Το τραύμα της απόρριψης. Οφείλεται στην απόρριψη που βιώνεται από τον γονέα του ίδιου φύλου. Οι αποτραβηγμένοι έχουν αδύναμη, εξασθενημένη φωνή. Θέλουν να περνούν απαρατήρητοι. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι ο πανικός. Τελειομανείς, δεν πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν. Νομίζουν ότι είναι απελπισμένοι και ανάξιοι. Επιζητούν τη μοναξιά. Αποσύρονται. Μπορούν να κάνουν τον εαυτό τους αόρατο στους άλλους. Βρίσκουν διάφορους τρόπους απόσυρσης.
Το τραύμα της εγκατάλειψης. Οφείλεται στην εγκατάλειψη που έχουν βιώσει από τον γονέα του αντίθετου φύλου. Οι εξαρτώμενοι έχουν παιδιάστικη φωνή με παραπονιάρικο τόνο. Έχουν την τάση να προσκολλώνται, να κάνουν σχέσεις εξάρτησης. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι η μοναξιά. Θύματα. Έχουν ανάγκη σύναψης δεσμών, χρειάζονται παρουσία, προσοχή και υποστήριξη. Κλαίνε εύκολα, νιώθουν λύπη, προκαλούν τον οίκτο, σωματικά κρέμονται πάνω στους άλλους.
Το τραύμα της ταπείνωσης. Βιώνεται συνήθως με τη μητέρα. Οι μαζοχιστές συχνά τονίζουν τη φωνή τους ώστε να τους κάνει να ακούγονται ως ενδιαφέροντα άτομα. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι η ελευθερία. Αισθάνονται συχνά ντροπή για τον εαυτό τους και τους άλλους ή έχουν φόβο μήπως ντροπιάσουν τους άλλους. Αναλαμβάνουν πολλά. Ελέγχουν τις καταστάσεις ώστε να αποφεύγουν τον εξευτελισμό. Πιστεύουν ότι είναι βρώμικοι, άκαρδοι και κατώτεροι των άλλων. Υπερευαίσθητοι. Τιμωρούν τον εαυτό τους νομίζοντας ότι έτσι τιμωρούν τους άλλους.
Το τραύμα της αδικίας. Οφείλεται στον γονέα του ίδιου φύλου. Οι αδιάλλακτοι μιλούν μηχανικά, με αυτοσυγκράτηση. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι η ψυχρότητα. Τελειομανής, ζηλόφθονος, αποκομμένος από αισθήματα. Εξαιρετικά φιλόδοξοι. Μπορούν να γελούν χωρίς λόγο, για να κρύβουν την ευαισθησία τους. Δεν παραδέχονται ότι έχουν προβλήματα. Αμφιβάλλουν για τις επιλογές τους. Ελέγχουν με αυστηρό τρόπο τον εαυτό τους. Τους αρέσει η τάξη. Εύκολα εκνευρίζονται. Είναι ψυχροί, δείχνουν με δυσκολία τα αισθήματά τους.
Το τραύμα της προδοσίας. Προέρχεται από τον γονέα του αντίθετου φύλου. Οι ελέγχοντες έχουν ηχηρή φωνή. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι μήπως αποκοπούν και παραμεριστούν. Θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο και δυνατό. Επιδιώκουν να είναι ξεχωριστοί και σημαντικοί. Έχουν μεγάλες προσδοκίες. Αλλάζουν εύκολα διάθεση. Δεν ανέχονται πολλά. Δεν εκμυστηρεύονται εύκολα όσα τους απασχολούν. Δεν δείχνουν τις αδυναμίες τους. Φοβούνται τους άλλους μήπως δεν τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.
Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα τραύματα;
Αναγνώριση και αποδοχή του τραύματος. Αποδοχή σημαίνει να το κοιτάξουμε, να το παρατηρήσουμε, γνωρίζοντας ότι το να προσπαθούμε να το επιλύσουμε είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.
Το προσωπείο που έχουμε υιοθετήσει είναι μια πράξη αγάπης για τον εαυτό μας, το οποίο μας βοήθησε να επιβιώσουμε και να προσαρμοστούμε στο οικογενειακό περιβάλλον μας.
Κάθε τραύμα συνοδεύεται από πλήθος εμπειριών οι οποίες έχουν συσσωρευτεί από πολλές και διάφορες προηγούμενες ζωές μας.
Lise Bourbeau. Θεράπευσε τα τραύματά σου… και βρες ποιος είσαι. Εκδόσεις Διόπτρα, 2001.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου