Διαβάζοντας το βιβλίο: «Θετικοί γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»

 Οδηγός ανατροφής, της Rebecca Eanes

 

«Εάν λαχταράτε κάτι παραπάνω στο ταξίδι της ανατροφής των παιδιών σας, -περισσότερη χαρά, περισσότερη ηρεμία, περισσότερη συνεργασία- τότε σας συστήνουμε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο».

 

«Η ανατροφή των παιδιών ώστε να γίνουν συναισθηματικά υγιείς και υπεύθυνοι ενήλικες είναι ένα δύσκολο έργο. Το ξεχωριστό αυτό βιβλίο θα σας βοηθήσει να μην χαθείτε στις αναρίθμητες συμβουλές περί σωστής διαπαιδαγώγησης, αλλά να λειτουργήσετε με βεβαιότητα και αγάπη στο πιο σημαντικό καθήκον της ζωή σας, που είναι αυτό του γονέα.

Πεπεισμένη ότι η ανατροφή των παιδιών πρέπει να είναι κάτι που να ικανοποιεί τους γονείς και όχι να τους γεμίζει άγχος και ανησυχίες, η Rebecca Eanes καταθέτει μια εκ δεξιοτεχνική προσέγγιση -τη θετική ανατροφή- που θα σας επιτρέψει να οικοδομήσετε δεσμούς αγάπης και να μεγαλώσετε ευτυχισμένα παιδιά. Τα παραδείγματα, οι λεπτομερείς οδηγίες και οι εμψυχωτικές ερωτήσεις θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε στον μέγιστο βαθμό τις δυνατότητές σας και να αλλάξετε για πάντα την οικογενειακή σας ζωή» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Οικοδομώντας τα θεμέλια της εμπιστοσύνης

«Η επαφή και η εμπιστοσύνη είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία θα οικοδομηθεί η σχέση σας με το παιδί σας. Η επαφή στηρίζεται σε μια βασική αρχή της θετικής ανατροφής: τη σύνδεση. Το να ικανοποιείτε με αγάπη και συνέπεια τις ανάγκες του παιδιού σας έχει μια θετική, μακράς διάρκειας επίδραση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του. Από τη στιγμή που το παιδί είναι βέβαιο ότι οι ανάγκες του θα ικανοποιηθούν από το άτομο που το φροντίζει, ο εγκέφαλός του είναι δεκτικός στη μάθηση και το ίδιο είναι ελεύθερο να εξερευνήσει τον κόσμο του. Χωρίς ασφαλή σύνδεση, η μάθηση παρεμποδίζεται γιατί το κέντρο βάρους πέφτει στην ικανοποίηση των πρωταρχικών αναγκών.

Τα οφέλη μιας ασφαλούς σύνδεσης είναι πολυάριθμα: καλύτερες σχέσεις στην παιδική ηλικία και στην ενήλικη ζωή, αυξημένη ενσυναίσθηση, βελτιωμένη συναισθηματικότητα, συναισθηματική υγεία, λιγότερο άγχος, μεγαλύτερη ικανότητα διατήρησης της συγκέντρωσης, δημιουργικότητα και ικανότητα αντιμετώπισης των αλλαγών της ζωής.

Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι η ασφαλής σύνδεση αποτελεί το καλύτερο θεμέλιο για υγιή συναισθηματική, διανοητική, σωματική και κοινωνική ανάπτυξη. Αν και είναι καλύτερο να ξεκινήσετε όταν είναι ακόμα βρέφος, μπορείτε να ενισχύσετε την εμπιστοσύνη και να συνδεθείτε με το παιδί σας σε οποιαδήποτε ηλικία. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνετε την αρχή (σελ. 137-138).

Οικοδομώντας μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί σας σχολικής ηλικίας

Θα πρέπει να δείχνετε ενδιαφέρον για ό,τι ενδιαφέρει το ίδιο. Με πιο απλά λόγια, μπείτε στον δικό του κόσμο.

Μην εκφράζετε υπερβολικές απειλές, το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να χάσετε τη σύνδεσή σας με το παιδί. Βεβαιωθείτε ότι είναι ενήμερο για τους κανόνες και τις συνέπειες της μη τήρησής τους, πράγμα που εξαλείφει πλήρως την ανάγκη για απειλή.

Μην το παρακάνετε να κρατάτε υπό έλεγχο τα συναισθήματά σας και να προσαρμόζετε τις αντιδράσεις σας στην περίσταση.

Να δείχνετε εμπιστοσύνη. Αφήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι το εμπιστεύεστε.

Να είστε εχέμυθοι. Αν η κόρη σας σας πει ένα μυστικό, κρατήστε το. Μην προδίδετε την εμπιστοσύνη της ξεφουρνίζοντάς το σε ένα μέλος άλλης οικογένειας σε έναν φίλο, εκτός βέβαια αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος. Τα παιδιά χρειάζονται κάποιον που να μπορούν να εμπιστευτούν. Δεν θέλετε να είστε εσείς το άτομο αυτό;

Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία ενδιαφέρονται για τις απόψεις των συνομηλίκων τους. Για αυτό και δεν πρέπει να διορθώνετε το παιδί σας μπροστά στους φίλους και συμμαθητές του, αλλά να το παίρνετε παράμερα και να του ψιθυρίζετε στο αυτί αυτό που θέλετε ή να το αφήνετε για αργότερα.

Συνδεθείτε με το παιδί λέγοντάς του ιστορίες από τη δική σας παιδική ηλικία. Τα παιδιά ενδιαφέρονται να ακούσουν για περιπτώσεις που περάσατε κάτι παρόμοιο με αυτό που περνούν τα ίδια τώρα και να μάθουν πώς το χειριστήκατε. Τα βοηθά επίσης να σας μάθουν καλύτερα» (σελ. 141-144).

 

«Η εμπιστοσύνη είναι ο καρπός μιας σχέσης στην οποία ξέρετε ότι σαν αγαπούν» William P. Young

 

Πηγή:

Rebecca Eanes. 2018. Θετικοί γονείς, ευτυχισμένα παιδιά.  Οδηγός ανατροφής. Εκδόσεις Πεδίο.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

 

Επικοινωνώντας με τα παιδιά: θετική επικοινωνία, σεβασμός και ενθάρρυνση

«Με το πέρασμα των χρόνων έχω μάθει ότι ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνώ με τα παιδιά μου καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνήσουν και αυτά μαζί μου. Συχνά μου μιλούν με τον ίδιο τόνο με τον οποίο τους μιλάω εγώ. Για να το πω αλλιώς, παίρνω αυτό που δίνω. Αυτό είναι σημαντικό να το θυμάμαι πάντα, επειδή θέλω τα παιδιά μου να μάθουν ότι σε μια σχέση δεμένων και αγαπημένων ανθρώπων η επικοινωνία χαρακτηρίζεται από σεβασμό και ευγένεια. 

 

Η θετική επικοινωνία αποτελεί έναν από τους πιο πρακτικούς τρόπους για να χτίσουμε υγιείς σχέσεις. Επικοινωνία δεν είναι μόνο οι λέξεις που λέμε, είναι και ο τρόπος που τις λέμε, ο τόνος της φωνής μας, τα μη λεκτικά σήματα και η συμπεριφορά μας, όπως επίσης τα γραπτά μας. Όταν κοιτάζετε στα μάτια τον σύντροφό σας και του δίνετε την αμέριστη προσοχή σας, του δείχνετε ότι τον θεωρείτε σημαντικό ακόμα κι όταν αυτό δεν το εκφράζετε με λέξεις. Όταν αγνοείτε το παιδί σας καταφεύγοντας στη σιωπή, του μεταφέρετε ένα δυσάρεστο μήνυμα: ‘’αυτή τη στιγμή δεν αξίζεις την προσοχή και τη στοργή μου’’. Για αυτό και πρέπει να προσέχουμε όχι μόνο τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα μας, αλλά όλους τους τρόπους με τους οποίους επικοινωνούμε.

Κρατήστε στο μυαλό σας αυτό που ήδη γνωρίζετε ότι ισχύει, ότι δηλαδή τη μέθοδο επικοινωνίας που συνήθως χρησιμοποιούμε στη ζωή μας την έχουμε μάθει στην παιδική μας ηλικία. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε αλληλεπίδραση με το παιδί σας, του μαθαίνετε πώς να επικοινωνεί. Μπορείτε να το βοηθήσετε να κάνει μια καλή αρχή στην οικοδόμηση υγειών σχέσεων διδάσκοντάς του από νωρίς θετικές δεξιότητες επικοινωνίας.

Σεβασμός

Υπάρχει η ευρύτατα διαδεδομένη παρανόηση ότι πρέπει να μιλάμε αυστηρά στα παιδιά για να μας ακούσουν. Πολλοί γονείς λένε συχνά: ‘’το παιδί μου δεν θα με ακούσει παρά μόνο αν φωνάξω’’. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε φοβάμαι ότι σε αυτό που το παιδί έχει μάθει να ανταποκρίνεται είναι οι φωνές σας. Η πικρή αλήθεια είναι ότι, όσο πιο συχνά χρησιμοποιείται φωνές, σκληρές λέξεις και υψηλούς τόνους για να κάνετε το παιδί να ακούσει, τόσο πιο συχνά θα χρειαστεί να επαναλάβετε αυτό που θέλετε να το μεταφέρετε. Και αυτό γιατί το παιδί θα μάθει πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνει κάτι αν δεν φτάσετε στο σημείο να εκραγείτε.

Επιπλέον, θα συμπεράνει ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τους άλλους, ώστε να περνάει το δικό του και έτσι μπορεί να το δείτε να μιλάει το ίδιο αυστηρά και με εξίσου υψωμένη φωνή σε αδέρφια συνομήλικους του ακόμη και σε σας τους ίδιους.

Θυμηθείτε τι είπα πιο πάνω: μπορείτε να είστε γεμάτοι αγάπη ακόμα και όταν δεν νιώθετε να σας αγαπούν. Μπορείτε να είστε θερμοί απέναντι στο παιδί σας ακόμα και όταν αυτό είναι ψυχρό, μπορείτε να είστε ήρεμοι όταν είναι θυμωμένο και ευγενικοί όταν συμπεριφέρεται με αγένεια. Εσείς είστε οι ενήλικες. Εσείς είστε το υπόδειγμα.

Είναι εφικτό να γίνετε κατανοητοί χωρίς τη βροντερή αυταρχική φωνή που ίσως είχατε συνηθίσει να ακούτε καθώς μεγαλώνατε. Οι φωνές και οι απειλές τείνουν να κάνουν τα παιδιά να κλείνονται. Τα οδηγούν σε θέση άμυνας, ενεργοποιώντας τον αντιδραστικό κάτω εγκέφαλο τους. Δείχνοντάς τους όμως σεβασμό, δεν τους μεταφέρετε το μήνυμα ότι δεν έχετε τον έλεγχο, αλλά ότι τα ίδια είναι άξια σεβασμού. Αυτό είναι κάτι που θέλετε να πιστεύει το παιδί σας για τον εαυτό του, έτσι δεν είναι;

Ενθάρρυνση και έπαινος

Έχουν γραφτεί πολλά για τον έπαινο. Η ενθάρρυνση είναι καλή για τα παιδιά. Εκφράσεις όπως ‘’πιστεύω σε σένα, μπορείς να το κάνεις’’, ‘’συνέχισε να προσπαθείς, είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις’’, ‘’τα πας περίφημα, συνέχισε έτσι’’ βοηθούν τα παιδιά να εξελιχθούν και να προοδεύσουν.

Ο έπαινος είναι επίσης καλός, αρκεί να μην είναι κενός περιεχομένου και να έχει μοναδικό σκοπό να πείσει το παιδί σας να κάνει κάτι που θέλετε. Ένας έπαινος είναι καλύτερος ως ειλικρινής ένδειξη εκτίμησης και αναγνώρισης των προσπαθειών του παιδιού και όχι ως μια απλή κρίση για το αποτέλεσμά τους.

Το θέμα πάντως είναι ότι το παιδί πρέπει να νιώθει ότι το προσέχετε, το αναγνωρίζετε και το εκτιμάτε, να είναι σε θέση να κάνει τις δικές του κρίσεις για την ποιότητα της δουλειάς του και να μη βασίζεται στην έγκριση των άλλων για να νιώσει ικανοποίηση, να καταλάβει ότι μερικές φορές θα πετυχαίνει και άλλες όχι, και ότι κάθε προσπάθειά του είναι μια ευκαιρία για να μάθει κάτι καινούριο» (σελ. 118-122).

 

Πηγή:

Rebecca Eanes. 2018. Θετικοί γονείς, ευτυχισμένα παιδιά.  Οδηγός ανατροφής. Εκδόσεις Πεδίο.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

Γίνεστε καλός ακροατής του εαυτού σας

«Θυμάστε κάποια φορά που κάποιος σας άκουσε, σας άκουσε πραγματικά; Θυμάστε πόσο όμορφα αισθανθήκατε όταν σας άκουγαν; Ίσως αρχίσατε να καταλαβαίνετε καλύτερα τον εαυτό σας και ξεκαθαρίσατε τι σκεφτόσασταν και τι νιώθατε, απλώς και μόνο επειδή κάποιος σας άκουγε.

 

Ίσως επίσης να θυμάστε κάποια στιγμή που θέλατε να εκφραστείτε και να σας ακούσουν, αλλά το άτομο που ήταν δίπλα σας δεν σας άκουγε. Αντίθετα, ίσως σας έκανε κριτική, ή σα διηγήθηκε τη δική του εμπειρία, ή σας προσέφερε καλοπροαίρετες συμβουλές.

Οι συμβουλές δεν είναι ακρόαση. Αν θέλατε να σας ακούσουν και αντί για αυτό δεχτήκατε κριτική ή συμβουλές, πιθανόν να μπερδευτήκατε ή να απογοητευτήκατε ή να αναστατωθήκατε περισσότερο, παρά να νιώσατε πιο ξεκάθαροι. Και πιθανότητα αισθανθήκατε ότι δεν θα ξαναπηγαίνατε σε αυτό το άτομο όταν χρειαζόσασταν να σας ακούσουν.

Το Focusing σημαίνει να είστε καλός ακροατής του εσωτερικού σας εαυτού. Υπάρχουν κομμάτια του εαυτού σας που θέλουν να ακουστούν, χωρίς άποψη, χωρίς κριτική, χωρίς συμβουλές. Με το Focusing, μπορείτε να δώσετε στον εαυτό σας αυτή τη μη επικριτική ακρόαση που σας κάνει να αισθάνεστε καλά και προκαλεί μεγαλύτερη διαύγεια.

Τα χαρακτηριστικά της καλής ακρόασης είναι:

Να προσφέρετε μια φιλόξενη παρουσία.

Να κρατάτε τον χώρο.

Να ακούτε την ουσία.

Να μένετε στον παρόντα χρόνο.

Το να προσφέρετε μια φιλόξενη παρουσία σημαίνει ότι ενδιαφέρεστε για όλα όσα αντιλαμβάνεστε μέσα σας. Κάθε συναίσθημα που αντιλαμβάνεστε, όσο άσχημο ή αρνητικό κι αν φαίνεται στην αρχή, έχει έναν καλό λόγο για να είναι έτσι όπως είναι. μια φιλόξενη παρουσία του δίνει τον χώρο να υπάρχει και να αναπνέει, να εξελίσσεται και να μεταμορφώνεται.

Το να κρατάτε τον χώρο σημαίνει να φέρνετε την επίγνωσή σας στον εσωτερικό σας κόσμο και να την κρατάτε εκεί. Είναι σαν να λέτε στον εσωτερικό σας εαυτό: Είμαι εδώ και θα μείνω μαζί σου.

Το να ακούτε την ουσία σημαίνει να αφουγκράζεστε αυτό που λαχταρά να ακουστεί. Όταν κάτι πρωτοεμφανίζεται, το μήνυμά του μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Αν συνεχίσετε να ακούτε  αυτό που ‘εκείνο’ θέλει να ακούσετε, το μήνυμα θα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο.

Το να μένετε στον παρόντα χρόνο σημαίνει να μην αποσπάται η προσοχή σας υπεραναλύοντας ότι συνέβη στο παρελθόν ή από φαντασιώσεις ή φόβους για το μέλλον. Σημαίνει να μένετε σε επαφή με το πώς αισθάνεστε στο σώμα σας αυτή τη στιγμή, ακόμη και όταν αυτό στο οποίο εστιάζετε σχετίζεται με τον παρελθόν ή το μέλλον. Κάθε φορά που διαπιστώνετε ότι έχετε απομακρυνθεί από το παρόν, ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Πώς αισθάνομαι στο σώμα μου αυτή τη στιγμή; Τι αντιλαμβάνομαι αυτή τη στιγμή;’».

 

Πηγή:

Ann Weiser Cornell. 2023. Η δύναμη του Focusing. Πρακτικός οδηγός συναισθηματικής αυτοθεραπείας. Εκδόσεις Τόπος.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

Διαβάζοντας το βιβλίο: «Το φαινόμενο της προσκόλλησης»

Του Peter Lovenheim

 

«Η θεωρία της προσκόλλησης είναι κλασική και ευρέως αποδεκτή στον χώρο της ψυχολογίας. Όμως, είναι γνωστή πλέον και στο ευρύ κοινό, καθώς μας δείχνει ξεκάθαρα γιατί, πώς και ποιους αγαπάμε.

 

Γοητευμένος από το θέμα, ο βραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Peter Lovenheim ξεκίνησε ένα ταξίδι για να κατανοήσει σε βάθος την επίδραση αυτής της θεωρίας στη ζωή μας. Με συνεντεύξεις από ερευνητές, καθηγητές και επαγγελματίες, αλλά και έρευνα πάνω στις προσωπικές ιστορίες ατόμων και ζευγαριών, φωτίζει τη σημασία των πρώιμων δεσμών.

Στα θέματα περιλαμβάνονται:

Τι σημαίνει ασφαλής και μη ασφαλής προσκόλληση.

Πως οι εμπειρίες μας στην πρώιμη παιδική ηλικία δημιουργούν ένα νοητικό μοντέλο το οποίο ακολουθούμε στις μελλοντικές μας σχέσεις και πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να αποκτήσουμε αυτογνωσία και ευτυχία.

Γιατί οι ενήλικες που βίωσαν συγκεκριμένους προβληματικούς τύπους προσκόλλησης, τείνουν να προσελκύουν ο ένας τον άλλον και πώς μπορούν να σπάσουν αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει υγιείς σχέσεις με τους γύρω του, ανεξάρτητα από την ανατροφή και τα βιώματα του.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό το ελκυστικό και αποκαλυπτικό βιβλίο, ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα για όποιον θέλει να κατανοήσει καλύτερα τις ανάγκες και τη δυναμική που διέπουν τις σύνθετες σχέσεις στη ζωή» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

«Οι καβγάδες είναι ουσιαστικά διαμαρτυρίες για τη συναισθηματική αποσύνδεση.

Σε πάρα πολλές σχέσεις οι ανάγκες και οι φόβου της προσκόλλησης αποτελούν κρυμμένες σκοπιμότητες που κατευθύνουν τις πράξεις, αλλά δεν δηλώνονται ρητώς. Όταν οι σύντροφοι νιώθουν έλλειψη σιγουριάς, τότε παίρνουν αμυντική στάση και κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Αλλά οι περισσότερες κατηγορίες είναι μια απελπισμένη κραυγή προσκόλλησης, μια διαμαρτυρία κατά της αποσύνδεσης. Μπορεί να την ανακουφίσει μόνο ένας ερωτικός σύντροφος που θα σε προσεγγίσει συναισθηματικά για να σε κρατήσει και να σε καθησυχάσει. Τίποτα άλλο δεν φέρνει αποτέλεσμα.

Άλλες φορές, όπως δηλώνουν άλλοι ερευνητές, μπορεί να είναι μια διαμαρτυρία εναντίον της υπερβολικής σύνδεσης.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο στόχος της θεραπείας είναι να επαναφέρει το ζευγάρι σε ένα συναισθηματικά αρμόζοντα δεσμό και να δημιουργήσει πάλι μια αίσθηση ασφαλούς συσχέτισης.

Για να γίνει αυτό, οι σύντροφοι πρέπει να αναγνωρίσουν τις ανάγκες προσκόλλησής τους και την εξάρτηση που έχουν ο ένας από τον άλλον.

Αυτό μπορεί να έχει δυσκολίες. Όχι μόνο οι περισσότεροι ενήλικες δεν καταλαβαίνουν τις ανάγκες προσκόλλησής τους, αλλά επίσης το να τις αναγνωρίσουν αντιβαίνει στην αμερικανική ιδέα της ενηλικιότητας ότι το αποκορύφωμα της ωριμότητάς είναι να είσαι ανεξάρτητος και αυτάρκης.

Η εξάρτηση στην επικρατούσα κουλτούρα είναι μια αδυναμία. Ο Bowlby όμως είδε ότι η αποτελεσματική εξάρτηση (αμοιβαία εξάρτηση ή αλληλεξάρτηση) και η ικανότητα να στρεφόμαστε σε άλλους για συναισθηματική υποστήριξη, είναι ένα έμφυτο στοιχείο του να είσαι άνθρωπος και είναι ταυτοχρόνως σημάδι και πηγή δύναμης» (σελ. 224-225).

 

Πηγή:

Peter Lovenheim. 2021. Το φαινόμενο της προσκόλλησης. Εκδόσεις Διόπτρα.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

 

Διαβάζοντας το βιβλίο: «Η δύναμη του Focusing»

Πρακτικός οδηγός συναισθηματικής αυτοθεραπείας

Της Ann Weiser Cornell

 

«Γίνε ο θεραπευτής του εαυτού σου».

 

«Το Focusing είναι μια σωματικά προσανατολισμένη μέθοδος αυτεπίγνωσης, αλλαγής και ανάπτυξης. Περιλαμβάνει το να αισθανόμαστε στο σώμα μας και να λαμβάνουμε τα μηνύματα που έχει να μας δώσει για τις καταστάσεις που ζούμε. Είναι μια διαδικασία που μας βοηθά να κατανοούμε βαθύτερα τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας να επιλύουμε δημιουργικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και να κάνουμε θετικές αλλαγές στη ζωή μας.

Το βιβλίο αυτό, με απλό και άμεσο τρόπο, απευθύνεται σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν ή να συνεχίσουν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συναισθηματικής θεραπείας. Μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά όσους εμπλέκονται στη θεραπευτική διαδικασία, είτε στον ρόλο του θεραπευτή της, τον ρόλο του θεραπευόμενου, όπως περιγράφει η συγγραφέας για τους θεραπευτές, το Focusing μπορεί να είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο που ενισχύει σημαντικά τη δουλειά τους. Eνώ για τους θεραπευόμενους μπορεί να κάνει τη θεραπευτική διαδικασία βαθύτερη και αποτελεσματικότερη.

Το Focusing, εκτός από τη συμβουλευτική και τη θεραπεία, έχει εφαρμογή και σε τομείς όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση το coaching, η ανατροφή των παιδιών, η λήψη αποφάσεων, η επίλυση συγκρούσεων, η δημιουργικότητα κ.α.» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

«Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να καταφέρετε να βρείτε μια βιωμένη αίσθηση είναι να αναρωτιέστε αν το κάνετε σωστά αν έχετε πραγματικά μια στην πραγματικότητα ίσως είναι καλή ιδέα σε αυτό το στάδιο να ξεχάσετε ότι έχετε ακούσει ποτέ τις λέξεις βιωμένη αίσθηση.

Δεν θέλουμε η έννοια να μπει εμπόδιο στην εμπειρία σας. Απλώς σκεφτείτε ότι ψάχνετε για κάτι. Οτιδήποτε μπορεί να είναι κάτι.

Ακόμα και το τίποτα είναι κάτι και μπορεί να έχει τη δική του ποιότητα, ένα γκρίζο τίποτα, ένα ευρύχωρο τίποτα, ένα κουρασμένο τίποτα.

Ακόμα και αν έχετε αποφασίσει να επεξεργαστείτε ένα συγκεκριμένο θέμα, το σώμα σας μπορεί να έχει άλλα σχέδια. Υπάρχουν δύο πράγματα που ενδέχεται να συμβούν. Είτε μπορείτε να δείτε αν το σώμα σας είναι πρόθυμο να σας αφήσει να μείνετε με το θέμα που θέλατε να δουλέψετε, είτε μπορείτε να αφήσετε αυτό το θέμα για σήμερα και να ασχοληθείτε με αυτό που θέλει να έχει την προσοχή σας. Και τα δύο είναι εντάξει.

Οι βιωμένες αισθήσεις μπορούν να σχηματιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματός σας, αλλά γενικά είναι πιο σαφείς και πιο εύκολο να δουλέψω μαζί τους στην κεντρική περιοχή: λαιμός, στήθος, στομάχι και κοιλιά. Ξεκινήστε με το να αισθάνεστε σε αυτή την κεντρική περιοχή» (σε. 61).

 

Πηγή:

Ann Weiser Cornell. 2023. Η δύναμη του Focusing. Πρακτικός οδηγός συναισθηματικής αυτοθεραπείας. Εκδόσεις Τόπος.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.