Είμαστε σχεσιακές οντότητες;

Πόσο ανάγκη έχουμε τις σχέσεις και τι είδους σχέσεις ονειρευόμαστε; 

Τι σημαίνει σχετίζεσθαι στις μέρες μας;

Έχουμε ανάγκη την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους… έχουμε την ανάγκη να συνάψουμε σχέσεις… να νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι δεν πρόκειται να μείνουμε μόνοι…

Ονειρευόμαστε το ρομάντζο και τελικά δεν κάνουμε τίποτα… Ονειρευόμαστε μια σεξουαλική σχέση χωρίς υποχρεώσεις και ευθύνες και χωρίς να επενδύσουμε πουθενά σ’ αυτή τη ζωή…

«Σκεφτόμουν πόσο συχνά κοιτάζουμε χωρίς να βλέπουμε, ακούμε χωρίς ποτέ να προσέχουμε, υπάρχουμε χωρίς ποτέ να νιώθουμε, θεωρούμε τις σχέσεις μας δεδομένες» (Erma Bombeck)

Μπαίνουμε σε σχέσεις χωρίς να θέλουμε να επενδύσουμε, να προσφέρουμε, να είμαστε εκεί για τον άλλο. Περιμένουμε να δούμε τι θα μας δώσει ώστε να αποφασίσουμε αν εμείς θα δώσουμε κάτι σ’ αυτή τη σχέση, αν θα δεθούμε, αν θα επενδύσουμε. Και χάνουμε τελείως την πραγματική έννοια του σχετίζεσθαι… απομακρυνόμαστε και φοβόμαστε μήπως ο άλλος καταλάβει ότι ενδιαφερόμαστε, γιατί θα πρέπει πρώτα να κατοχυρώσουμε ότι ο άλλος ενδιαφέρεται…  

Κι έτσι καταλήγουμε να παραμένουμε σε σχέσεις που δεν μπορούμε να χαρούμε τίποτα, που δεν παίρνουμε καμία ευχαρίστηση και ικανοποίηση και στις οποίες προσπαθούμε να μην καταλάβει ο άλλος τι ακριβώς νιώθουμε, μην καταλάβει ότι τον αγαπάμε ή πόσο τον θέλουμε… Καταλήγουμε, δηλαδή, να χάνουμε την επαφή με το ίδιο μας το συναίσθημα… και να μένουμε με φόβους και πιθανές υποθέσεις και σενάρια, για τα οποία δε θα πάρουμε ποτέ μια απάντηση, γιατί όλα μπορούμε μόνο στην πράξη να δούμε πώς είναι και μόνο στην πράξη να τα ζήσουμε.  

Έχουμε ανάγκη από το συναίσθημα, έχουμε ανάγκη από το να νιώθουμε ότι μας αγαπούν, ότι είμαστε σημαντικοί για κάποιον, ότι ανήκουμε κάπου και ότι κάποιος υπάρχει σ’ αυτή τη ζωή για εμάς. Είμαστε σχεσιακές οντότητες… έχουμε ανάγκη να ζούμε με σχέσεις και να δομούμε τον εαυτό μας μέσα από σχέσεις, δεν αρκεί, όμως, αυτό… Οι σχέσεις, οι προσωπικές- καθοριστικές για εμάς σχέσεις, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από ειλικρίνεια, από δόσιμο, από διάθεση για επένδυση, από αγνά συναισθήματα που μας δημιουργούν την επιθυμία να είμαστε δίπλα στον άλλο, να μοιραζόμαστε τη ζωή μας με τον άλλο και να μην μετρούμε διαρκώς τι δώσαμε και τι πήραμε… Αρκεί όλο αυτό να είναι αμοιβαίο και να νιώθουμε ότι ο άλλος είναι ο δικός μας καθρέφτης και εμείς είμαστε καθρέφτης του άλλου, κι έτσι μπορούμε και οι δύο μέσα από αυτή τη σχέση να προχωρήσουμε, να βελτιωθούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Η ανάγκη μας να βρισκόμαστε μέσα σε μια σχέση είναι βαθύτερη και πηγαίνει πέρα  από τις κοινωνικές σχέσεις ή τις σεξουαλικές σχέσεις, είναι μια ανάγκη που δίνει νόημα στη ζωή μας αλλά και την αίσθηση ασφάλειας, εμπιστοσύνης και σταθερότητας.