Τι κρατάμε και τι αφήνουμε πίσω;

Τα βαρίδια που μας κρατούν βαλτωμένους στα ίδια… μακριά από τον ίδιο μας τον εαυτό…

 

Ένας ακόμη απολογισμός… ένας ακόμη χρόνος φεύγει και εμείς συνεχίζουμε να κουβαλάμε μαζί μας όλα όσα περάσαμε… και το βάρος χρόνο με τον χρόνο μεγαλώνει κι αυξάνεται…

Στο χέρι μας είναι να αφήσουμε πίσω πικρά λόγια και προσβολές, ματαιώσεις και κακίες που ακούσαμε και όλους αυτούς τους τοξικούς ανθρώπους που μας προκάλεσαν όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα. Και όποιος θεωρεί ότι το φυσιολογικό ή η μαγκιά ή η δύναμη χαρακτήρα είναι να μείνεις και να τα υπομείνεις ή και να συγχωρέσεις, μάλλον αγνοεί ότι ως άνθρωποι έχουμε τουλάχιστον αξιοπρέπεια και σεβασμό προς τον εαυτό μας. Γιατί λοιπόν να μάθουμε να ανεχόμαστε και να υπομένουμε την αγένεια, την μνησικακία και τα κόμπλεξ του καθενός; Για να νιώσει ο άλλος καλά θα πρέπει εμείς να υποβιβάζουμε το επίπεδό μας στο χαμηλό επίπεδο του άλλου; 

Αν έχουμε κάτι να κρατήσουμε ως άνθρωποι αυτό είναι η αξιοπρέπεια και τουλάχιστον τη νέα χρονιά ας μην αφήσουμε κανέναν να μας την ποδοπατήσει… Για να έχουμε όμως συναίσθηση της αξιοπρέπειας μας θα πρέπει πρώτα να έχουμε διαμορφώσει και συνειδητοποιήσει τη δική μας ταυτότητα που διακατέχεται από αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό και μια θετική αυτοεικόνα. Οι ‘’σημαντικοί Άλλοι’’ είναι οι κοντινοί μας άνθρωποι κατά τον George Mead των οποίων οι απόψεις για εμάς έχουν ιδιαίτερη θέση και αξία για τη διαμόρφωση της προσωπικής μας ταυτότητας.

Επιπροσθέτως, όπως συμπληρώνει ο Carl Rogers, εμείς ως ξεχωριστές οντότητες αλλά ταυτοχρόνως και ως άτομα που εξαρτιόμαστε από τις αλληλεπιδράσεις,  ενδοβάλλουμε τους πολλαπλούς όρους αξίας που αυτοί οι ‘’σημαντικοί Άλλοι’’ προσάπτουν σε εμάς. Οι ‘’πολλαπλοί όροι αξίας’’ είναι όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που μας θέτει το περιβάλλον μας ώστε να γίνουμε αποδεκτοί και να διαμορφωθούμε σύμφωνα με αυτές τις προϋποθέσεις και κανόνες. Ο τρόπος που ο κάθε ένας μας αντιλαμβάνεται, επεξεργάζεται και νοηματοδοτεί αυτές τις προϋποθέσεις διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του εαυτού μας, δηλαδή της ταυτότητάς μας και κατ’ επέκταση της αξιολογικής κλίμακας και την κατάταξη σε αυτήν της αξιοπρέπειάς μας. Πόσο χαμηλά σε αυτή την κλίμακα πέφτει η αξιοπρέπειά μας όταν κάποιος ‘’σημαντικός μας άλλος’’ όπως λ.χ. ένας κοντινός μας φίλος ή ένας κοντινός συγγενής κ.ο.κ. μας φέρεται με ασέβεια, με αγένεια και με ανάρμοστο τρόπο δήθεν στο όνομα του χιούμορ, της ειλικρίνειας ή ακόμη χειρότερα δήθεν για το καλό μας; Δεν το αξίζουμε και σίγουρα δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι για εμάς… 

Στο όνομα της φιλίας, της συγγένειας, της αγάπης και του νοιαξίματος αφήνουμε τους άλλους να καθορίζουν τη ζωή μας, να μας υποτιμούν και να μας δείχνουν πόσο ‘’ασήμαντοι’’ είμαστε. Κάθε καλό που έρχεται στη ζωή μας μπορεί να συνοδεύεται από πολλά καλά ή ακόμη κι από άσχημα. Συνήθως τα άσχημα που συνοδεύουν ένα καλό που μας συμβαίνει είναι η ζήλεια κι ο φθόνος των άλλων. Από εμάς εξαρτάται που θα εστιάσουμε… θα δείχνουμε ευγνωμοσύνη για το καλό ή θα στεναχωριόμαστε για όλα τα άσχημα;

Η επιλογή είναι δική μας αν και δεν είναι καθόλου εύκολο να μείνουμε μόνο στα καλά και να απορρίψουμε, να διώξουμε ή να εξολοθρεύσουμε οτιδήποτε αρνητικό. Ας το δούμε τουλάχιστον ως έναν τρόπο εκπαίδευσης του εαυτού μας για τη νέα χρονιά. Μακριά από ότι μας τρώει την ψυχή όπως τρώει το σαράκι το ξύλο. Δεν αξίζει να παλεύουμε για αδιέξοδες ή περασμένες καταστάσεις, για άτομα που δεν αξίζουν να υπάρχουν στη ζωή μας και για όλα όσα μας κρατάνε πίσω…  

Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην μας μάθουν ποτέ… όσες ευκαιρίες και αν τους δώσουμε… Ίσως, τελικά να μη χρειάζεται και να μας μάθουν… Όσο κι αν προσπαθήσουμε να μη τους χαλάσουμε τα χατίρια, όσο κι αν υποχωρήσουμε κι όσο κι αν ανεχτούμε την αγένειά τους, δεν πρόκειται να εκτιμήσουν τίποτα…

Καλή χρονιά, λοιπόν, με όσους αξίζει να είναι στη ζωή μας…