«Να παντρευτεί κανείς ή να μην
παντρευτεί;»
«Ο γάμος είναι η πιο σημαντική
απόφαση που παίρνει κανείς στη ζωή του και η όποια ευτυχία υπάρχει καθορίζεται βασικά
απ’ αυτήν. Το επάγγελμα είναι επίσης σημαντική επιλογή, ιδιαίτερα για τον
άντρα, αλλά λιγότερο. Η συναισθηματική μας κατάσταση εξαρτάται από τον σύντροφο
με τον οποίο είμαστε. Επαναλαμβάνω, εκεί αναβιώνουν όλες οι εμπειρίες που
έχουμε μέσα μας, και οι συνειδητές και οι ασυνείδητες, από την παιδική ηλικία
και αργότερα. Αυτές στο ασυνείδητο επίπεδο είναι λίγο λανθάνουσες, όσο είμαστε,
όπως λέμε, «ελεύθεροι», αλλά όταν παντρευτεί κανείς ξανακλείνει ο κύκλος της οικογένειας,
ξαναζεί δηλαδή κανείς μια πολύ στενή σχέση, όπου βγαίνουν όλες οι ανάγκες που
έχει μέσα του, πολλές φορές και τελείως παιδικές ανάγκες. Και το ξέρουμε αυτό
σε κάθε γάμο και αυτό επιζητούμε άλλωστε. Ο γάμος ή η συντροφικότητα, μεταξύ
των άλλων πραγμάτων, είναι και μια εταιρεία, για να κάνεις παιδιά, να ζεις
μαζί, να μοιράζεσαι τα οικονομικά βάρη, κ.λπ. Αλλά από συναισθηματική πλευρά
ουσιαστικά είναι ένας –ίσως ο μόνος- χώρος, η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να
ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη
για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να
εξαρτάται, όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η
ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι
βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι μερικοί παραπάνω,
μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στο γάμο. Ικανοποιούνται όμως; Αν
ικανοποιούνταν, δεν θα είχαμε περίπου 80% δύσκολους γάμους όπου οι άνθρωποι δεν
είναι ευχαριστημένοι» (σελ. 173-174).
«Ο ρομαντικός ψυχαναλυτικά έχει
κολλήσει λίγο στο τέταρτο στάδιο, στο οιδιποδειακό. Αυτό που λαχταράει, όπως ο
γιος με τη μάνα του, είναι η σφιχτή αγκαλιά, το πάθος, να τη φιλήσει στο στόμα,
να την αγκαλιάσει, να την παντρευτεί, να κάνει παιδιά μαζί της, να λέει όλη την
ώρα «σ’ αγαπώ», «πασά μου». Έτσι έκανε παλαιότερα η Ελληνίδα μάνα και
κατέστρεφε τον γιο της… Οπότε ο ρομαντικός τι θα κάνει με έναν άλλον ρομαντικό;
Αυτό πολλές φορές, στη λογοτεχνία, είναι ο ιδανικός γάμος. Περιγράφεται με το
πάθος, τα ερωτικά γράμματα κ.λπ., και γενικά είναι από τους καλούς γάμους, αν
είναι αρκετά ώριμοι και οι δύο» (σελ.188-189).
