Πώς φτάνω σε μια διαθέσιμη αλλαγή;

Μια σύντομη απάντηση θα ήταν: «Όταν εκμεταλλευόμαστε σωστά αυτά που έχουμε». Όμως, οι αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν μέσα από μια απάντηση, ούτε να βρουν μαγικούς τρόπους πραγματοποίησης. Οι αλλαγές εξαρτώνται από ένα σύνολο βημάτων που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Κι αυτά τα βήματα είναι απλά κάποια ενδεικτικά βήματα, καθώς τα βήματα του καθενός είναι μοναδικά και ξεχωριστά, όπως και τα αποτυπώματα που αφήνουν αυτά τα βήματα.  

Ας δούμε ορισμένα από τα μυστικά:

1. Να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε, ανεξάρτητα από το πόσα πολλά ή λίγα είναι αυτά. Δεν χρειάζεται να νιώθουμε ευγνώμονες. Μπορούμε να προκαλέσουμε την ευγνωμοσύνη με τη θέλησή μας ή με τη βία, μέχρι που η προσπάθεια θα την κάνει αληθινή. Σ’ αυτούς που έχουν θα δοθούν ακόμα περισσότερα, αλλά, αν πιστεύουμε ότι δεν έχουμε τίποτα, αυτό θα λάβουμε. Όταν αντιμετωπίζουμε αυτό που έχουμε με ευγνωμοσύνη, είναι σαν να δίνουμε σε ένα σπόρο χώμα, νερό και ήλιο.

2. Μη λιμοκτονήσετε από περηφάνια. Αν χρειάζεστε βοήθεια, ζητήστε την και δεχτείτε την ταπεινά όταν σας δοθεί. Μην πάρετε παραπάνω από όσα χρειάζεστε και ξεπληρώστε την οφειλή σας όσο πιο σύντομα. 

3. Όλα όσα έχουμε ανάγκη μας παρέχονται- όλα. Δεν έλαβα ακριβώς αυτό που ήθελα, όπως το ήθελα, αλλά δεν μείναμε χωρίς ρούχα ούτε πεθάναμε από την πείνα. Είχαμε ρούχα να φορέσουμε, έστω κι αν ήταν μεταχειρισμένα ή δεν ήταν επώνυμα.

4. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή συζύγου ή συντρόφου. Οι πεποιθήσεις τους για το χρήμα και οι συμπεριφορές τους μας επηρεάζουν. Ο άνθρωπος που είναι πιο δυσλειτουργικός κερδίζει. 

5. Δεν παίρνουμε αυτό που μας αξίζει, παίρνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι μας αξίζει.

6. Ενώ περιμένουμε υπομονετικά να μας αποκαλυφθεί το πεπρωμένο μας, βάζουμε τα δυνατά μας.

7. Να ξέρουμε τι είναι αυτό που μας παθιάζει. Επιμείνετε. Ην παρατήσετε το όνειρο, αλλά παρατήστε την ανάγκη να έχετε υπό έλεγχο τη διαδικασία της πραγματοποίησής του. Να είμαστε πρόθυμοι να πληρώνουμε αυτά που οφείλουμε κι έπειτα να κάνουμε ότι μπορούμε για να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας, μέχρι τα όνειρά μας να πραγματοποιηθούν.

8. Κάντε μια δουλειά μόνο για τη δουλειά. Μην τη συνδέετε με αποτελέσματα. Εργαστείτε με τον ενθουσιασμό ενός αρχάριου- με τη φρεσκάδα που έχουμε στην αρχή, όταν είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι που θα δουλεύαμε δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν, επειδή δεν είμαστε ακόμα κυνικοί ή αποθαρρυμένοι. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε το έργο με αγάπη θα πρέπει είτε να αλλάξουμε την καρδιά μας είτε τη δουλειά μας. Το αποτέλεσμα δεν είναι καλό όταν δουλεύουμε για τη δόξα ή το χρήμα. Ο σκοπός δεν είναι βάρος, είναι προνόμιο. Πρέπει να βρούμε ευχαρίστηση σ’ αυτό που κάνουμε. 

9. Να γράψουμε τους στόχους μας. Να είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτό που επιθυμούμε και πιστεύουμε πως μας αξίζει. Πρέπει να είναι χειροπιαστοί –σαν να πρόκειται για κάτι που μπορούμε πραγματικά να έχουμε, και παράλληλα να προσεγγίζουν κατά το δυνατόν αυτό που θέλουμε. 

10. Όσο άδικη και αφόρητη κι αν είναι η κατάστασή μας, ας παίρνουμε την ευθύνη του εαυτού και των λογαριασμών. 

11. Να είμαστε τόσο ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, ώστε ίσα που να προσέχουμε τις αλλαγές στο εισόδημά μας. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν όταν τα χρήματα αυξάνονται. Η ευτυχία και η γαλήνη μας δεν μπορεί ν αλλάξει μέσα από τα χρήματα. Σπάνια αποκτούμε αυτό που θέλουμε, προτού μάθουμε ότι δεν έχει σημασία ακόμα κι αν αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε.

12. Κρατήστε το μυαλό σας ανοιχτό και μη γίνεστε πικρόχολοι, ώστε να μπορέσετε να δείτε πότε τα όνειρά σας θα γίνουν πραγματικότητα.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε στην επιθυμητή αλλαγή, όταν κατανοήσουμε την ευθύνη που εμείς οι ίδιοι έχουμε για τη ζωή μας και την κρίση που έχουμε για τις αποφάσεις μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε πράγματα που δε θέλουμε, ούτε να μπούμε σε καλούπια που δεν μας εκφράζουν. 

Για να αλλάξουμε, για να προχωρήσουμε… για να γίνουμε αυτό που θέλουμε… θα πρέπει να απαλλαγούμε από φόβους του παρελθόντος και να ακολουθήσουμε τον δρόμο προς την αλλαγή. 

«Έπειτα από μια απώλεια ή μια σημαντική αλλαγή, περιμένουμε, κατά βάθος, να ξαναγίνει η ζωή μας ‘κανονική’, ώσπου έρχεται μια μέρα και το συνειδητοποιούμε: Η ζωή, όπως την ξέρουμε, ανήκει στο παρελθόν. Ποτέ πια δεν θα είναι η ίδια…» (Beattie Melody). Η κάθε αλλαγή που συμβαίνει στη ζωή μας είναι ένα κάλεσμα ή μια υπενθύμιση ότι όλα αλλάζουν και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτές τις αλλαγές.

Melody Beattie, 2007, Η Λέσχη της Θλίψης. Αθήνα: Ισόρροπον.