Όλοι έχουμε στο μυαλό μας πόση κοντινότητα και αγάπη υπάρχει στη σχέση ανάμεσα σε μια μητέρα και στο παιδί της. Μια σχέση ζωής που ξεκινάει από τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου και ακολουθεί το παιδί σε όλη του τη ζωή, είτε είναι παρούσα η μητέρα είτε όχι. Το ερώτημα είναι όλες οι σχέσεις μητέρας- παιδιού έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά; Σχέσεις αιώνιας, παντοτινής, αληθινής, άνευ όρων αγάπης; Σχέσεις μη ωφελιμιστικές και ανιδιοτελείς;
Δεν είναι όλες οι σχέσεις μητέρας- παιδιού γεμάτες με αγάπη, ανιδιοτέλεια και αποδοχή. Υπάρχουν σχέσεις μητέρας- παιδιού, όπου κυριαρχεί η αποξένωση. Σε πολλές περιπτώσεις και από τις δύο πλευρές… μια σταδιακή διαδικασία όπου η κάθε πλευρά προσδοκά, ελπίζει αλλά τελικά απογοητεύεται και απομακρύνεται… σχέσεις όπου και οι δύο πλευρές έχουν αποτραβηχτεί… αποσυρθεί… έχουν σταματήσει κάθε προσπάθεια προσέγγισης.
Μητέρες και ενήλικα παιδιά, που καταλήγουν να ζουν ως ξένοι. Οι λόγοι στους οποίους αποδίδουν την αποξένωση διαφέρουν ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Οι μητέρες τείνουν να αποδίδουν την αποξένωση σε εξωτερικούς παράγοντες, ενώ συνήθως οι μητέρες και τα ενήλικα παιδιά διαφωνούν για τους λόγους της αποξένωσης. Για να υπάρξει η δυνατότητα επανασύνδεσης ανάμεσα σε μητέρα και παιδί θα πρέπει και η μητέρα να αναλάβει την ευθύνη για τον δικό της ρόλο στην αποξένωση.
Σε μια έρευνα που έγινε με τη συμμετοχή 1035 γυναικών, εξετάστηκε η αποξένωση της μητέρας από ένα ή περισσότερα από τα παιδιά της. Κάποια μέλη της οικογένειας στρέφουν τα παιδιά εναντίον της μητέρας τους, κυρίως ο πατέρας μετά το διαζύγιο κατηγορεί τη μητέρα επηρεάζοντας τα παιδιά. τα ψυχολογικά προβλήματα των ενήλικων παιδιών, όπως ο εθισμός, το άγχος, η κατάθλιψη ή οι διαταραχές προσωπικότητας ευθύνονταν για την αποξένωση της μητέρας από τα παιδιά. Αποξένωση στη σχέση μητέρας και παιδιών μπορεί να αποτελέσουν και τα προσωπικά προβλήματα της μητέρας, όπως η παραμέληση, η σωματική ή η συναισθηματική κακοποίηση. Η απομάκρυνση των παιδιών από τη μητέρα μπορεί να οφείλεται και σε διαφωνίες αξίας, όπως διαφωνίες για τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ενήλικων παιδιών, για τη θρησκεία και για τις σεξουαλικές συμπεριφορές της μητέρας. Διαζύγιο, νέος γάμος, κατηγορίες των παιδιών προς τη μητέρα για το τέλος του γάμου και δυσαρέσκεια των παιδιών προς τους νέους συντρόφους δημιουργούν αποξένωση.
Στην έρευνα βρέθηκε ότι από την πλευρά τους οι μητέρες έτειναν να αποδίδουν την αποξένωση σε εξωτερικούς παράγοντες, καθώς αντί να κοιτάζουν τον δικό τους ρόλο ή συμπεριφορά ανέφεραν τον ρόλο που έπαιξαν άλλα πρόσωπα της οικογένειας και κυρίως ο πρώην σύζυγος ή σύντροφος. Κάποιες από τις μητέρες εμφάνιζαν προβλήματα ψυχολογικής φύσεως, όπως διαταραχές προσωπικότητας, έλλειψη ορίων, σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση, παραμέληση κατά την παιδική ηλικία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, καθώς τα παιδιά προσπαθούν να επιτύχουν την ανεξαρτησία, οι μητέρες ανησυχούν και παραβιάζουν τα όρια χωρίς να γνωρίζουν ότι αυτό που κάνουν απομακρύνει τα παιδιά τους.
Οι μητέρες είναι σημαντικό να αναγνωρίσουν τον δικό τους ρόλο στην αποξένωση ώστε να προσπαθήσουν τρόπους προσέγγισης του παιδιού ή των παιδιών. Ωστόσο, θα πρέπει να υπάρξει ενασχόληση, κατανόηση και ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές ώστε να υπάρξει αποκατάσταση αυτής της σχέσης.
Πηγή:
https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-teen-doctor/202402/what-mothers-get-wrong-about-estrangement. What Mothers Get Wrong About Estrangement. Mothers and adult children often differ about the reasons for estrangement. 2024.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου