Φόβος του θανάτου

Από την στιγμή που γεννιόμαστε οι απώλειες συνοδεύουν κάθε σημαντική στιγμή της ζωής μας. Η απώλεια από μόνη της συνιστά μια εμπειρία που μας φέρνει αντιμέτωπους με νέες προκλήσεις και επιλογές. Ουσιαστικά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον επικείμενο θάνατο. 

Ο θάνατος τρομάζει αυτούς που αισθάνονται ότι αφήνουν πίσω τους ανεκπλήρωτα όνειρα και επιθυμίες. Τον θάνατο δεν πρέπει να τον αγνοήσουμε, ούτε να τον ξορκίσουμε θα πρέπει απλά να συμφιλιωθούμε μαζί του, όπως αναφέρει και ο Yalom.

Όλοι φοβόμαστε τον θάνατο αλλά αν μπορούσαμε να ζήσουμε για πάντα θα ήμασταν μάλλον τελείως αναβλητικοί. Το εδώ και τώρα δεν θα είχε καμία αξία. Το μυστικό είναι να μην αφήνουμε απωθημένα. Όσο περισσότερο πράγματα ζεις τόσο λιγότερο αγχώνεσαι για τον θάνατο. 

Είναι πολύ επώδυνο να χάνεις ξαφνικά ένα δικό σου άνθρωπο. Πέρα από τον πόνο και την στεναχώρια όμως για την απώλεια, έρχεσαι αντιμέτωπος με το φόβο για το δικό σου θάνατο. Όσο κι αν ακούγεται εγωιστικό, ότι δηλαδή στο χαμό κάποιου άλλου σκέφτεσαι τον εαυτό σου, είναι ανθρώπινο και συμβαίνει σε όλους μας. Πολλές φορές απλώς παίρνει καλυμμένη μορφή και εκδηλώνεται με έμμεσους τρόπους και συχνά σωματοποιείται. Για παράδειγμα, οι πόνοι στο στήθος πυροδοτούν εμφανώς το φόβο του θανάτου, ενώ οι κρίσεις πανικού είναι ένα άλλο σύμπτωμα της ίδιας κατάστασης. Αν είσαι πιο εσωστρεφής και ευαίσθητος και τείνεις να κρατάς τα συναισθήματά σου για τον εαυτό σου τότε είναι πιο πιθανό να το βιώσεις πιο έντονα.