Η αντιζηλία μέσα στην οικογένεια

Μια «κλειστή» οικογένεια

«Η τάση για αντιζηλία είναι μέρος της ίδιας της παρόρμησης για επιβίωση.  Η έκταση και η κατεύθυνση της ανάπτυξής της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο ανατρέφονται τα παιδιά στην οικογένεια. Έχουμε εντοπίσει τους πιο ζηλότυπους ανταγωνισμούς και παραλυτικές καταστάσεις σε οικογένειες που αυτοαποκαλούνται ‘κλειστές’.

Σε τέτοιες οικογένειες κανείς δεν κοιτάζει τη δουλειά του. Αυτό είναι έκδηλο στις συνομιλίες των μελών της οικογένειας. Σπάνια έχουν να συζητήσουν για κάτι άλλο εκτός από το τι σκέφτεται, λέει ή κάνει το ένα ή το άλλο μέλος της οικογένειας. Η τραγωδία είναι πως πιστεύουν ότι είναι αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο. Το ανακοινώνουν με έναν υπεροπτικό τόνο, σαν να λένε πως όποιος δεν έχει γεννηθεί σε αυτήν την οικογένεια είναι κατά κάποιον τρόπο κατώτερος. Πιστεύουν πραγματικά πως τους ενώνει μια βαθιά αγάπη μεταξύ τους. Και είναι το ίδιο σίγουροι πως θέλουν μόνο το καλύτερο ο ένας για τον άλλο» (σελ. 80-81).

«είναι ο φόβος ότι ένας από αυτούς θα προχωρήσει πολύ πιο μπροστά από τους άλλους- κοινωνικά, οικονομικά ή σε οποιοδήποτε άλλο πεδίο» (σελ. 81).    

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Το σημάδι του Κάιν. Η ανατομία της ζήλιας". των Γουίλαρντ & Μάργκαρετ Μπήτσερ, σελ. 80-83. Εκδόσεις Ανθρώπινοι Ορίζοντες.