Διαβάζοντας το βιβλίο… «Συμβουλευτική θρήνου»

Η απώλεια στη ζωή μας και η διαχείρισή της

 

«Ο θρήνος είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να αγαπάμε»

 

«Η απώλεια είναι αναπόδραστο κομμάτι της ζωής και ο Θρήνος η συναισθηματική αντίδραση στην απώλεια. Ο θάνατος σημαντικών και αγαπημένων προσώπων είναι η πιο βαριά μορφή απώλειας παρότι αρρώστια, βία, χωρισμός, απόρριψη, αναπηρία, απώλεια εργασίας και πολλά άλλα μπορούν επίσης να πυροδοτήσουν αντίδραση θρήνου» (από το οπισθόφυλλο).

 

Σύμφωνα με τον Δρ. Βλαχόπουλο: «Η απώλεια, η κάθε απώλεια είναι μια δύσκολη εμπειρία. Ο θρήνος είναι το συναισθηματικό αποτέλεσμα της απώλειας. Το πένθος είναι η κοινωνική του εκδήλωση, η εξωτερίκευση.

Αν η απώλεια είναι ένας βράχος που πέφτει από ψηλά στη θάλασσα των συναισθημάτων μας, ο θρήνος είναι η αναταραχή που προκαλεί στη θάλασσα η πτώση και το πένθος είναι ο κυματισμός που είναι ορατός για τον εξωτερικό παρατηρητή» (σελ. 15).

Ο θρήνος αποτελείται από ένα σύνολο συναισθημάτων, που συνδέεται με δυσκολίες ως προς την αναγνώριση και την εκδήλωση αυτών. Πρόκειται για μια βαθιά προσωπική εμπειρία, για μια απομονωμένη και μοναχική πορεία.

«Παρόλο που είναι δύσκολος ο θρήνος, το να συνεχίσουμε να ζούμε- σε αντίθεση ή και σε πείσμα του χρόνου- μόνο αυτό μπορεί να μας ανακουφίσει. Υπάρχουν πολλά που μπορεί να συνειδητοποιήσει ένα άτομο που θα του επιτρέψουν να σηκωθεί από αυτό που φαίνεται, τότε, να είναι τα ερείπια της ζωής του και να επιστρέψει, για άλλη μια φορά, σε κάποιο μέτρο ευτυχίας» (σελ. 43).

«Οι άνθρωποι δεν πρέπει να στερηθούν την ευκαιρία να βιώσουν τον θρήνο τους, που μπορεί τελικά να είναι μια εμπειρία ωρίμανσης. Ο θρήνος μας είναι ο φόρος τιμής μας απέναντι σε αυτούς που χάσαμε, ενώ δε θα θέλαμε να έχουμε χάσει… Ο θρήνος δεν μπορεί να αναβληθεί μόνιμα, γιατί θα εκφραστεί με κάποιον άλλον τρόπο. πρέπει να ενθαρρύνεται η εκτόνωση των συναισθημάτων. Όσο περισσότερο διατηρήθηκε η αναστολή των συναισθημάτων, τόσο πιο έντονα είναι πιθανό να είναι όταν τελικά εκφραστούν (και ίσως και ανεξέλεγκτα)» (σελ. 57).

Η παροχή συμβουλευτικής δίνει έμφαση στο παρόν και το πρόσφατο παρελθόν, έτσι ώστε να μπορέσει το άτομο να διαχειριστεί την απώλεια. Το άτομο έχει ανάγκη από εμπιστοσύνη και υποστήριξη για να μπορέσει να εκφράσει όλα όσα νιώθει.

«Συχνά οι σύμβουλοι επιλέγουμε να στηρίξουμε τους κοντινούς κι αγαπημένους συγγενείς, ώστε αυτοί με τη σειρά τους να στηρίξουν ακόμα πιο αποτελεσματικά τους άμεσα θρηνούντες» (σελ. 89).

Πολλές φορές η απώλεια και ακόμα περισσότερο ο θάνατος μας ‘παγώνει’. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιον που πενθεί ας είμαστε ο εαυτός μας.

 

Πηγή:

Βλαχόπουλος, Λ.Α. Συμβουλευτική θρήνου. Η απώλεια στη ζωή μας και η διαχείρισή της. Εκδόσεις Νότιος Άνεμος.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.