Βιβλία Ψυχολογίας (Α' μέρος)

Young & Klosko. Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας. Εκδόσεις Πατάκη.

Από το οπισθόφυλλο:

«Μήπως μπλέκετε σε σχέσεις χωρίς κατανόηση; Φοβάστε να δείξετε τον πραγματικό σας εαυτό, μήπως και σας απορρίψουν; Βάζετε τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σας;

Μήπως αισθάνεστε ότι πρέπει, με κάθε κόστος, να αγωνίζεστε για το καλύτερο, κι αυτό αποδεικνύεται συνεχώς λιγότερο καλό;

Οι έντεκα πιο συνηθισμένες ‘παγίδες ζωής’, οι στερεότυποι εκείνοι τρόποι με τους οποίους ανακυκλώνουμε τα σενάρια της ζωής μας και εξαιτίας των οποίων βιώνουμε μια συνεχή δυσφορία ή δυσλειτουργούμε σε διαπροσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, αποτελούν αντικείμενο του εξαιρετικού αυτού βιβλίου».

Beck. (1996). Δεν αρκεί μόνο η αγάπη. Εκδόσεις Πατάκη.

Ο δρ. Μπεκ παρουσιάζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τα πιο συχνά προβλήματα μιας συντροφικής σχέσης, όπως τον αρνητικό τρόπο σκέψης των συντρόφων, τη διάψευση των προσδοκιών, τους ανελαστικούς κανόνες και την κακή επικοινωνία, και με την εμπειρία του από την εφαρμογή της Γνωστικής θεραπείας σε προβληματικά ζευγάρια όχι μόνο μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τα σημεία εκείνα που κάνουν μια σχέση να δυσλειτουργεί, αλλά και μας υποδεικνύει τους κλινικά δοκιμασμένους τρόπους για να βελτιώσουμε μια ήδη καλή σχέση ή να ξεπεράσουμε τα προβλήματα της σχέσης που φαίνεται να βρίσκεται σε κρίση ή αδιέξοδο.

Alberti & Emmons. Δικαίωμά σας! Ένας οδηγός για περισσότερο ισότιμες σχέσεις. Εκδόσεις Πατάκη.

Μια διεκδικητική συμπεριφορά προάγει την ισοτιμία στις ανθρώπινες σχέσεις, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και τα συμφέροντά μας χωρίς άγχος, να εκφράζουμε με άνεση ειλικρινή συναισθήματα και να ασκούμε τα προσωπικά μας δικαιώματα χωρίς να αρνούμαστε τα δικαιώματα των άλλων.

Παρ' ότι ο παραπάνω ορισμός ακούγεται απλός, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να είναι διεκδικητικοί, που αισθάνονται ιδιαίτερο άγχος ή φόβο όταν είναι διεκδικητικοί ή δεν έχουν τις απαιτούμενες ικανότητες για να εκφράσουν αποτελεσματικά τον εαυτό τους.

Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν κατά κανόνα αβοήθητοι, αδύναμοι, ανεπαρκείς και αναποτελεσματικοί όταν δεν ασκούν τα δικαιώματά τους, αλλά και ένοχοι τις λίγες φορές που εκφράζουν τις επιθυμίες τους, λένε "όχι" ή υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

Το βιβλίο των Αλμπέρτι και Έμμονς είναι ένας καθημερινός και αποτελεσματικός οδηγός προς περισσότερο ισότιμες και ικανοποιητικές σχέσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

De Board. Ο βάτραχος στο ντιβάνι. Μια ψυχολογική περιπέτεια. Εκδόσεις Καλέντης.

Ο Βάτραχος, ο διάσημος ήρωας του κλασικού πλέον αφηγήματος του Kenneth Grahame "Ο άνεμος στις Ιτιές", βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάθλιψης και οι πιστοί του φίλοι, ο Αρουραίος, ο Τυφλοπόντικας και ο Ασβός, φοβούνται μήπως κάνει καμιά τρέλα... Αφού τον νταντεύουν, τον παρηγορούν και τον συμβουλεύουν να συνέλθει, του συστήνουν να αρχίσει ψυχοθεραπεία!

