«Όλοι οι ψυχαναλυτές γνωρίζουν καλά ότι ένας έρωτας μπορεί να είναι απαγορευμένος από τη συνείδησή μας. Για τους οπαδούς της Φροϊδικής θεωρίας, όλα ανάγονται στον πρώτο μας έρωτα –τον έρωτα με τον γονέα του αντίθετου φύλου- που ήταν απόλυτα απαγορευμένος. (…)
Όλοι σχεδόν παραδέχονται ότι οι γονείς ερωτεύονται τα παιδιά τους και το αντίστροφο, με τη διαφορά ότι στην περίπτωση αυτή ο έρωτας είναι απόλυτα διαχωρισμένος από τη σεξουαλικότητα. Όμως, στη φύση, έρωτας και σεξουαλικότητα είναι συνήθως το ένα δίπλα στο άλλο, πολλές φορές αλληλεξαρτώνται και συχνά ταυτίζονται. (…) Στην κοινωνία μας, ανατρέφουμε τα παιδιά μας με την ιδέα ότι το σεξ είναι συναρπαστικό και υπέροχο, ταυτόχρονα, όμως, απαγορευμένο –τουλάχιστον για αυτά».
Alon Gratch. (2005). Αν η αγάπη μπορούσε να σκεφτεί… Αθήνα: Εκδόσεις Θυμάρι, σελ. 203-205.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου