Τραύματα του παρελθόντος

Τραύμα, επιστρέφεις σε αυτό, σαν να είναι ένα καταφύγιο που σου έχει υποσχεθεί παντοτινή ασφάλεια και ζεστασιά. Και πόση ζεστασιά μπορεί να έχει ένα τραύμα; 

 

Ίσως καθόλου ζεστασιά, έχει όμως τη θαλπωρή που σου προκαλεί το οικείο και το γνώριμο, σαν να επιστρέφεις εκεί που κάποτε ήσουν και μπορεί να σε πλήγωσαν, ένιωσες όμως και θετικά συναισθήματα, ένιωσες να σε αναγνωρίζουν, να σε αποδέχονται… έστω προσωρινά… έστω για λίγο.

Τραύμα, ένα καταφύγιο ασφαλείας, μια διέξοδος, μια σταθερά, που όσο χάλια και να είναι την ξέρεις πολύ καλά… μπορείς να κουρνιάσεις στην αγκαλιά της και όσο κι αν σ’ έχει πονέσει αυτή η ψυχρή και αφιλόξενη αγκαλιά ξέρεις πως ήταν το μόνο που έχεις ζήσει, το μόνο που μπορείς να συνδέσεις με την ταυτότητά σου και την προσωπικότητά σου. 

Και το τραύμα για όσο χρόνια δεν θα επιλυθεί θα είναι εδώ, θα κάνει την εμφάνισή σου σε ανύποπτο χρόνο, ξαφνικά και απρόσμενα, για να σου υπενθυμίζει ότι αυτό το έζησες και θα είναι πάντα εδώ… και τότε νιώθεις εγκλωβισμένος και παραδομένος στο τραύμα. Το τραύμα κάθε φορά που κάνει εμφάνιση σου υπενθυμίζει ότι αυτό είναι το μόνο αληθινό καταφύγιο στο οποίο έμαθες να ζεις, να νιώθεις ασφάλεια και να βρίσκεις πτυχές του εαυτού σου.

Το τραύμα μπορεί να κυριαρχεί σε όλη τη ζωή του ατόμου, αν δεν υπάρξει κάποιος τρόπος επούλωσης. 

Ωστόσο, οι αλλαγές που μπορούν να συμβούν στη ζωή μας μπορεί να αποτελούν μια ένδειξη ότι μπορούμε να επεξεργαστούμε πράγματα του παρελθόντος και να κάνουμε το επόμενο βήμα στη ζωή μας, που ίσως έρχεται σε αντίθεση με αυτά που μας έκαναν να νιώθουμε άνετα και οικεία μέχρι σήμερα. Επίσης, οι αλλαγές μπορεί να αποτελέσουν μια αφορμή για να εξετάσουμε ορισμένες νέες οπτικές στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και αντιμετωπίζουμε τη ζωή.