Αδιέξοδες καταστάσεις…

Μοιάζει με έρωτα… Δεν είναι όμως…

Σταμάτα να ασχολείσαι για άλλη μια φορά… είσαι απλά η επιβεβαίωση που αναζητά κάποιος. 

Σου ρίχνει ψίχουλα και του δίνεις τα πάντα, τον διαβεβαιώνεις ότι μπορείς να αναλάβεις να παίξεις αυτό το ρόλο: να τον ανεβάζεις, να του δίνεις αξία, να τον επιβεβαιώνεις ότι είναι πολύ σημαντικός. Και… χωρίς να το καταλάβεις για άλλη μια φορά μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο και ελπίζεις… σε μια αδιέξοδη κατάσταση, χωρίς συναισθήματα, χωρίς όμορφες στιγμές, μόνο με στείρες σκέψεις και προσεκτικά λόγια, με χρονομετρημένες συζητήσεις και περιορισμένες εκφράσεις.

Είσαι απλά το στήριγμα του εγωισμού του, του ανεπαρκούς εγώ του ή του ναρκισσιστικού εαυτού του. 

Συνέχισε να δίνεις και να αισθάνεσαι αυτό το κενό που σου προκαλεί η συμπεριφορά του και κάποια στιγμή θα καταλάβεις ότι είσαι απλά μια τροφός για ένα ανώριμο και άπληστο παιδί που δεν έχει σκοπό να ωριμάσει και να αναγνωρίσει όσα πρόσφερες. 

Εσύ το μόνο που τρέφεις είναι οι ελπίδες σου, που είναι όμως τόσο ανυπόστατες, τόσο ουτοπικές και όλα είναι τόσο πληγωτικά. Και… ένα μεγάλο αδιέξοδο απλώνεται μπροστά σου που το μόνο που μπορεί να σε σώσει είναι η έξοδος κινδύνου που δεν έχει την επιλογή της επιστροφής σε αυτή τη «σχέση».

Σκέψου πρώτα τι αναζητάς και τι θέλεις μέσα σε μια διαπροσωπική επαφή, σε μια συντροφική αλληλεπίδραση. Τι σου αρκεί και σε τι μπορείς να συμβιβαστείς; Πόσο μπορείς να επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώθει συναισθηματικά άδειος κάθε φορά που αλληλεπιδράς με το συγκεκριμένο άτομο; Τι σου προσφέρει και πώς νιώθεις; Και μην ξεχνάς ότι κάποιοι άνθρωποι είναι καλύτερα να παραμείνουν απλά μια γνωριμία… χωρίς να επενδύσεις, χωρίς να προσδοκάς, χωρίς να εξελιχθεί όλο αυτό σε σχέση…