«Ματίλντα μου, έμαθα λίγα και σου τα μεταφέρω».
«Τι θα θυμούνται από εμάς όσοι μας αγάπησαν;
Τι θα διηγούνται για τη ζωή μας στα εγγόνια μας;
Ο Αντρέα Καμιλλέρι γράφει ένα γράμμα για τη δισέγγονή του, που παίζει κάτω από το γραφείο του, και σκέφτεται ότι θα προτιμούσε –όταν η μικρή μεγαλώσει- να μάθει μέσα από αυτό το γράμμα όσα εκείνος έζησε.
Με χιούμορ και καθαρότητα, αυτές οι σελίδες διατρέχουν την ιστορία της Ιταλίας του εικοστού αιώνα μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που αγαπά τη ζωή και τους ανθρώπους. Το κάθε γεγονός είναι ένας τρόπος να μιλήσει για όσα αξίζει να ζεις: τις ρίζες, τον έρωτα, τους φίλους, την πολιτική, τη λογοτεχνία. Διηγείται με θάρρος λάθη και απογοητεύσεις, με συγκίνηση προπάππου που μπορεί μόνο να φανταστεί το μέλλον και να παραδώσει -στη Ματίλντα και σε εμάς- την πολύτιμη γνώση της αβεβαιότητας» (από το οπισθόφυλλο).
Το άτομο όταν βρίσκεται στην τρίτη ηλικία έχει τη δυνατότητα να κάνει μια τελική αξιολόγηση της ζωής και να δώσει συμβουλές στους νεότερους.
«Το να δεχτώ να συμμορφωθώ σε οποιαδήποτε πειθαρχία, να καταφέρω να μείνω σιωπηλός όταν είχα κάτι να πω, να μην εξεγερθώ σ’ αυτό που πίστευα λανθασμένη εντολή ήταν για μένα αδύνατο, δεν ήταν στη φύση μου» (σελ. 46-47).
«Από τη διδασκαλία πήρα περισσότερα από όσα έδωσα. Θα σου εξηγήσω τι εννοώ: από τη συνεχή αναμέτρηση των ιδεών μου με εκείνες ενός καλλιεργημένου, ενημερωμένου και έξυπνου νέου, ένιωθα ότι κέρδιζα, γιατί οι ιδέες μου μπολιάζονταν με διαφορετικό, νέο αίμα, η προσέγγισή μου σε ένα κείμενο, που είχα διαβάσει πριν από είκοσι χρόνια, μέσα από το βλέμμα ενός νέου άλλαζε προς το καλύτερο, ανανεωνόταν. Ήταν τόσο συναρπαστική εμπειρία, ώστε το πρωί όταν πήγαινα να διδάξω, αισθανόμουν σαν τον Δράκουλα που πίνει αίμα για να παραμείνει νέος. Στη διδακτική μου εμπειρία οφείλω ότι ακόμη και σήμερα έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω πώς σκέφτονται οι άλλοι» (σελ. 73-74).
Πηγή:
Αντρέα Καμιλλέρι. Γράμμα στη Ματίλντα. Εκδόσεις Πατάκη.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου