Είμαστε φιλάνθρωποι;

Είμαστε φιλάνθρωποι, γινόμαστε συνειδητά και υπεύθυνα εθελοντές; Χρησιμοποιούμε ανιδιοτελή κίνητρα και επιλέγουμε τον εθελοντισμό χωρίς να υπάρχουν προσωπικά συμφέροντα;

Πάντα έχουμε οφέλη από τον εθελοντισμό, ωστόσο, τα κίνητρα που μας ωθούν στον εθελοντισμό θα πρέπει να είναι αγνά και η απόφασή μας να είναι συνειδητή και υπεύθυνη.

Μέσα από τον εθελοντισμό μαθαίνουμε πράγματα για εμάς τους ίδιους, έχουμε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουμε με άλλους ανθρώπους, να κάνουμε παρέες, να έχουμε λόγους να βγούμε από το σπίτι και να περάσουμε όμορφα. Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη αγάπης, που ξεκινάει από την ανάγκη μας να προσφέρουμε, να δώσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε… 

Ο εθελοντισμός είναι μια ανθρωπιστική δράση: ξεκινά από τους ανθρώπους και απευθύνεται στους ανθρώπους. Μέσα από τον εθελοντισμό βοηθάμε τον εαυτό μας να εξελιχθεί, να βελτιωθεί και να αντλήσει ικανοποίηση. Ο εθελοντισμός ξεκινά από εμάς και καταλήγει σ’ εμάς, για αυτό το πρώτο βήμα είναι να απαλλαγούμε από προκαταλήψεις, ρατσιστικές αντιλήψεις και στερεότυπα, να μάθουμε να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους, να μπορούμε να καταλάβουμε και να σταθούμε δίπλα στους άλλους, να τους γνωρίσουμε και να τους προσεγγίσουμε κατανοώντας περισσότερα για τον άνθρωπο: αυτό το πολύπλευρο και πολυδιάστατο ον.

Ο εθελοντισμός και η φιλανθρωπία στηρίζονται στη θέληση και τη διάθεσή μας, στην αγάπη και το ενδιαφέρον μας για το συνάνθρωπο, στην αλληλεγγύη και τον αλτρουισμό.

Ωστόσο, δεν αρκεί η αγάπη και η καλή μας διάθεση, το ενδιαφέρον και η προθυμία μας για βοήθεια. Στην κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναζητούμε τον πιο κατάλληλο τρόπο προσέγγισης, να αφουγκραζόμαστε τις πραγματικές ανάγκες του άλλου και να βρίσκουμε πώς θα προσφέρουμε τη βοήθειά μας. Σε κάποιες περιπτώσεις, η βασική ανάγκη του ατόμου είναι να μπορέσει να αντιληφθεί το πραγματικό του πρόβλημα. Το άτομο που έχει την ανάγκη μας μπορεί να νιώθει ότι βρίσκεται σε μειονεκτική ή πιο αδύναμη θέση. Για αυτό είναι σημαντικό για εμάς να μην κάνουμε τον άλλο να νιώθει υποδεέστερος. Η λύπηση και ο οίκτος δεν βοηθάνε. Το πρόβλημα του άλλου μπορεί να μας προκαλεί συγκίνηση, πόνο και πολλά ακόμη συναισθήματα, όμως, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε θα πρέπει να μην επηρεαζόμαστε πολύ από τον ανθρώπινο πόνο, συμπάσχουμε, αλλά δεν ταυτιζόμαστε με τον άλλο. 

Η τάση για εθελοντισμό και φιλανθρωπία είναι μια κίνηση που στηρίζεται στα συναισθήματά μας, είναι μια επιλογή της καρδιάς μας. Είναι αυθόρμητη και χωρίς σκέψη τάση, με ισχυρά κίνητρα… θέλουμε να προσφέρουμε, χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς να πιέζουμε τους άλλους. Κανέναν δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε με το ζόρι. Μπορούμε όμως με διακριτικό τρόπο να κάνουμε το άτομο να δει και να αποδεχθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. 

Ο εθελοντισμός δεν διδάσκεται μέσα από τα λόγια και τα γραπτά, είναι μια αξία και μια στάση ζωής, που στηρίζεται στα συναισθήματα που νιώθουμε, ενώ παράλληλα δημιουργεί ακόμη περισσότερα θετικά συναισθήματα.

Παπαδοπούλου Ελένη- Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.

 

Στη ζωή μας πολλές φορές χρειάζεται να κάνουμε νέα άλματα και αναζητήσεις που ξεκινάνε πάντα με το πρώτο μικρό βήμα. Συνήθως αμφιβάλλουμε, φοβόμαστε το άγνωστο, το τί θα συναντήσουμε, πως θα αντεπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες και στο νέο περιβάλλον. Δηλαδή φοβόμαστε το ρίσκο και την αποτυχία. Η αλήθεια είναι όμως, πως πρέπει να επιλέξουμε, και αν θέλετε: να “παίζουμε” αυτό το παιχνίδι. Μπορεί να χάσουμε, μπορεί να κερδίσουμε, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θα μάθουμε, θα αναζητήσουμε, θα ψάξουμε και το μόνο σίγουρο είναι πως θα αποκομίσουμε την εμπειρία ότι προσπαθήσαμε, και δεν μείναμε μόνο στις σκέψεις του νου. Πρέπει να επιλέξουμε, αν θα αναλωνόμαστε στα ίδια και στα ίδια ή εάν θα ξανά ανοιχτούμε σε νέα ταξίδια. Η επιλογή είναι δική μας, όπως άλλωστε η απόφαση και το ταξίδι. Τα φτερά μας λοιπόν, είναι για να πετάμε και όχι για να φαντάζουν όμορφα πάνω μας … ας τα ξεδιπλώσουμε και ας επιχειρήσουμε το ταξίδι….
-Χορχε Μπουκαι-