Μέσα από τους εύθυμους διαλόγους που συνθέτουν τις δέκα συνεδρίες με τον ψυχοθεραπευτή του, ο Βάτραχος μαθαίνει να αναλύει τα αισθήματά του και να αναπτύσσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Σε αυτή τη διδακτική διαδρομή συναντάει το "εξεγερμένο παιδί" και τον "ενήλικα" που κρύβει μέσα του, ενώ, αυτάρεσκος και γεμάτος αυτοπεποίθηση όπως πάντα, αποφασίζει εντέλει να αφοσιωθεί σε ένα εντελώς νέο εγχείρημα...

Ξαναζωντανεύοντας αγαπητούς ήρωες και δίνοντας συνέχεια στη ζωή στην Ακροποταμιά, ο Robert de Board συνυφαίνει αριστοτεχνικά την ιστορία του Βάτραχου με τις περίπλοκες διανοητικές διαδικασίες της ψυχοθεραπευτικής επιστήμης, αλλά και με τους τρόπους που η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία χειρίζεται την ψυχική εξάντληση. Η καθαρότητα της αφήγησης -απόσταγμα αληθειών- είναι θαυμαστή και η ανάγνωση του βιβλίου απολαυστική, τόσο για τους εφήβους όσο και τους ενήλικες κάθε ηλικίας.

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ

Χόρχε Μπουκάι. Να σου πω μια ιστορία. Εκδόσεις Όπερα.

Δεν μπορώ» του είπα. «Δεν μπορώ!»
«Σίγουρα;» με ρώτησε αυτός.
«Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ.»

Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:
«Να σου πω μια ιστορία...»
Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται.
Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι αναζητήσεις του τον κατευθύνουν στον «Χοντρό», έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν τρόπο πολύ πρωτότυπο: σε κάθε συνάντηση, του διηγείται από μία ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, «ανατολίτικη» ή «δυτικότροπη», που πηγάζει από τη λαϊκή προφορική παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του «Χοντρού». Οι ιστορίες αρχίζουν να λειτουργούν ως παραβολές, και ο Ντεμιάν κατασιγάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του, ωριμάζοντας μάλλον, παρά βρίσκοντας «έτοιμες λύσεις» και «συνταγές ευτυχίας»... Οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι —ούτε αυτές— συμβατικές και αναμενόμενες. Καβγάδες, διαφωνίες, συμπάθεια, αντιπάθεια, μίσος και αγάπη αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δύο μοναδικούς λογοτεχνικούς ήρωες με σάρκα και οστά, προσφιλείς και οικείους στον αναγνώστη. Καμία σχέση εδώ με το στερεότυπο του ψυχαναλυτικού ντιβανιού και του οριζοντιωμένου πάσχοντος. Ο διάλογος και η ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, διανθισμένος με εξαιρετικές αφηγήσεις ιστοριών, τοποθετούν το Να σου πω μια ιστορία στην κατηγορία των λογοτεχνικών βιβλίων, ασχέτως εάν, παγκοσμίως, τοποθετείται κάτω από την ετικέττα: «Βιβλία αυτογνωσίας και αυτοβοήθειας».

Χόρχε Μπουκάι. Ιστορίες να σκεφτείς. Εκδόσεις Όπερα.

 

«’Ηταν μια φορά… ‘μια φορά’ που από το πολύ που τη διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές… που έγινε πραγματικότητα».

Χόρχε Μπουκάι. Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης. Εκδόσεις Όπερα.

"Ασφαλώς, αν είχαμε την τύχη να μας "πέσουν" γονείς υποστηρικτικοί, τότε έχουμε το πλεονέκτημα ότι από μικροί πήραμε ωφέλιμα μηνύματα:
"Μπορείς να είσαι αυτός που είσαι."
"Μπορείς να σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι."
"Μπορείς να αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεσαι."
"Μπορείς να παίρνεις τα δικά σου ρίσκα."
"Θα πρέπει μόνος σου να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί αυτό σημαίνει μεγαλώνω, είμαι ώριμος και αυτοεξαρτώμενος."
Αυτά τα προνομιούχα παιδάκια πηδούν μόνα τους από το τραμπολίνο και βουτάνε στη ζωή από ένα σημείο ευνοϊκό.
Βέβαια, δεν έχει όλος ο κόσμος τέτοια τύχη.
Όσοι, λοιπόν, δεν ήταν τόσο τυχεροί, θα χρειαστούν κάποιον να τους βοηθήσει, έστω κι ένα βιβλίο σαν αυτό."
Στα "Φύλλα Πορείας" του, ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής υπερισχύει του αφηγητή. Ο συμβουλευτικός ρόλος που αποτελεί τη βασική επαγγελματική ενασχόληση του Μπουκάι καταλαμβάνει περισσότερο χώρο καθώς, για την αναζήτηση ενός κρυμμένου νοήματος, απαιτείται όχι μόνο μια ιστορία, αλλά και ένα θεωρητικό υπόβαθρο που εδώ παρέχεται για πρώτη φορά στον αναγνώστη.

Χόρχε Μπουκάι. Ο δρόμος της συνάντησης. Εκδόσεις Όπερα.

"Μας στηρίζω με όλη μου την καρδιά.

Αν, όμως, με πιέσεις να διαλέξω...

ανάμεσα σ' εσένα και σ' εμένα...

εμένα."

Ξέρουμε πού βρίσκεται κάθε πράγμα και κάθε άτομο που αγαπάμε, αλλά πολλές φορές δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε εμείς. Σαν να ξεχάσαμε τη θέση μας στον κόσμο. Μπορούμε πολύ γρήγορα να εντοπίσουμε τη θέση των άλλων, τη θέση που έχουν οι άλλοι στη ζωή μας, και καμιά φορά μπορούμε να προσδιορίσουμε ακόμα και τη θέση που κατέχουμε εμείς στη ζωή των άλλων. Έχουμε, όμως, ξεχάσει ποια θέση κατέχουμε εμείς στη δική μας τη ζωή.

"Ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση είναι αδιάκοπος και δυσχερής", επαναλαμβάνει ο Χόρχε Μπουκάι σε όλα του τα βιβλία. Σ' αυτήν τη σειρά των "Δρόμων", ο δημοφιλής αργεντινός ψυχίατρος μας παρέχει χάρτες της περιοχής για να επιλέξει ο καθένας τη δική του διαδρομή και να πορευτεί με τον δικό του ρυθμό. "Η ευτυχία" διαβεβαιώνει, "δεν είναι απλώς δικαίωμα, είναι επίσης, από πολλές απόψεις, υποχρέωσή μας: μια σύμβαση που έχουμε συνάψει με τη ζωή." Ο δρόμος της συνάντησης είναι ο δεύτερος από μια σειρά πέντε τόμων που φέρουν τον γενικό τίτλο: "Φύλλα Πορείας".

Χόρχε Μπουκάι. Ο δρόμος των δακρύων. Εκδόσεις Όπερα.

«Αν, όμως, ζει ο άλλος μέσα μας, τότε ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης και η αρρώστια μεγάλο ψέμα».

 

Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συνειδητοποίηση του εαυτού του. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο. Ο δρόμος των δακρύων είναι ο πιο σκληρός από τους δρόμους αυτούς. Είναι το μονοπάτι του πόνου, του πένθους και των απωλειών, μα ακόμη κι έτσι, είναι ένας δρόμος απολύτως απαραίτητος. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν αφήνουμε πίσω αυτό που δεν είναι πια εδώ μαζί μας.

 

Χόρχε Μπουκάι. Ο δρόμος της ευτυχίας. Εκδόσεις Όπερα.

"Δεν πιστεύω πως υπάρχει ένας μόνο δρόμος για την ευτυχία. Κι αν υπάρχει, εγώ δεν τον ξέρω. Αλλά και να τον ήξερα, δεν νομίζω πως θα μπορούσα να τον περιγράψω σ ένα βιβλίο."

"Σε προσωπικό επίπεδο, πάντα ήθελα να είμαι ευτυχισμένος. Θυμάμαι, όμως, ότι κάποτε επέκρινα τον εαυτό μου γιατί σ ένα ρεπορτάζ είχα παραδεχτεί αυτή μου την επιθυμία. Για μένα (και για όλον τον κόσμο, ίσως), το να λες: "Θέλω να είμαι ευτυχισμένος" ισοδυναμεί με το να διεκδικείς δίπλωμα βλακείας και αφέλειας."

Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση και τη συνειδητοποίηση του ανθρώπου. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας μας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο.

Χόρχε Μπουκάι. Ο δρόμος της πνευματικότητας. Εκδόσεις Όπερα.

"Η γνώση του πνεύματος, όπως και της ζωής, αλλάζει διαρκώς. Είναι πολύ πιθανό, όταν φτάσουμε στο τέλος να αντιληφθούμε πως ακόμα δεν έχουμε καταλάβει την αρχή. Για να συνεχίσουμε την πορεία μας, θα πρέπει να δεχτούμε ταπεινά αυτό το παράδοξο".

"Αυτό συμβαίνει με τα προσωπεία. Την ενέργεια που ξοδεύουμε για να κρύψουμε την αλήθεια δεν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να ζήσουμε τη ζωή μας - πόσο μάλλον για να ζήσουμε ευτυχείς. Αυτή η φθορά προκαλεί τη χρόνια ενόχληση του ανικανοποίητου και οδηγεί πάντα σε μια συμπεριφορά τοξική και αυτοκαταστροφική, που πολλές φορές παίρνει τη μορφή ασθένειας (σωματικής ή ψυχικής), η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με μια βίαιη έκρηξη, ακατανόητη για όλους.

Μετά απ' όλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι ο πνευματικός δρόμος - μια πορεία που σχεδιάστηκε για να μας οδηγήσει στον πυρήνα της ύπαρξής μας - μπορεί να λειτουργήσει ως φάρμακο ή ακόμη και ως μέσο προστασίας από τέτοιες διαδικασίες. Είναι πολύ δύσκολο - σχεδόν αδύνατον - να παραμείνουμε υγιείς όταν ζούμε "ανειλικρινώς", κι αν αυτό ισχύει για το πνευματικό επίπεδο, ισχύει ακόμη περισσότερο για το ψυχικό. Η ψυχή μας ανοίγει, μας αποδέχεται και βρίσκει γιατρειά όταν κάνει πέρα τις τεχνητές πόζες και τους ψεύτικους ρόλους."

Αυτό είναι το πέμπτο και τελευταίο "ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ" του αργεντινού ψυχιάτρου, απόσταγμα της πιο ώριμης και κατασταλαγμένης περιόδου της ζωής του. Ο δρόμος της πνευματικότητας σηματοδοτεί το τέλος μιας διαδρομής, η οποία, στην κορύφωσή της, στρέφεται στην αναζήτηση του άυλου και του υπερβατικού, στην προσπάθεια του ανθρώπου να απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες και τις προκαταλήψεις.

Χόρχε, Μπουκάι. Από την άγνοια στη σοφία. Εκδόσεις Όπερα.

«Εγώ είμαι εξαγωγέας αγκαθιών, κι όλη μου η δουλειά περιγράφεται ως εξής:

Έχεις ένα αγκάθι στο πόδι σου, φέρνω μια βελόνα (που, το δίχως άλλο, μοιάζει κι αυτή με αγκάθι) και προσπαθώ μ’ αυτήν να βγάλω το αγκάθι που σου πληγώνει το πόδι.

Το πρώτο αγκάθι, αυτό που πληγώνει, και το δεύτερο που πάει να βγάλει το πρώτο, μοιάζουν, είναι και τα δύο αγκάθια. Όταν με τη βοήθεια του δεύτερου βγάλουμε το πρώτο, πρέπει να τα πετάξουμε και τα δύο».

Αυτή είναι η ιστορία ενός φανταστικού ταξιδιού από την άγνοια, από όπου όλοι ξεκινάμε, προς τη σοφία, όπου δε φτάνουμε ποτέ.