«Τώρα, ρομαντικός με λογικό. Ο
ρομαντικός είναι περισσότερο κολλημένος ψυχαναλυτικά στο τέταρτο έτος, ο
λογικός στο δεύτερο στάδιο. Είναι πιο λογικός, έχει έντονα αισθήματα, αλλά
κάπου έχει φοβηθεί και τα καταπιέζει, ίσως επειδή ματαιώθηκαν τον πρώτο χρόνο,
είναι πιο μαζεμένος κι έχει στηρίξει τη ζωή του σε μια λογική ενατένιση των
εγκόσμιων. Δεν παρασύρεται σε έντονα πράγματα, δεν είναι πολύ ρομαντικός, δεν
εκφράζει αισθήματα, δεν είναι ο τύπος που χαϊδεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Τι γίνεται σ’ αυτό τον γάμο; Αυτός ο τύπος ενδεχομένως έχει πάντα προβλήματα. Κι
σχεδόν πάντα έρχεται ο ρομαντικός, ο οποίος νιώθει λίγο προδομένος. Πήρε τον
λογικό γιατί είναι λογικός, σταθερός, στηρίζει τον άλλον, είναι η κολόνα του
σπιτιού, δεν απατάει σχεδόν ποτέ, είναι ένας πολύ καλός σύντροφος. Αλλά αν
θέλετε χάδια, κουβέντες, αγάπες, κ.λπ. Ο λογικός γιατί παίρνει έναν ρομαντικό;
Συνήθως ο λογικός είναι άνδρας και παίρνει
μια τέτοια γυναίκα γιατί θέλει αυτά που του λείπουν. Επειδή έχει μια
δυσκολία να εκφράσει αισθήματα, να είναι έντονος, τα εκφράζει ο άλλος. Είναι μια
ζωή δι’ αντιπροσώπου» (σελ. 190-191).
«Δεν υπάρχει αμιγώς ένας τύπος,
ούτε υπάρχουν αμιγείς συνδυασμοί στον γάμο. Παρ’ όλα αυτά, μακροχρόνιες
επιστημονικές έρευνες και η κλινική εμπειρία από χιλιάδες άτομα πείθει ότι
υπάρχει μεγάλος βαθμός εγκυρότητας στις ταξινομήσεις αυτές» (σελ. 204).
Ταξινομήσεις:
Ισότιμος γάμος
Ισότιμος με ρομαντικό
Ισότιμος με λογικό
Ισότιμος με συντροφικό
Ισότιμος με παράλληλο τύπο
Ισότιμος με γονεϊκό
Ρομαντικός γάμος
Ρομαντικός με λογικό
Ρομαντικός με συντροφικό
Παράλληλος με ρομαντικό
Ρομαντικός με γονεϊκό
Ρομαντικός με παιδιάστικο
Γονεϊκός γάμος
Παιδιάστικος γάμος
Συντροφικός γάμος
Παράλληλος γάμος
Παράλληλος με συντροφικό
Παράλληλος με γονεϊκό
Παράλληλος με παιδιάστικο
Τι συμπεράσματα βγάζουμε από
αυτά;
«Οι άνθρωποι παντρεύονται γιατί ο
γάμος είναι ο μόνος χώρος όπου μπορούν να ικανοποιήσουν συνειδητές και
ασυνείδητες ανάγκες: σεξουαλικές, τρυφερότητας, χαδιών, εμπιστοσύνης,
μητρικότητας, παιδικότητας. Ο σωστός γάμος έχει και τα δύο. Δηλαδή το σωστό
ζευγάρι μπορεί εναλλάξ να είναι ο ένας γονεϊκός και ο άλλος παιδικός. Και τον
περισσότερο καιρό να είναι δύο ισότιμοι σύντροφοι που φροντίζουν τα παιδιά τους,
το σπίτι τους, τη ζωή τους, το επάγγελμά τους κ.λπ. Αυτός είναι ο σωστός γάμος.
Αλλά σπάνια είναι… Συνήθως ο ένας είναι που έχει το πάνω χέρι, αυτά που
περιγράψαμε και που δημιουργούν τις δυσκολίες» (σελ. 201-202).
Καλοί γάμοι:
Ισότιμος με ισότιμο, ισότιμος με
ρομαντικό, ισότιμος με συντροφικό, ισότιμος με παράλληλο.
Ρομαντικός με ρομαντικό, ρομαντικός
με γονεϊκό
Γονεϊκός με παιδιάστικο
Λογικός με ισότιμο, ρομαντικό,
γονεϊκό και συντροφικό
Γιωσαφάτ, Ματθαίος. (2017). Να
παντρευτεί κανείς ή να μη παντρευτεί; Αθήνα: Αρμός, σελ. 173-204.
