Του Suzie Hayman
«Το ‘Μεγαλώνοντας Χαρούμενους Εφήβους’ σας βοηθά να καταλάβετε τον κόσμο του εφήβου σας, έτσι ώστε να μπορείτε να επικοινωνήσετε αποτελεσματικά και με αγάπη με το παιδί σας και να διαπραγματευτείτε με τον τρόπο σας δύσκολα ζητήματα. Αυτός ο κατατοπιστικός οδηγός παρέχει όλες τις συμβουλές που θα χρειαστείτε για να μπορέσετε να διαχειριστείτε ζητήματα που προκαλούν συγκρούσεις με ηρεμία και εμπιστοσύνη, βοηθώντας το παιδί σας να εξελιχθεί σε έναν ισχυρό και ανεξάρτητο ενήλικα» (από το οπισθόφυλλο).
Η εφηβεία από πολλούς χαρακτηρίζεται ως μια δύσκολη περίοδος, τρομαχτική και απαιτητική για τους γονείς που την περιμένουν… ενώ οι γονείς που ήδη τη βιώνουν βρίσκονται σε αμηχανία ή σε απόγνωση. Τι είναι αυτό που φοβίζει τους γονείς;
«Είναι οι εκρήξεις θυμού των εφήβων, οι οποίοι αντίκεινται σε κάθε μορφή εξουσίας. Είναι η αίσθηση παντοδυναμίας των εφήβων που μπορεί να τους εκθέσει σε ποικίλους κινδύνους, η παρορμητικότητα και η κυκλοθυμικότητά τους ή οι τάσεις φυγής και απομάκρυνσής τους από την οικογενειακή εστία, από τις επιλογές και τον τρόπο ζωής των γονιών τους. Οι φόβοι είναι πολλοί και τα ερωτήματα που εγείρονται πολύ περισσότερα. Οι γονείς νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο, παραπαίουν, αμφιταλαντεύονται. Δυσκολεύονται να παραμείνουν ψύχραιμοι και συχνά χάνουν το μέτρο στις εκτιμήσεις και τις αντιδράσεις τους. Κι ενώ η εφηβεία από τη μια παρουσιάζει κάποια οικουμενικά και διαχρονικά σταθερά χαρακτηριστικά, από την άλλη εξελίσσεται ραγδαία. Αλλάζει με τρόπους που οι γονείς δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν. Οι σημερινοί έφηβοι μοιάζουν αλλά και διαφέρουν από τους εφήβους του χθες. Η ‘θύελλα και η ορμή’ της εφηβείας εκδηλώνεται με πολύ περισσότερους και διαφορετικούς τρόπους. Από την άλλη, υπάρχουν και έφηβοι που δεν έρχονται σε σύγκρουση –ούτε καν σε αντιπαράθεση- με τους γονείς τους κι όμως διανύουν την περίοδο της εφηβείας δημιουργικά, διαμορφώνοντας τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα ως ξεχωριστά πρόσωπα με συνέπεια και συνοχή. Η εφηβεία έχει πολλά πρόσωπα, πολλές πτυχές και άλλες τόσες αιχμές» (σελ. xi, πρόλογος).
Η εφηβεία είναι μια δύσκολη κατάσταση και για τις δύο πλευρές και συχνά ακολουθούνται από συγκρούσεις. Οι έφηβοι έχουν την ανάγκη να διαφοροποιηθούν, να επαναστατήσουν, να σταθούν στα πόδια τους, να αυτονομηθούν, να δομήσουν τη δική τους ταυτότητα ανεξάρτητα από τους γονείς. Οι γονείς νιώθουν ότι τους απορρίπτουν, ότι είναι περιττοί και ότι δεν έχουν την αποδοχή από τα παιδιά τους, που κάποτε ήταν γλυκά και υπάκουα. Οι έφηβοι έχουν ανάγκη από αγάπη, υποστήριξη, ενθάρρυνση, στοργή, αποδοχή και προσοχή από τους γονείς, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που τους παρέχονταν όλα αυτά κατά την παιδική ηλικία.
«Όταν υπάρχει σύγκρουση, είναι συχνά δελεαστικό να κατηγορήσετε τον έφηβο και να τον αντιμετωπίσετε ως ανάγωγο ή άτακτο ή ακόμη και κακό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι έφηβοι δεν συμπεριφέρονται άσχημα γιατί ‘τρελάθηκαν’. Η συμπεριφορά είναι μια επίδειξη αναγκών και συναισθημάτων» (σελ. xvii).
Η επικοινωνία ανάμεσα στον γονέα και στον έφηβο θα πρέπει να είναι αμφίδρομη, Ο έφηβος χρειάζεται γονείς ενθαρρυντικούς και με αυτοπεποίθηση, ενώ οι γονείς χρειάζονται τις κατάλληλες δεξιότητες για να είναι γονείς ενός εφήβου. Ο έφηβος μέσα από τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές που εκφράζει δείχνει τι προσπαθεί να πει και τι πραγματικά χρειάζεται.
Πηγή:
Suzie Hayman. 2016. Μεγαλώνοντας χαρούμενους εφήβους. ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις ΜΕΠΕ.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου