Το άτομο με ιστριονική διαταραχή
προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από μια δραματική και υπερβολική επίδειξη των
συναισθημάτων του, με στόχο να βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο της προσοχής.
Επίσης, μέσω της επίδειξης των συναισθημάτων του προσπαθεί να χειριστεί τους
άλλους και να προσελκύσει τη φροντίδα τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε φορά
που νιώθει ότι δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής να εκδηλώνει έντονες
συμπεριφορές και συναισθήματα, ακόμη και λιποθυμίες ή διήγηση φανταστικών
ιστοριών.
Το ίδιο το άτομο θεωρεί τον εαυτό
του ιδιαίτερα ευαίσθητο για αυτό εκδηλώνει τόσο έντονα τα συναισθήματά του.
Ωστόσο, η εντύπωση που σχηματίζουν οι άλλοι για αυτό είναι ότι πρόκειται για
ένα επιπόλαιο και επιφανειακό άτομο, που δεν είναι ειλικρινές και συχνά λέει
υπερβολικά ψέματα. Ενώ αρχικά φαίνεται ζεστό και συναισθηματικό, με στόχο να
γίνει άμεσα συμπαθές στους άλλους, σύντομα γίνεται απαιτητικό και απαιτεί από
τους άλλους να ασχολούνται αποκλειστικά μαζί του. Γενικά, έχει την τάση να
παίρνει από τους άλλους χωρίς να δίνει, ενώ οι διαπροσωπικές του σχέσεις
χαρακτηρίζονται από αστάθεια και ευθραυστότητα, με κύριο στοιχείο τον εγωισμό
και την εγωκεντρικότητα, που το εμποδίζουν από τη δημιουργία συναισθηματικών δεσμών και επενδύσεων με
βάθος και σταθερότητα.
Το άτομο συχνά θέλει να είναι
σαγηνευτικό ή σεξουαλικά προκλητικό απέναντι στο αντίθετο φύλο, ακόμη κι αν δεν
το ενδιαφέρει ο άλλος. Έχει πολύ μικρή ανοχή σε καταστάσεις που απαιτούν
καθυστέρηση της ικανοποίησης και απαιτεί άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών του.
Στον επαγγελματικό χώρο, συχνά, αρχίζει μια δουλειά με ενθουσιασμό, αλλά
σύντομα χάνει το ενδιαφέρον του για τη δουλειά. Ο τρόπος ομιλίας του στοχεύει
στον εντυπωσιασμό των άλλων, ενώ στην πραγματικότητα είναι ανούσιος, καθώς δεν
εμβαθύνει σε λεπτομέρειες. Το άτομο δεν είναι σταθερό στις γνώμες και τις
πεποιθήσεις του, καθώς εύκολα επηρεάζεται από επικρατούσες τάσεις ή από τους
άλλους, ενώ θεωρεί ότι μπορεί ένα άτομο με θέση ισχύος να του λύσει με μαγικό
τρόπο τα προβλήματά του (Χριστοπούλου, 2008).
Χριστοπούλου, Α. (2008). Εισαγωγή στην Ψυχοπαθολογία του Ενήλικα. Αθήνα: Εκδόσεις Τόπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου