Το νέο σας βιβλίο αποτελεί απαύγασμα συνεντεύξεων με ανθρώπους που αναλύετε;

 

Το παρόν βιβλίο αποτελεί καρπό μακροχρόνιας εμπειρίας εφαρμογής τεχνικών θεραπευτικής προσέγγισης στο πλαίσιο συνεδριών με άτομα και ομάδες. Εστιάζει ιδιαίτερα στη χρήση της αφήγησης ως εργαλείου διερεύνησης και επεξεργασίας της προσωπικής εμπειρίας και της βαθύτερης αυτογνωσίας. Επομένως, το βιβλίο αντλεί έμπνευση από συνεδρίες, στις οποίες είχαμε χρησιμοποιήσει ως εργαλεία τη φωτογραφία και το παραμύθι. Πρόκειται για δύο τεχνικές που στηρίζονται σε θεραπεία μέσω τέχνης (art therapy), δηλαδή μια μορφή ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί δημιουργικά μέσα, όπως εν προκειμένω το παραμύθι και η φωτογραφία, για να βοηθήσει το άτομο να εκφράσει και να επεξεργαστεί συναισθήματα, σκέψεις, εμπειρίες, τραύματα, ψυχικές εντάσεις και συγκρούσεις και γενικότερα βιώματα του παρελθόντος που δύσκολα εκφράζονται λεκτικά.

 

 

Σχολιάζοντας το βιβλίο σας, ξεκαθαρίζετε ότι δεν είναι μια ακόμα θεωρητική προσέγγιση, αλλά μια πρόσκληση σε προσωπική εξερεύνηση. Από την εμπειρία σας θεωρείτε ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου;

 

Το βιβλίο αρχικά περιγράφει το θεωρητικό υπόβαθρο για τη φωτογραφοθεραπεία και την παραμυθοθεραπεία, παρουσιάζοντας τον τρόπο που μπορούν να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της θεραπείας. Ωστόσο, επειδή αντλεί από την εμπειρία συνεδριών, εμπνέεται από την αφήγηση και στέκεται στο μεταίχμιο μεταξύ θεωρίας και τέχνης, δεν είναι μόνο μια θεωρητική προσέγγιση… Γίνεται μια πρόσκληση επαφής, γέφυρας και διαλόγου με τον αληθινό εαυτό, αλλά και ένα εργαλείο αυτοπαρατήρησης και ενδοσκόπησης. Ως εκ τούτου, δεν προτείνονται έτοιμες λύσεις και δοκιμασμένες συνταγές, αλλά ένα ερέθισμα για βαθύτερη σκέψη και αναστοχασμό, ώστε ο αναγνώστης να αναζητήσει μόνος του απαντήσεις για τον εαυτό του και τη ζωή του. Το βιβλίο δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να αναγνωρίσει τα δικά του βιώματα και να τα ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο.

 

 

Μια φωτογραφία ή ένα παραμύθι μπορεί να κινητοποιήσει έναν μηχανισμό αποκάλυψης για τα προβλήματά μας και τον εαυτό μας και τα βιώματά μας;

Σαφώς, τόσο η φωτογραφία όσο και το παραμύθι μπορούν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί αποκάλυψης, καθώς μπορούν να ενεργοποιήσουν εσωτερικές διεργασίες, σκέψεις και συναισθήματα, τα οποία έχουν παραμείνει σιωπηλά για πολλά χρόνια. Έτσι, τα απωθημένα βιώματα θα έρθουν στην επιφάνεια όπου πλέον θα είμαστε σε θέση να τα επεξεργαστούμε και να τα αναλύσουμε.

Τόσο η φωτογραφία όσο και το παραμύθι συνδέονται με σύμβολα και μεταφορές, αγγίζοντας το ασυνείδητο, το οποίο περιλαμβάνει ανεκπλήρωτες επιθυμίες και όνειρα, ή απωθημένες σκέψεις και τραυματικές αναμνήσεις. Μέσα από τη φωτογραφία ή το παραμύθι, το άτομο μπορεί να προβάλλει κομμάτια του εαυτού του. Για παράδειγμα, παρατηρώντας μια φωτογραφία το άτομο μπορεί να συγκινηθεί ή ακόμη και να ταραχθεί, όχι γιατί η εικόνα προκαλεί τέτοιου είδους συναισθήματα, αλλά επειδή το άτομο δεν τα έχει επεξεργαστεί και τα κουβαλάει σαν ένα βάρος μέσα στην ψυχή του. Από την άλλη, η ανάγνωση ενός παραμυθιού μπορεί να λειτουργήσει σαν καθρέφτης όπου το άτομο ταυτίζεται με τον ήρωα, ξαναζώντας τους δικούς του φόβους και τις ανησυχίες, αναβιώνοντας βαθύτερες επιθυμίες και όνειρα ή αναζητώντας την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Επομένως, η φωτογραφία και το παραμύθι μπορούν να βοηθήσουν στην αποκάλυψη σκοτεινών ή καλά κρυμμένων πτυχών του εαυτού κι αυτή η αποκάλυψη αποτελεί το πρώτο βήμα για την κατανόηση, την αποδοχή και τελικά την αλλαγή.