Δυο δέντρα διαφορετικά που θα μπορούσαν να συμβολίζουν και δυο ανθρώπους… Ως διαφορετικά που είναι, αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο τις αντιξοότητες της ζωής. Εξηγούν το ένα στο άλλο το πώς τα καταφέρνουν κι αντεπεξέρχονται και πώς επιβιώνουν… Τελικά το ένα θα συμπληρώσει το άλλο, τα δύο θα γίνουν ένα χωρίς να χάσουν τίποτα από την μοναδικότητά τους. Αυτό που θα νικήσουν με μια μικρή υπέρβαση είναι η μοναξιά τους. Πόσα νοήματα από ένα παραμύθι που απευθύνεται σε όλους, μικρούς και μεγάλους.
Άραγε εμείς προσπαθούμε να έρθουμε πιο κοντά και να γνωρίσουμε τους πολύ κοντινούς μας ανθρώπους; Αν είναι διαφορετικοί από εμάς τους προσεγγίζουμε; Τους ρωτάμε για να μάθουμε γι’ αυτούς; Ρωτάμε τι σκέφτονται ή πώς καταφέρνουν να επιβιώσουν στη ζωή; Προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τις ανάγκες ή τις επιθυμίες τους; Τα όνειρά τους;
Ίσως αυτοί οι τόσο κοντά μας, αλλά γνωστοί - άγνωστοί μας, να νιώθουν το ίδιο μόνοι με εμάς. Η μοναξιά δε θα είναι εκεί για πάντα, αν δεν της το επιτρέψουμε. Ένα χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα, μια καλημέρα κοκ ίσως να αποτελούν μια καλή αφορμή για να έρθουμε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον.
Ένα υπέροχο βιβλίο από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, του Πάνου Κυπαρίσση, με εικονογράφηση της Μαρίνα Δημοπούλου, που διαβάζεται σχεδόν απνευστί. Στο οπισθόφυλλο αναγράφει τα εξής: «Ο πόθος και η αγάπη για τον άλλο συμφιλιώνει συχνά τ’ ανόμοια, διότι εκεί το νόημα κάθε ζωής μπροστά στο θάνατο και στο αιώνιο. Δύο δέντρα, παλεύοντας τη μοναξιά, ανοίγουν δίγλωσσο της φύσης ευαγγέλιο, συνομιλούν ώσπου τα βρίσκουν. Αγκαλιάζονται να γίνουν ένα, με ζεστές υποδοχές, με κελαηδισμούς και μουσικές, με ανέμους να λυσσομανούν κι αυτά μαζί, να υψώνονται μες στο γαλάζιο και ν’ αντέχουν». Καλή σας ανάγνωση!
Κυπαρίσσης, Π. (2017). Το παραμύθι της μοναξιάς. Καλειδοσκόπιο.
Κουραβάνας Νικόλαος, Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου