Γράφουμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη;

Τα τελευταία χρόνια, γίνεται ολοένα και περισσότερο της μόδας η τακτική να γράφουν τα παιδιά γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Μάλιστα, ακόμη και πολλά ταχυδρομεία ή και καταστήματα έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι πρέπει κατά τη διάρκεια των γιορτών των Χριστουγέννων να τοποθετείται ένα εξτρά κουτί, όπου θα ρίχνουν τα παιδιά τα γράμματά τους, που προορίζονται για να σταλούν στον αγαπημένο τους άγιο. 

Οι γονείς συνήθως γράφουν μαζί το γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη κι αυτός ο τρόπος τους βοηθά να έχουν μια καλύτερη εικόνα για το τι θέλει ή χρειάζεται το παιδί τους. Επίσης, αυτό είναι πολύ χρήσιμο και εξυπηρετικό καθώς αποφεύγονται τα παράπονα και τα κλάματα απογοήτευσης από ένα μη επιθυμητό δώρο. 

Από την άλλη, το παιδί νιώθει πιο σίγουρο ότι οι επιθυμίες του θα γνωστοποιηθούν στον Άγιο Βασίλη. Μέχρι εδώ, όλα μοιάζουν να πηγαίνουν καλά και όλα μοιάζουν να είναι σωστά, είναι όμως;

Τι γίνεται, λόγου χάρη, αν το παιδί μας έχει υπερβολικές απαιτήσεις ζητώντας από τον Άγιο Βασίλη πανάκριβα δώρα ή ακόμη και παράλογα ή εξωφρενικά δώρα;

Τι γίνεται παραδείγματος χάρη αν το παιδί μας ζητήσει να έρθει πίσω στη ζωή ένα ζωάκι ή ένα αγαπημένο του πρόσωπο που απεβίωσε; Τι γίνεται αν το παιδί μας ζητήσει ένα πολύ ακριβό δώρο που δεν μπορούμε να το αγοράσουμε, λόγω έλλειψης χρημάτων; 

Πώς διαχειριζόμαστε τέτοιου είδους απαιτήσεις; Κάποιοι γονείς μπροστά στην αμηχανία της στιγμής προτιμούν να καταγράψουν το αίτημα του παιδιού τους στο γράμμα για τον Άγιο Βασίλη, να το ταχυδρομήσουν κανονικά στο κατάλληλο κουτί και εκ των υστέρων, να πουν ένα ψέμα. Όπως ότι δεν πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του παιδιού, επειδή μάλλον αυτό δεν ήταν καλό, αλλά άτακτο κι έτσι τιμωρήθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο.          

      

Άλλοτε πάλι, κάποιοι γονείς λένε το ψέμα ότι, λόγω κακοκαιρίας, το γράμμα δεν έφτασε στον Άγιο Βασίλη ή ότι ξέχασαν να βάλουν γραμματόσημο κ.ο.κ. 

Στην πρώτη περίπτωση, το να κατηγορήσουμε το παιδί ότι ήταν άτακτο και για αυτό τιμωρήθηκε με το να μην πραγματοποιηθεί η επιθυμία του και να μη λάβει το δώρο του, δεν κάνει το παιδί μας καλύτερο, αλλά το γεμίζουμε ενοχές, θλίψη και επιτείνουμε την απογοήτευσή του και όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που τη συνοδεύουν. Με το να δίνουμε σημασία και να υπογραμμίζουμε τις αρνητικές συμπεριφορές έχει ως επακόλουθο να τις ενισχύουμε άθελά μας.

Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση που λέγεται το ψέμα ότι τελικά δεν έφτασε το γράμμα ποτέ στον προορισμό του  για ποικίλους λόγους, επίσης, δε βοηθάμε  το παιδί να ξεπεράσει την απογοήτευσή του και τη θλίψη του. Δεν το βοηθάμε δηλαδή να καταλάβει ότι δεν πρέπει να έχει υπερβολικές ή παράλογες απαιτήσεις, αλλά να είναι ευχαριστημένο με τα λίγα, μιας και το νόημα των γιορτών δεν είναι ότι ο υλικός πλούτος συνεπάγεται την ευτυχία μας. 

Είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι τα δώρα είναι συμβολικά και ότι τα πνευματικά αγαθά είναι πάντοτε καλύτερα από τα υλικά αγαθά. Πνευματικά αγαθά είναι λόγου χάρη η αγάπη, η καλοσύνη, ο αλτρουισμός, η προσφορά προς τον συνάνθρωπο, η φιλία, η αλληλεγγύη, η μόρφωση κ.ο.κ. Η κίνηση του να γράψουμε ένα γράμμα με το παιδί μας προς τον Άγιο Βασίλη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως λανθασμένη και ούτε πρέπει να αποφεύγεται. Απεναντίας, μπορεί να διατηρήσει τη μαγεία της, αρκεί οι γονείς να βάζουν κάποια όρια εξηγώντας ποιες επιθυμίες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά αλλά και τους άλλους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.