Χόρχε, Μπουκάι. Να βλέπεις στον έρωτα. Εκδόσεις Όπερα.

«Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες, και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές».

«Ο τίτλος του βιβλίου μας παροτρύνει να μάθουμε ότι, στην πραγματικότητα, στον έρωτα δεν πρέπει να κλείνω τα μάτια για να μη βλέπω πως ακριβώς είσαι, αλλά το ακριβώς αντίθετο: να σε κοιτάξω, να σε δω, να μάθω ποιος είσαι και να σου ζητήσω ν’ ανοίξεις κι εσύ τα μάτια για να με δεις και να ξέρεις ποιος είμαι, να δεις τον πραγματικό άνθρωπο που έχω μέσα μου και να μου επιτρέψεις να δω τον πραγματικό άνθρωπο που έχεις μέσα σου».

«Ένα λάθος του παροχέα Ίντερνετ αρκεί για να φέρει σε επαφή δύο αγνώστους, κατά έναν απρόσμενο τρόπο. Ο Ρομπέρτο, ένας εργένης διαφημιστής κουρασμένος από μια ζωή ρουτίνας και καβγάδων με τις εκάστοτε κοπέλες του, αρχίζει να δέχεται στον υπολογιστή του τα ηλεκτρονικά μηνύματα που ανταλλάσσουν δύο ψυχολόγοι οι οποίοι ετοιμάζουν ένα βιβλίο για τον έρωτα και τις σχέσεις του ζευγαριού. Ένα ηλεκτρονικό τρίο κι ένα πρωτότυπο και ευφάνταστο μυθιστόρημα σκέψης και αναζήτησης γύρω από το κεφαλαιώδες ζήτημα των ερωτικών σχέσεων».

Χόρχε, Μπουκάι. Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό. Εκδόσεις Όπερα.

«Όποιος λέει ότι αγαπάει πολύ τους άλλους και λίγο τον εαυτό του, απλώς λέει ψέματα σε ένα από τα δύο: ή στο ότι αγαπάει πολύ τους άλλους, ή στο ότι δεν αγαπάει πολύ τον εαυτό του».

"Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματική αξία της βοήθειας και την αξία που έχει το να είσαι εγωιστής. Από τότε, λέω: "Είμαι τόσο, μα τόσο εγωιστής, που θα επιχειρήσω να βοηθήσω μόνο και μόνο επειδή μου δίνει χαρά. Θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ και γιατί με ευχαριστεί. Θα το κάνω για μένα, όχι για σένα, οπότε δεν μου χρωστάς τίποτα"".

Μια τυχαία συνάντηση του Χόρχε Μπουκάι με μια άγνωστή του γυναίκα που του κεντρίζει το ενδιαφέρον, καταλήγει σ' έναν μακρύ διάλογο κι ένα συνεχές παιχνίδι με τις αφηρημένες έννοιες του φόβου, της εκτίμησης, της αυτοεκτίμησης, του τρόμου, της αξίας, του εγωκεντρισμού, του εγωισμού και πολλές άλλες, που ο αργεντινός γιατρός χαίρεται να ανατρέπει και να επανακαθορίζει.

Χόρχε Μπουκάι. Ο μύθος της θεάς τύχης. Εκδόσεις Όπερα.

Η βόμβα που ισοπέδωσε το Ναγκασάκι, το 1945, προοριζόταν για τη βιομηχανική περιοχή του Κοκούρο, βορειότερα. Μια απότομη αλλαγή των καιρικών συνθηκών κατέστησε αδύνατη τη ρίψη της πάνω στον αρχικά σχεδιασμένο στόχο. Καθώς το αεροσκάφος δεν μπορούσε να επιστρέψει με το φονικό φορτίο, αποφασίστηκε η ρίψη του σε μια περιοχή όπου οι κλιματικές συνθήκες θα το επέτρεπαν.

«Οι κάτοικοι του Ναγκασάκι, ένα λεπτό πριν από τη ρίψη της φονικής βόμβας θα ένιωθαν σίγουρα τυχεροί για την ‘‘καλή’’ μέρα που ξεκινούσε, ενώ στο Κοκούρο θα έστρεφαν το βλέμμα τους στον ουρανό κατηφείς για την ‘‘κακή’’ μέρα που τους ξημέρωνε...»

Κάπου αλλού, μια κοπελίτσα από το χωριό ερωτεύεται τρελά τον πιο επικίνδυνο εγκληματία της μεγαλούπολης. Τελικά, γνωρίζεται μαζί του τυχαία και καταφέρνει να τον κάνει να την ερωτευτεί. Το κορίτσι είναι τυχερό ή άτυχο;

Ένας άνδρας τρελαίνεται όταν η γυναίκα που αγαπά τον απορρίπτει. Στο διπλανό θάλαμο του ψυχιατρείου όπου νοσηλεύεται, βρίσκεται και ο άνδρας που αυτή η ίδια γυναίκα είχε επιλέξει – τρελός μετά από τρεις μήνες συμβίωσης μαζί της!

Η τύχη υπήρξε ανέκαθεν παρούσα στα λεγόμενα, τις εικόνες και τις ιστορίες των ανθρώπων. Με διαφορετικό προσανατολισμό και υπό τον ίσκιο ποικίλων θέσεων και ιδεολογιών, έκανε αισθητή την παρουσία της μέσα από τις προφορικές, τις εικαστικές και τις γραπτές εκδηλώσεις του πολιτισμού, αφήνοντας τα ίχνη της τόσο στην ατομική όσο και στην ομαδική σκηνή της ανάλυσης κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Καθώς ο αρχαίος μύθος δεν μπορεί μόνος του να μας διαφωτίσει πλήρως για τη σχέση που συνδέει τους ανθρώπους με την αφηρημένη έννοια της τύχης, ούτε μπορεί να ερμηνεύσει τις ιδιοτροπίες του πεπρωμένου μας, ο Χόρχε Μπουκάι αναλαμβάνει να τον «εκσυγχρονίσει» μέχρις ενός σημείου, κι έτσι να βγάλει στην επιφάνεια όλα του τα καλά και θετικά στοιχεία. Αναπτύσσοντας μια νέα «θεωρία της τύχης», φέρνει στο προσκήνιο τους θεούς του Ολύμπου, ήρωες και καταστάσεις από την κελτική, την ινδική και τη σκανδιναβική μυθολογία, σε συνδυασμό με εικόνες και σύμβολα από χασιδικά παραμύθια, παραβολές σούφι και θρύλους των ινδιάνων της Αμερικής.

Χόρχε Μπουκάι. Βασίσου πάνω μου. Εκδόσεις Όπερα.

Πρωταγωνιστής, ο γνωστός από το Να σου πω μια ιστορία (πρώην φοιτητής) Ντέμιαν, που μπαίνει στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του φέροντας στους ώμους του ένα διαζύγιο, αρκετές προβληματικές σχέσεις, την απώλεια ενός αγαπημένου πατέρα, μία πιεστική και τρυφερή εξηνταπεντάχρονη μητέρα, μία απαιτητική καριέρα γιατρού νεφρολόγου και πολλούς φίλους με διαφορετικό «δείκτη πολυπλοκότας» ο καθένας. Ως εκ τούτου, η παρουσία του Χόρχε, ή «Χοντρού», του πολυαγαπημένου ψυχαναλυτή που είχε βοηθήσει τον Ντέμιαν στα νιάτα του, κρίνεται απαραίτητη. Μόνο που ο Χόρχε-Χοντρός έχει εξαφανιστεί...

Το βιβλίο κινείται στον άξονα του Να σου πω μια ιστορία ως προς την εναλλαγή των αδιεξόδων και των λυτρωτικών ιστοριών, αλλά οι αναζητήσεις και τα συμπεράσματα διαφέρουν, προσαρμοσμένα στην ώριμη ηλικία των ηρώων και στις συνθήκες της (παγκοσμιοποιημένης) μοντέρνας ενήλικης ζωής.