Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε τον Μικρό Πρίγκιπα (Le Petit Prince), ένα υπέροχο βιβλίο του Antoine de Saint-Exupéry. Αυτή η όμορφη ιστορία του Μικρού πρίγκιπα μας διασκεδάζει ως παιδική νουβέλα και αργότερα μας εκπλήσσει ως μύθος ενηλίκων που μας βάζει σε σκέψεις. Ίσως λίγοι γνωρίζουν ότι ο Saint-Exupéry ήταν ένας πιλότος μαχητικού που πολέμησε ενάντια στους Ναζί και σκοτώθηκε στη μάχη. Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο κατά των Φασιστών. Ο Saint-Exupéry έγραψε πολλά βιβλία και διηγήματα. Η παρακάτω ιστορία σίγουρα θα σας φανεί ενδιαφέρουσα και συγκινητική. Ονομάζεται «Το χαμόγελο» (Le Sourire) και μας θυμίζει τη δύναμη που έχει ένα χαμόγελο.
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Κοίταξα μέσα από τα κάγκελα τον δεσμοφύλακά μου. Δεν είχε οπτική επαφή μαζί μου. Άλλωστε, κανείς δεν έχει οπτική επαφή με ένα πράγμα, με ένα πτώμα. Του φώναξα, «έχεις φωτιά por favor?» Με κοίταξε, ανασήκωσε τους ώμους και ήρθε να μου ανάψει το τσιγάρο. Καθώς πλησίασε και άναψε το σπίρτο, τα μάτια του άθελά του διασταυρώθηκαν με τα δικά μου. Εκείνη τη στιγμή, χαμογέλασα. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό. Ίσως ήταν νευρικότητα, ίσως επειδή όταν πλησιάζεις πολύ έναν άλλον είναι πολύ δύσκολο να μη χαμογελάσεις. Εν πάση περιπτώσει, εκείνη τη στιγμή χαμογέλασα. Εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν να πήδηξε μια σπίθα στο κενό μεταξύ μας.
Ξέρω ότι δεν ήθελε, αλλά το χαμόγελό μου πέρασε μέσα από τα κάγκελα και δημιούργησε ένα χαμόγελο και στα δικά του χείλη. Άναψε το τσιγάρο μου αλλά έμεινε κοντά, κοιτώντας με ευθεία μέσα στα μάτια και συνέχισε να χαμογελάει. Συνέχισα να του χαμογελάω κι εγώ, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι είναι ένας άνθρωπος και όχι απλώς ένας δεσμοφύλακας. Και το βλέμμα του προς εμένα φαινόταν να έχει επίσης μια νέα διάσταση.
"Εχεις παιδιά?" με ρώτησε. «Ναι, εδώ, εδώ». Πήρα το πορτοφόλι μου και έψαξα νευρικά για τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου. Έβγαλε κι αυτός φωτογραφίες από τα ninos (παιδιά) του και άρχισε να μιλά για τα σχέδιά του και τις ελπίδες του για αυτά. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Είπα ότι φοβόμουν ότι δεν θα ξανά έβλεπα την οικογένειά μου, δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Δάκρυα ήρθαν και στα δικά του τα μάτια. Ξαφνικά, χωρίς άλλη λέξη, ξεκλείδωσε το κελί μου και με οδήγησε σιωπηλά έξω. Έξω από τη φυλακή — αθόρυβα και από απόκεντρους δρόμους — με οδήγησε έξω από την πόλη. Εκεί στην άκρη της πόλης με άφησε ελεύθερο. Και χωρίς άλλη λέξη, γύρισε πίσω προς την πόλη. Η ζωή μου σώθηκε από ένα χαμόγελο.
— Antoine de Saint-Exupéry —
Πηγές:
http://www.judymarcus.com/blog/2019/10/16/smile-power.
https://www.themarginalian.org/2014/04/18/antoine-de-saint-exupery-letter-to-a-hostage-smile/.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου