Στις αρχές του 20ου αιώνα, σε μια φανταστική χώρα της Ευρώπης, η 18χρονη Σόφι μεταμορφώθηκε σε γριά λόγω μιας κατάρας μιας μάγισσας και βρίσκει καταφύγιο στο κινούμενο κάστρο του νεαρού μάγου Χάουλ. Η γριά βοηθάει τον μάγο σε διάφορες δοκιμασίες, παρέα με ένα μαγεμένο σκιάχτρο, τον δαίμονα Κάλσιφερ που κινεί το κάστρο και τον νεαρό βοηθό του Χάουλ. Η ταινία λέγεται και Κινούμενο Κάστρο του Howl, είναι γιαπωνέζικη, του 2004, του Χαγιάο Μιγιαζάκι.
Η Σόφι εργάζεται στο καπελάδικο της μητέρας της και είναι μια μοναχική και ανασφαλής κοπέλα, με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μια μέρα επιστρέφοντας από τη δουλειά, συναντά τυχαία τον Χόουλ, ενώ το ίδιο βράδυ η μάγισσα του Γουέιστ τη μετατρέπει σε γριά. Η Σόφι αποφασίζει να φύγει από το σπίτι και να αναζητήσει λύση για τα μάγια που της έχουν κάνει. Έτσι φτάνει στο βουνό που βρίσκεται το Κινούμενο Κάστρο, που αποτελεί σημείο τρόμου για την κοντινή πόλη. Η Σόφι με τη βοήθεια ενός μαγεμένου σκιάχτρου καταφέρνει να μπει μέσα στο Κάστρο, όπου γνωρίζει τον Κάλσιφερ, που είναι ένας δαίμονας της φωτιάς και κάνουν μια συμφωνία που της εξασφαλίζει μια θέση στο κάστρο ως υπηρέτρια.
Στην ταινία περιγράφεται η γήρανση, ανάμεσα από την αλλαγή της Σόφι. Το λευκό μαλλί συμβολίζει την ωρίμανση. Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης κινείται ανάμεσα σε δίπολα, όπως ανάμεσα στο παραμύθι και τον τρόμο, ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη. Επίσης, στην ταινία αναδύονται δίπολα, όπως ντροπαλοσύνη σε αντίθεση με δυναμικότητα, ντροπαλή ή δυναμική και εκδίκηση σε αντίθεση με τη συμπόνια. Ο Χάουλ είναι εγωκεντρικός, αλλά νοιάζεται και για τους άλλους. Είναι μια έφηβη ψυχή σε σώμα ενήλικα, που λειτουργεί ανώριμα και παρορμητικά. Μεγαλώνουν μαζί, γεγονός που προσδίδει ένα αίσθημα συμπληρωματικότητας. Μεγάλοι και μικροί συνυπάρχουν, ενώ χαρακτηρίζονται από αντιθέσεις: οι μεγάλοι είναι άπληστοι και εγωιστές, και ενδιαφέρονται κυρίως για τα χρήματα και την εξουσία, ενώ οι μικροί είναι αθώοι και πρόθυμοι να παρέχουν βοήθεια. Γενικά παρατηρείται καχυποψία έναντι της ενηλικίωσης. Στην ταινία παρουσιάζεται η παιδική ηλικία και η τρίτη ηλικία, ενώ στο ενδιάμεσο επικρατεί μια αμφιθυμία. Η καταστροφή του κάστρου σημαίνει το τέλος της παιδικής ηλικίας και σηματοδοτεί την έκφραση συμπόνιας και την ανατροπή του φόβου της φθοράς.
Στόχος της ταινίας είναι η αναζήτηση της αγάπης. Σε μια σχέση όπου κυριαρχεί η μαγεία και το φανταστικό, η αγάπη βοηθάει τα άτομα να ωριμάσουν και να ανακαλύψουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Ο απώτερος σκοπός είναι να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και με αισιοδοξία να μπορέσουμε να αλλάξουμε…
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου