Βλέποντας: Για όλα φταίει το όνομά σου…

Πρόκειται για μια Γαλλο – βελγική ταινία, με σενάριο και σκηνοθεσία από τους Alexandre de La Patellière και Matthieu Delaporte και κυκλοφόρησε το 2012 με τον τίτλο στα Ελληνικά: «Για όλα φταίει το όνομά σου». Παρουσιάζει μια παρέα ανθρώπων, οι οποίοι συναντιούνται για ένα δείπνο, οπότε αρχικά ο τηλεθεατής δεν έχει αυξημένες προσδοκίες ότι έχει κάτι ουσιαστικό να πει σαν ταινία, καθώς τι μπορούνε να πούνε κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι συνδέονται με φιλικούς ή συγγενικούς δεσμούς; Μετά από καιρό που έχουν να ιδωθούν, προφανώς θα πουν τα νέα τους, θα συζητήσουν για κάποια ανάλαφρα κι επιφανειακά ζητήματα, αλλά ως εκεί… πραγματικά τι το τόσο εξαιρετικό μπορεί να πει κανείς σε ένα δείπνο; 

Αρχικά η ταινία μοιάζει κάπως αδιάφορη γιατί σου δίνει την αίσθηση ότι τα άτομα αυτά μαζεύτηκαν για να τσακωθούν και να παρεξηγηθούν ή τέλος πάντων για να ξεσπάσει τα νεύρα του ο ένας πάνω στον άλλον ίσως; Όχι ότι τέτοια περιστατικά και καταστάσεις δεν συμβαίνουν, αλλά από την πλευρά του θεατή εκείνη την ώρα που παρακολουθείς, υποσυνείδητα σκέφτεσαι: οκ, αλλά τι παραπάνω να έχει να δώσει αυτή η ταινία; Καθώς, η ώρα περνά, ο λεγόμενος κινηματογραφικός χρόνος, διαπιστώνει κανείς ότι μέσα από τους διαλόγους, το σενάριο εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις, αγγίζει τόσο τις οικογενειακές σχέσεις, όσο και τις φιλικές, εφόσον άνθρωποι που γνωρίζονται για 30 συναπτά έτη, διαπιστώνουν ότι τελικά δεν ξέρουν και τόσο καλά ο ένας τον άλλον, και οι αποκαλύψεις είναι τόσο σοκαριστικές, αναπάντεχες και απρόσμενες. Σε αυτό το σημείο αναρωτιέται κανείς αν ταυτίζεται με αυτή την εκδοχή του σεναρίου, αν δηλαδή κι εσύ σχετίζεσαι για πολλά χρόνια με ανθρώπους που δεν τους ξέρεις και τόσο καλά… 

Οι σοκαριστικές αποκαλύψεις, φανερώνουν ότι η αντίληψή μας για το παρελθόν ή και για το παρόν υπόκειται σε παραμορφωτικούς φακούς μέσω των οποίων κατασκευάζουμε την πραγματικότητα για εμάς και για τους άλλους. Τελικά, ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι; Ποιοι είναι οι άλλοι με τους οποίους συγχρωτιζόμαστε και πώς μας επηρέασαν ή εξακολουθούν να μας επηρεάζουν; Πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες και ποιο είναι αυτό το σημείο καμπής, αυτό το σημείο μηδέν, στο οποίο όταν θα φτάσουμε, δεν υπάρχει επιστροφή; Άραγε, το έχουμε συνειδητοποιήσει ότι στις ανθρώπινες σχέσεις υφίσταται αυτό το σημείο, όπου όταν το φτάσουμε δεν υπάρχει επιστροφή;

Οι επιλογές συνήθως είναι δύο. Ή να συνεχίσουμε γνωρίζοντας την αλήθεια και να προσπαθήσουμε να αγκαλιάσουμε και να αποδεχθούμε αυτή την αλήθεια ή να την απορρίψουμε, να μας σοκάρει σε τέτοιο βαθμό που να θυμώσουμε, να εξοργιστούμε, να μην μπορέσουμε να δούμε κατάματα αυτή την αλήθεια και να την αρνηθούμε ή να την απωθήσουμε για να μπορέσουμε να την αντέξουμε. Έτσι, συνήθως θάβουμε την αλήθεια κάτω από ένα χαλάκι και προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει… Κάποιες όμως φορές, συμβαίνει να σκοντάψουμε σε αυτό το χαλάκι και όχι μόνο μια φορά, αλλά πολλές φορές. 

 

Μια ταινία, λοιπόν, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν έχει να πει πολλά, που όμως εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις, στα λάθη, στις παραλείψεις, στις συγγνώμες που δεν ειπώθηκαν ποτέ και από καμία πλευρά, στο γεγονός ότι πληγώσαμε ανθρώπους, αλλά κι έχουμε πληγωθεί κι εμείς, κι ότι τελικά αυτό στο οποίο αξίζει να δώσουμε έμφαση είναι ότι αυτό που βλέπουμε στους άλλους είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου, κι ότι κάτω από την επιφάνεια συμβαίνουν πολλά και διάφορα πράγματα για τα οποία ποτέ δε θα είμαστε έτοιμοι να τα δούμε ή να τα αντιμετωπίσουμε. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι αυτά τα πράγματα που δε θέλουμε να δούμε είναι αληθινά, όμως αν θέλουμε να είμαστε κι εμείς ως άνθρωποι αληθινοί, τότε θα πρέπει να απαιτούμε να έχουμε στη ζωή μας αληθινές και ειλικρινείς σχέσεις. Αυτό, βεβαίως, έχει το κόστος του. Επιζητώντας την αλήθεια, θα πονέσουμε. Κι αυτό γιατί δε θα είναι ευχάριστο στα αυτιά μας το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, το τι νιώθουν οι άλλοι για μας, και το πώς η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που πραγματικά είμαστε.

Μια ωραία ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις που αξίζει να την αναζητήσετε και να τη δείτε!

 

 

Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.