Είναι φορές που κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, σαν να ήταν γραφτό να συναντηθείτε, σαν η ύπαρξή τους να εξυπηρετεί κάποιου είδους σκοπό ή σαν να είναι εκεί για να σε διδάξουν κάποιο μάθημα που θα σε σώσει από μελλοντικές κακοτοπιές. Ίσως, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να ήρθαν στη ζωή σου για να σε βοηθήσουν να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι ή ποιος πραγματικά μπορείς να γίνεις, ξεκλειδώνοντας όλο σου το δυναμικό, όλες εκείνες τις μαγικές ικανότητες που αν δεν πιστέψεις ότι κάπου βαθιά μέσα σου κρύβονται, δε θα τις ανακαλύψεις ποτέ.
Δεν μπορείς να γνωρίζεις ποιοι άνθρωποι θα είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να βρεις τον σκοπό και το νόημα της ζωής σου. Ίσως, ένας γονιός, ένας δάσκαλος, ένας φίλος ή ακόμη κι ένας παντελώς άγνωστος που έτυχε να συνταξιδέψετε μαζί κι απλά να συζητήσετε. Θα καταλάβεις ποιοι είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που τα βλέμματά σας θα συναντηθούν και θα σπινθηροβολούν πλημμυρισμένα από αγνότητα κι ανιδιοτελή αγάπη.
Ίσως, η ζωή σου να μην ήταν μέχρι τώρα ένα επίπεδο μονοπάτι στρωμένο με ροδοπέταλα, αλλά ανηφορικό, γεμάτο λακούβες, πέτρες κι αγκάθια. Όσο άδικο κι αν σου φαίνεται αυτό ή όσο επίπονο κι αν είναι, μην το βάζεις κάτω, συνέχισε να περπατάς, γιατί η καλύτερη θέα βρίσκεται πάντα στο τέρμα της κορυφής, στα ανηφορικά κι όχι στα επίπεδα μονοπάτια. Μην ξεχνάς ότι δίχως όλα τα εμπόδια που συναντάς στο διάβα σου, δε θα μπορούσες ποτέ να ανακαλύψεις τις δυνάμεις σου, τις ψυχικές και σωματικές σου αντοχές, το πόσο βάρος μπορεί να αντέξει η καρδιά σου.
Κι αν έχεις περάσει πολλά και νιώθεις πως η παραίτηση θα σε σώσει, μην της κάνεις τη χάρη… Μην παραιτηθείς! Θυμήσου πως πάντα μετά την μπόρα έρχεται η ηρεμία κι η γαλήνη. Όλες οι δυσκολίες και τα χτυπήματα σε βοηθούν να μεταμορφωθείς σε εκείνον τον άνθρωπο που δίχως αυτές δε θα μπορούσες να γίνεις. Όπως, ακριβώς ο γλύπτης που με χτυπήματα σμιλεύει το μάρμαρο και το μετατρέπει σε έργο τέχνης.
Κι αν συνάντησες ανθρώπους που ήρθαν στη ζωή σου και σε πλήγωσαν ή σε πρόδωσαν, μην τους κακολογείς και μην τους μισήσεις. Συγχώρεσέ τους, κι ευχαρίστησέ τους γιατί σε δίδαξαν τη σημασία να προσέχεις ποιους να εμπιστεύεσαι και σε ποιους αξίζει να ανοίγεις την καρδιά σου. Σε δίδαξαν σε ποιους να δίνεσαι ψυχή και σώμα και τι θα πει αγάπη. Γι’ αυτό εκτίμησε κάθε στιγμή που σου χαρίζεται, καθώς είναι ανεπανάληπτη. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να ερωτευτεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Και μην περιμένεις από τους άλλους να πιστέψουν σε εσένα, αν πρώτα δεν πιστέψεις ο ίδιος στον εαυτό σου.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου