Διαβάζοντας το βιβλίο «10 ζωές στο φως της ψυχανάλυσης»

Του Gabriel Rolon

 

Στο βιβλίο περιγράφονται δέκα αληθινές ‘ιστορίες ζωής’, που αναφέρονται σε θέματα αγάπης, μοναξιάς, ζήλιας, απιστίας, πένθους, σεξουαλικότητας και ενοχής. Οι ιστορίες αφορούν συνηθισμένους ανθρώπους με τους οποίους «ο καθένας μας αναπόφευκτα ταυτίζεται και που η καθεμιά τους αφηγείται κάτι πολύτιμα θεραπευτικό για τον ίδιο μας τον εαυτό» (από το οπισθόφυλλο).

«Κι εσύ δεν φοβάσαι το μέλλον σου;»

«Όχι, δεν υπάρχει χρόνος για να φοβόμαστε στη ζωή» λέει βαρύγδουπα.

«Ίσως, ωστόσο όλοι φοβόμαστε κάτι».

Έμεινε για λίγο σιωπηλή. Αναστέναξε. Το κεφάλι της ακουμπούσε επάνω στις παλάμες των χεριών της. Τα τράβηξε και πλησίασε σε ένα μαξιλάρι που είχε αφήσει στο πλάι. Τα πόδια της άρχισαν να κινούνται και αντιλήφθηκα κάποια νευρικότητα.

«Συμβαίνει κάτι, Μάχο;»

«Κοίτα, υπάρχει ένα θέμα που είναι στο μυαλό μου από τότε που ήμουν πολύ μικρή… όμως δεν είναι ότι το φοβάμαι, περισσότερο είναι ότι … θέλω να ξέρω».

Δεν είναι ότι φοβάμαι.

Εμείς οι ψυχαναλυτές ξέρουμε ότι πολλές φορές η άρνηση, αυτό το «δεν είναι ότι...», είναι ο δρόμος που παίρνουν ορισμένες ασυνείδητες ιδέες ή συναισθήματα για να δηλώσουν την παρουσία τους στην ψυχανάλυση. Σύμφωνα με τη συμβουλή του Φρόιντ, πρέπει να αφαιρέσουμε την άρνηση και να δεχθούμε ως έγκυρη τη δήλωση που την ακολουθεί.

«Και ποιο είναι αυτό το θέμα;»

«Δεν θα γελάσεις;»

«Όχι».

«Ο θάνατος» (σελ. 249-250).

 

Ποια μοναξιά είναι πιο μοναχική από τη δυσπιστία; (Μέρι-Αν Έβανς)

 

Πηγή:
Gabriel Rolon. 2022. 10 ζωές στο φως της ψυχανάλυσης. Εκδόσεις Ιβίσκος.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.