Η ταινία «Το λάθος αστέρι» (The fault in our stars), του 2014 (του Josh Boone), στηρίζεται στο βιβλίο του Τζον Γκριν, με τον ίδιο τίτλο, με θέμα τον καρκίνο. Δύο έφηβοι, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι πολύ νωρίς με τον καρκίνο αντιμετωπίζουν τη ζωή με διαφορετικό τρόπο. Συναντιούνται σε μια ομάδα υποστήριξης καρκινοπαθών, στην οποία η Χέιζελ πηγαίνει με την πίεση των γονιών της και ο Γκας λόγω της παρέας με έναν φίλο του, που έχει κι αυτός καρκίνο. Οι δύο έφηβοι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω των προβλημάτων υγείας έρχονται πιο κοντά και ερωτεύονται, ενώ ο κοινός στόχος που έχουν να πάρουν απαντήσεις για το τέλος του αγαπημένου βιβλίου της Χέιζελ τους οδηγεί σε ένα ταξίδι στην Ολλανδία, όπου έρχονται ακόμη πιο κοντά και ολοκληρώνουν τον έρωτά τους.
Η 16χρονη Χέιζελ αρχικά νιώθει ότι λόγω της κατάστασης που βρίσκεται δεν θα ζήσει ποτέ τον έρωτα, την αγάπη, τις σχέσεις, την ξεγνοιασιά της ηλικίας της. Η μητέρα της διαρκώς την ενθαρρύνει να κάνει παρέα με άλλα παιδιά, να κάνει φίλους, να γίνει πιο κοινωνική, αν και οι δύο γονείς φοβούνται πολύ για την κατάσταση της υγείας της. Η ίδια φέρει συχνά στο μυαλό της μια σκηνή από το παρελθόν που βρίσκεται στην εντατική και πεθαίνει και η μητέρα της κλαίει λέγοντας: «δεν θα είμαι μια μητέρα». Οπότε η ίδια νιώθει την υποχρέωση ότι θα πρέπει να ζήσει για τους γονείς της, γιατί θα στεναχωρηθούν πολύ αν πεθάνει.
Μια ταινία που αν κάποιος δεν μείνει στην επιφάνεια μπορεί να προβληματιστεί σχετικά με θέματα θανάτου αλλά και ζωής: Πόσο δύσκολο είναι κάποια άτομα να έρχονται τόσο νωρίς σε επαφή με τον θάνατο; Πόσο εύκολο είναι να ζήσεις αυτά που οι άλλοι έφηβοι θεωρούν αυτονόητα… έναν έρωτα, μια σχέση… όταν το σώμα και η κατάσταση του οργανισμού λειτουργεί ως εμπόδιο; Πόσο παντοτινή μπορείς να νιώσεις ότι είναι η αγάπη σου όταν ξέρεις ότι η ζωή είναι τόσο ρευστή; Πόση όρεξη έχεις για τον έρωτα και τη ζωή όταν απειλείται κάθε στιγμή η ύπαρξή σου, όταν είναι τόσο ευάλωτη η κατάστασή σου;
Η Χέιζελ δεν μπορεί να περιγράψει τον εαυτό της χωρίς να κάνει αναφορά στον καρκίνο, καθώς ο καρκίνος έχει διαμορφώσει ολόκληρη τη ζωή της μέχρι τώρα και κατ’ επέκταση την προσωπικότητά της, αποτελεί σημείο αναφοράς για αυτή, είναι μέρος του εαυτού της, που αποτελεί προτεραιότητα, γιατί είναι μια προϋπόθεση για τη ζωή της. Επίσης, μέσα από την ταινία φαίνονται οι δυσκολίες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπα τα άτομα λόγω του καρκίνου και πόσο εφήμερα βλέπουν τη ζωή τους, καθώς δεν ξέρουν αν την επόμενη στιγμή θα υπάρχουν. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημείο αφύπνισης για όλους εμάς που το ξεχνάμε και θεωρούμε δεδομένη τη ζωή μέσα στους γοργούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας.
Ακόμη και το χιούμορ που χρησιμοποιούν δείχνει την προσπάθειά τους να αποδεχτούν και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που βιώνουν. Η Χέιζελ είναι σε πιο σοβαρή κατάσταση και θεωρεί ότι θα πεθάνει άμεσα, ενώ ο Γκας είναι καθαρός από τον καρκίνο εδώ και 4 μήνες… όμως, με τον καρκίνο ποτέ δεν ξέρεις… Τα πράγματα ανατρέπονται… και εμφανίζεται και το θέμα της απώλειας… του πένθους… του αποχωρισμού… Ακόμη και η συμπεριφορά του αγαπημένου τους συγγραφέα που δεν ήταν και η πιο καλή… είχε μια εξήγηση. Επομένως, δεν μπορείς να ξέρεις για κανέναν τι βιώνει, πώς και γιατί συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται… και τι περνά στη ζωή του… Μια ταινία που φέρει δραματικά και κωμικά στοιχεία για να μπορέσει να περιγράψει τη ζωή και τον θάνατο… μιας και τα δύο συνυπάρχουν στη ζωή μας.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου