσει ευθέως αυτούς, από απλή συστολή.
Ο συγγραφέας περιγράφει εδώ το πνεύμα της οικογένειας:
«Κάθε οικογένεια συμπεριφέρεται σαν μια ομάδα που μοιράζεται μια συγκεκριμένη ιδεολογία: δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί διαφορετικά πώς κάποιο μέλος αυτής της ομάδας μπορεί να της αντιτίθεται.
Αυτή η επίσημη ιδεολογία είναι άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο αποδεκτή από τα παιδιά, τα οποία όμως θα την οικειοποιηθούν για να διαμορφώσουν τη δική τους, όταν θα βάζουν τα θεμέλια μιας νέας οικογένειας.
Εξυπακούεται ότι αυτή η ιδεολογία είναι πάνω από όλα η ιδεολογία των γονέων, τουτέστιν ο συμβιβασμός στον οποίο κατέληξαν με αφετηρία τις δικές τους προσωπικές ιστορίες, αλλά μπορεί και να συμπεριλάβουν σε αυτή τις πράξεις και τις στάσεις του παιδιού τους ως δική τους συνέχεια.
Η εφηβεία, κατά βάθος, δεν είναι παρά η στιγμή της επανεξέτασης αυτής της ιδεολογίας, είτε για να γίνει αποδεκτή είτε για να απορριφθεί. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να απαρνηθεί τις ρίζες του. Με αυτή την έννοια, η εφηβεία είναι πάντα μια αποτυχία, η αποτυχία μιας χειραφέτησης που θα ήθελε, εξυπακούεται, να είναι καθολική» (σελ. 48-49).
Οι ρίζες της οικογένειας και το πνεύμα της οικογένειας επηρεάζεται από τα οικογενειακά μυστικά. Ο συγγραφέας αναρωτιέται πως τα οικογενειακά μυστικά επηρεάζουν τους εφήβους και με ποιο τρόπο τα διαχειρίζονται.
«Αυτό που ποτέ δεν έχει ειπωθεί μπορεί να επιφέρει προβλήματα συμπεριφοράς εν αγνοία του εφήβου και των γονέων του» (σελ. 50).
Η συμπεριφορά που εκδηλώνεται από έναν έφηβο μπορεί «να αποκαλύπτει μια κρυφή πραγματικότητα, αντιληπτή από το ασυνείδητο του παιδιού χάρη σε ορισμένα μικρά σημάδια, σε κάποια αποσπάσματα από φράσεις ή στις συναισθηματικές αντιδράσεις των γονέων μπροστά σε γεγονότα που φέρουν στη μνήμη τους αυτό που δεν έχει ειπωθεί.
Δεδομένου ότι αυτό που δεν έχει ειπωθεί άπτεται λίγο πολύ της σεξουαλικότητας, είναι λογικό αυτή η συμπεριφορά να πρωτοεμφανίζεται κατά την περίοδο της εφηβείας» (σελ. 50).
Πηγή:
Πατρίκ Ντελαρός.2014. Γονείς, οι έφηβοι σας έχουν ανάγκη! Πώς να ξεπεράσετε τον σκόπελο μαζί… Εκδόσεις Πατάκη.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου