Μισογυνισμός...

Ο μισογυνισμός, το μίσος δηλαδή για τις γυναίκες, η δυσπιστία προς τις γυναίκες, είναι ένας όρος με μακρά και ισχυρή παράδοση και είναι καθιερωμένος έχοντας βαθύ εθιμικό υπόβαθρο. Ο αντίθετος όρος δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν υπάρχει μια λεκτική έκφραση για να χρησιμοποιηθεί για το μίσος των γυναικών προς τους άνδρες. Η γυναίκα αποτελεί ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει αντίθετα και αντιφατικά χαρακτηριστικά. Η γυναίκα πάντα ήταν αντικείμενο λατρείας και προστασίας αλλά και αντικείμενο αποστροφής, παραμέλησης και ονειδισμού. Η γυναίκα ενσαρκώνει το πνεύμα του καλού και του κακού, μπορεί να είναι η γλυκιά Παναγία ή μια κακόβουλη μάγισσα, μπορεί να οδηγήσει έναν άνδρα στη σωτηρία ή να τον συμπαρασύρει μαζί της στην κόλαση, μπορεί να είναι καλή ή κακή (Αντωνοπούλου, 1999).

Ο μισογυνισμός αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ανδρισμού και της πατριαρχίας. Ο μισογυνισμός γίνεται εμφανής όχι μόνο σε βίαια προς τις γυναίκες γεγονότα, όπως είναι ο βιασμός και η κακοποίηση αλλά και σε γεγονότα που θεωρούνται αθώα και χωρίς κανένα ίχνος μίσους προς τις γυναίκες, όπως είναι τα καλλιστεία, η γκετοποίηση στο χώρος της εργασίας και τα διάφορα σεξουαλικά ήθη και έθιμα. Ο μισογυνισμός περιλαμβάνει τις πεποιθήσεις ότι οι γυναίκες είναι κουτές, μικροπρεπείς, πανούργες, ανέντιμες, ανόητες, κουτσομπόλες, παράλογες, ανίκανες, ναρκισσίστριες, ευνουχίστριες, βρόμικες, υπερευαίσθητες, ανίκανες να κάνουν αλτρουιστικές ή ηθικές αξιολογήσεις, υπερσεξουαλικές ή υποσεξουαλικές, διαβολικές και επικίνδυνες, με έλλειμμα υπευθυνότητας και ηθικών αρετών (Αντωνοπούλου, 1999). Αυτές οι πεποιθήσεις για τις γυναίκες διευκολύνουν τους άνδρες να κατέχουν τον έλεγχο και την κυριαρχία πάνω στις γυναίκες και να μπορούν να τις χειραγωγούν και να τις κακοποιούν, έχοντας έτοιμες δικαιολογίες. 

Ο μισογυνισμός είναι ένας τρόπος να δικαιολογούν οι άνδρες τα κάθε είδους μαρτύρια που κάνουν στις γυναίκες, ενισχύει την επιχειρηματολογία για περιθωριοποίηση. Ο μισογυνισμός, λοιπόν, έχει τις ρίζες του στα βάθη τον αιώνων και φαίνεται πως οφείλεται στην ανεξήγητη αναπαραγωγική δύναμη των γυναικών, γεγονός που οδηγούσε σε υποψία, εχθρότητα, αντιπαλότητα και κατασταλτική συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες. Από τις πρωτόγονες μέχρι τις σύγχρονες κοινωνίες ο φόβος και το μίσος για τις γυναίκες τροφοδοτήθηκε ή και αναζωπυρώθηκε από τις θρησκείες, τις νομοθεσίες των πρώτων κρατών και το πατριαρχικό σύστημα εξουσίας. Οι στάσεις των ανδρών απέναντι στις γυναίκες αντανακλούν και διαιωνίζουν την κοινωνική τάξη, για αυτό και ο μισογυνισμός μπορεί να θεωρηθεί το αποτέλεσμα του συστήματος που καθιερώνει την ανδρική υπεροχή και όχι το αίτιό της (Αντωνοπούλου, 1999).

Βιβλιογραφία

Αντωνοπούλου, Χ. (1999). Κοινωνικοί ρόλοι των δύο φύλων. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη.