«Το βασικότερο είδος αγάπης, που
υπογραμμίζει όλα τα άλλα είναι η αδερφική αγάπη. Με τον όρο αυτό εννοώ την
αίσθηση της ευθύνης, τη φροντίδα, τον σεβασμό, τη γνώση για κάθε άλλη ανθρώπινη
ύπαρξη, και την επιθυμία για την ανάπτυξη της ζωής της. Αυτό είναι το είδος της
αγάπης, για το οποίο μιλά η Βίβλος: αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Η
αδερφική αγάπη είναι αγάπη για όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις. Χαρακτηρίζεται
ακριβώς από την απουσία αποκλειστικότητας. Αν έχω αναπτύξει την ικανότητα ν’
αγαπώ, αναπόφευκτα θα αγαπώ όλα τα’ αδέρφια μου.
Στην αδερφική αγάπη υπάρχει η
εμπειρία της ένωσης με όλους τους ανθρώπους, της ανθρώπινης αλληλεγγύης, της
πανανθρώπινης ενότητας. Η αδερφική αγάπη βασική αγάπη βασίζεται στην εμπειρία
πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ένα. Οι διαφορές στο ταλέντο, στην εξυπνάδα, στις
γνώσεις είναι ασήμαντες σε σύγκριση με την ταυτότητα του ανθρώπινου πυρήνα που είναι κοινός σε
όλους τους ανθρώπους. Για να νιώσουμε αυτή την ταυτότητα είναι αναγκαίο να
εισχωρήσουμε από την περιφέρεια στον πυρήνα» (σελ. 60-61).
Έριχ Φρομ. (1978). Η τέχνη της
αγάπης. Αθήνα: Μπουκουμάνης, σελ. 51-59.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου